آبی‌پوشان از پیله‌ی خود خارج می شوند؟

وانانیوز| زمانی که برانکو ایوانکوویچ در روزهای پایانی لیگ چهاردهم جایگزین حمید درخشان شد، پرویز مظلومی سرمربی آبی پوشان بود. سال بعد برانکو ایوانکوویچ کم کم شروع به ساختن امپراطوری خود در باشگاه پرسپولیس کرد و مظلومی در استقلال به کار خود ادامه می داد و از همان هفته های ابتدایی همراه با استقلال خوزستان به عنوان یکی از مدعی های اصلی قهرمانی مطرح شد، اما لغزش آبی پوشان در هفته های پایانی باعث شد تا رقابت قهرمانی در هفته پایانی بیشتر معطوف به نتیجه دو تیم اوج گرفته پرسپولیس و استقلال خوزستان باشد؛ پرسپولیسی که شروعی اسفناک در رقابت های لیگ پانزدهم داشت، اما در ادامه نتایج خیره کننده ای کسب کرد و تنها شکست برابر نفت تهران به سرمربیگری علیرضا منصوریان بود که دست این تیم را از قهرمانی کوتاه کرد.

پیروزی نفت تهران برابر پرسپولیس اما باعث شد تا هواداران استقلال تهران تمایل زیادی برای حضور علیرضا منصوریان روی نیمکت تیمشان داشته باشند و در نهایت نیز این اتفاق رخ داد؛ ولی حالا بعد از حدود یک سال و اندی از حضور منصوریان روی نیمکت استقلال همه چیز برای استقلال تهران و هوادارانش تغییر کرده است.

نگاهی به تاریخچه مربیگری دو تیم استقلال و پرسپولیس نشان می دهد که این دو نام بزرگ پایتخت تاریخچه ای متفاوت در استفاده از مربیان خارجی دارند. در تاریخ 16 ساله لیگ برتر این آمار به طرز تامل برانگیزی به سمت پرسپولیس سنگینی می کند. سرخپوشان تا اینجا که 16 سال از لیگ برتر سپری شده، نزدیک به 10 سال از مربیان خارجی استفاده کرده اند ( در صورتی که نام افشین قطبی را از این لیست خارج کنیم، این آمار به 8 سال می رسد)، در حالی که استقلالی ها طی این مدت تنها در لیگ دوم بود که از رونالد کخ آلمانی روی نیمکت تیمشان استفاده کردند و حضور این مربی از نیم فصل تجاوز نکرد.

این در حالی است که پیش از انقلاب، شرایط برای دو تیم حالتی وارونه داشت؛ در 6 سالی که جام تخت جمشید برگزار می شد، این استقلالی ها بودند که نسبت به رقیب سنتی خود در استفاده از مربیان خارجی پیشتازی می کردند. آن سال ها مربیان نامداری نظیر رایکوف و ولادیمیر جکیچ روی نیمکت آبی پوشان می نشستند، در حالی که روی نیمکت پرسپولیس مربیانی نظیر مهراب شاهرخی، بیوک وطن خواه، همایون بهزادی و در مقطعی آلن راجرز انگلیسی قرار گرفته بودند.

آمار ثبت شده در سال های اخیر به گونه ای است که احساس می شود، تفکر حضور مربیان خارجی در استقلال خشکیده است؛ در حالی که پرسپولیسی ها در 16 سال گذشته سعی بر استفاده از مربیان مختلفی نظیر وینکو بگوویچ، راینر زوبل، آری هان، مصطفی دنیزلی، وینگادا، کرانچار، مانوئل ژوزه و در نهایت برانکو ایوانکوویچ داشته اند.

به نظر می رسد با نتایج خوبی که مربیانی کارلوس کی روش در تیم ملی و برانکو ایوانکوویچ در پرسپولیس و در مقطعی کرانچار در سپاهان کسب کرده اند، تفکر استفاده از مربیان خارجی به تدریج در فوتبال ایران و به صورت خاص در تیم های بزرگی که به دنبال قهرمانی هستند، در حال نهادینه شدن است و به احتمال فراوان استقلالی ها نیز پس از علیرضا منصوریان از پیله ای که به دور خود تنیده اند، خارج می شوند و از مربیان نامدار خارجی روی نیمکت خود استفاده می کنند؛ اتفاقی که طی این سال ها از آن پرهیز کرده بودند و خطر آن را به جان نخریده بودند. خطراتی مانند آنچه در پرونده مانوئل ژوزه بر سر پرسپولیسی ها آمده و حالا استقلالی ها باید با درایت و استفاده از تجربیات سایر تیم های ایرانی برای موفقیت تیم خود از این تجربیات استفاده کنند.