بر خلاف کارشناسان داخلی ، کارلوس کی روش
هم مثل وینفرد شفر معتقد است که روزبه چشمی بازیکنی برای بازی در دفاع وسط
است. کی روش به جز یک بازی در دیگر بازی های اخیر تیم ملی روزبه چشمی را
در دفاع میانی به بازی می گیرد. چشمی در بازی برابر پاناما یکی از دو مدافع
ثابت تیم ملی بود و البته مثل بازی دربی 85 نیز مرتکب خطای پنالتی شد. اما
آیا این دلایل برای این که فکر کنیم چشمی به درد بازی در دفاع میانی نمی
خورد و باید هافبک وسط باشد کافی است؟ به نظر برای کی روش و شفر و حتی قبل
از آن محمدخاکپور مربی تیم ملی امید این دلیل کافی نبوده و نیست. کی روش در
حالی روزبه چشمی را در دفاع میانی به بازی می گیرد که سیدجلال حسینی، محمد
انصاری ، عزت الله پورغاز و چندین مدافع میانی تخصصی را در اختیار دارد.
واقعا چرا؟ شاید چون چشمی به غیر از یک آیتم مهم تمامی خصوصیات یک مدافع وسط مدرن را دارد. سرعت، تکنیک و قدرت بازیسازی، توانایی در ضربات سر و هوش لازم برای بازیخوانی از مولفه های اصلی مدافعان امروزی است که باید توان مقابله و پیروزی در جدال های تن به تن یا به قول معروف یک در برابر یک را داشته باشد. اما چشمی به نظر تنها یک آیتم خیلی مهم را برای بازی در این پست ندارد و آن «تجربه» است. پنالتی که چشمی در بازی برابر پاناما مرتکب شد تنها به خاطر بی تجربگی بود. بازی در دفاع میانی در روزگاری که دیگر خبری از دفاع پوششی نیست مستلزم تجربه بسیار بالای بازی در این پست است موضوعی که بازی چشمی در آن نقص دارد. البته که کی روش با بازی دادن به چشمی دارد این نقصان بزرگ را رفع می کند اما می توان حدس زد که در صورت پخته شدن چشمی در دفاع وسط او یکی از بازیکنان ثابت کی روش در این پست باشد.
واقعیت این است که بازیکنانی مثل سیدجلال حسینی و پژمان منتظری از نسل قبلی مدافعان وسط به پایان فوتبال خود نزدیک شده اند و از این رو کی روش تیم جدیدش را برپایه مدافعانی با خصوصیاتی نزدیک به مدافعان جدید فوتبال چیده است. شاید چشمی مدافع وسط ثابت تیم ملی در جام جهانی نباشد-شاید!- اما او می تواند در ترکیب اصلی تیم ملی در جام ملت ها بازیکن اصلی باشد. درواقع همانطور که برانکو درباره محمدانصاری گفته بود مدافعان آینده فوتبال ایران با خصوصیات تازه ای متولد شده اند.
