پرسپولیس اگرچه برابر گسترش‌فولاد دو امتیاز کلیدی از دست داد، اما با گل دقیقه نود از شکست گریخت. در پی این گل صحنه‌هایی خلق شد که معانی زیادی داشت؛ صحنه‌هایی که نشان می‌داد پرسپولیس چرا در این سال‌ها بهترین تیم ایران بوده و چرا بعد از قهرمانی متقدرانه پارسال، امسال هم فاصله‌ای چشمگیر با رقبا ایجاد کرده. از آن مهم‌تر اینکه این صحنه‌ها به هواداران نوید می‌دهد اگر اتفاق خاص و غیرمترقبه‌ای رخ ندهد، پرسپولیس همچنان تا مدتها می‌تواند به روند صعودی‌اش ادامه بدهد و در زمره مدعیان باقی بماند. تصاویر خلق شده در پایان بازی پرسپولیس و گسترش، از رگهای برآمده دست جلال حسینی و غرش‌های گوشخراش او شروع می‌شد و تا شادی دیوانه‌وار گلر دوم تیم روی نیمکت ذخیره‌ها ادامه می‌یافت. آیا هیچ صدرنشین بلامنازعی را سراغ دارید که برای کسب فقط یک امتیاز بیشتر، چنین از خود بیخود شود؟
پایه‌های پرسپولیس باشکوه امروز، روی مدار عقلانیت گذاشته شده؛ یعنی مدیریت درست است، کادرفنی درست است، هواداران سر جای درست خودشان هستند و نسل خوبی از بازیکنان هم گرد هم آمده‌اند. با این همه اما همان‌قدر که عقلانیت به این پرسپولیس کمک کرده، جنون و دیوانگی هم در خدمت این تیم آمده است؛ جنون برتری‌خواهی و سیر نشدن از هیچ موفقیتی. تصادفی نیست که پرسپولیس مدام در دقایق پایانی به گل می‌رسد. در حقیقت آنها تا آخرین لحظه پی کار را رها نمی‌کنند و به نتیجه‌ای که گرفته‌اند قانع نیستند. همین نیرو، سرخ‌ها را بی‌وقفه جلو می‌راند و باعث شده آنها برای چندمین سال پیاپی به استیلای خودشان بر لیگ برتر ادامه بدهند.
این انگیزه «بیشتر خواستن» در وجود بسیاری از بازیکنان پرسپولیس به چشم می‌خورد، اما شاید بزرگترین رگه‌های این اشتیاق را بتوان در جلال حسینی سراغ گرفت؛ بازیکنی که علاوه بر توانایی‌های فنی حیرت‌انگیزش، میل پایان‌ناپذیری هم به پیروزی دارد و شاید در این زمینه تنها بتوان او را با علی دایی مقایسه کرد. مسلما جلال به عنوان کاپیتان و بزرگتر تیم، نقش موثری در تعمیم یافتن این ویژگی بین کل مجموعه پرسپولیس داشته است. اگرچه گاهی اعتراض‌های تند حسینی به داوران نامعقول و دوست‌نداشتنی جلوه می‌کند، اما شکی نیست که «ذات برنده» یکی از پرافتخارترین بازیکنان کنونی فوتبال ایران، نقش موثری در افزایش عطش تیمش داشته است. عادلانه نخواهد بود اگر در این پروسه، نقش برانکو ایوانکوویچ را هم نادیده بگیریم؛ مربی کروات که جمله اصلی‌اش هنگام تمدید قرارداد این بود: «همه جام‌های ممکن را می‌خواهیم.» برانکو عادت کرده پیش از تمام مسابقات لیگی تیمش از آن بازی به عنوان مهم‌ترین مسابقه فصل پرسپولیس یاد کند. او مردی است که همین اواخر وقتی پرسپولیس از جام حذفی اوت شد، تا مدتها از عصبانیت نمی‌توانست وارد رختکن شود. نه؛ این صدرنشین مجنون، با روحیه‌ای مالامال از پیروزی‌خواهی حالا حالاها به رشد ادامه خواهد داد و این بهترین خبر دنیا برای هواداران است. کاش این تیم را از ریل خارج نکنند.
