استقلال تهران در فصل هفدهم یکی از پرچالش‌ترین فصل‌های خود در تاریخ لیگ برتر را تجربه کرده است که از تغییر سرمربی گرفته تا تغییر دروازه‌بان شماره یک را برای بهبود روند نتیجه‌گیری‌اش تجربه کرد ولی بدون شک یکی از مشکلات اساسی آبی‌پوشان چه در زمان منصوریان و چه در زمان شفر، نبود یک مهاجم گلزن و چارچوب شناس بود.
استقلال به همین منظور تلاش زیادی برای جذب چند بازیکن انجام داد تا در نهایت قرعه به نام مامه تیام سنگالی افتاد. مهاجم با تجربه و خوش آوازه‌ای که در ترکیب تیم هم خوش درخشید و خیلی زود تبدیل به ستاره و مرد شماره یک آبی‌ها شد.
استقلال با تیام به طور جدی روند رو به رشدی داشت و قدرت تهاجمی تیم و به به دنبال آن قدرت کلی تیم افزایش چشمگیری داشت و آبی‌های پایتخت در کل تیم بهتری شدند.
موضوع مهم در این میان که در چند وقت اخیر مطرح شده است، وابستگی تاکتیکی استقلال به تیام است. این بازیکن در 5 بازی اخیر استقلال و از مجموع 9 گل زده این تیم 6 گل را خودش به ثمر رسانده و روی هر 3 گل دیگر هم تاثیر مستقیم داشته است و این نشان می‌دهد تمام راه‌های گلزنی استقلال در حال حاضر مستقیم یا غیر مستقیم به تیام ختم می‌شود.
تیام در شرایطی به استقلال اضافه شد که این تیم روندی رو به بهبود در تاکتیک تیمی خود ایجاد کرده بود و مشکل نداشتن مهاجم تمام کننده را کم کم داشت با کار تیمی برطرف می‌کرد ولی اضافه شدن مهاجم سنگالی این روند را متوقف کرد.
در چنین شرایطی و با توجه به اینکه مدام صحبت از وابستگی استقلال به تیام و نبود تاکتیک جایگزین برای آنها می‌شود، مصدومیت غیر منتظره این بازیکن اگرچه از جهتی اتفاق بدی برای آبی‌پوشان است، می‌تواند فرصتی ویژه باشد برای شفر و شاگردانش که از زیر سایه تیام خارج شده و توانایی‌های تیمی را بدون حضور او نشان دهند و از طرفی بهبود عملکرد کلی این تیم را هم می‌تواند در پی داشته باشد.
باید دید در نهایت وابستگی استقلال به تیام به اثبات می‌رسد یا قدرت کار تیمی آنها.
