مسابقات جام جهانی سنگ نوری روسیه در حالی روز گذشته به پایان رسید که رضا علیپور سنگ نورد برجسته کشورمان همان طور که انتظار می‌رفت، توانست قهرمان شود و یک بار دیگر پرچم کشورمان را بالای سر ببرد، اما مانند گذشته به همان تبریکات خشک و خالی بسنده می‌شود. گویی مدال ها و قهرمانی های علیپور بدل به یک کلیشه و وظیفه شده و قهرمانی او هیچ ارزش و اعتباری ندارد.
علیپور سال گذشته توانست در نظرسنجی صورت گرفته، برترین ورزشکار جهان در رشته‌های غیرالمپیکی شود و افتخار بزرگی را نصیب ایران کند، اما آن زمان نیز به همان تبریکات خشک و خالی بسنده شد و شاید هم علیپور مانند برخی ورزشکاران رشته‌های دیگر دنبال گرفتن امتیاز به هر طریقی نیست و امیدواریم این موضوع راهی برای سوء استفاده مسئولان ورزشی نباشد و چون ورزشکاری حجب و حیا دارد، نباید به او توجه کرد.
آنطور که اطرافیان علیپور سریعترین مرد عمودی جهان می‌گویند او فقط و فقط به تمرین و مسابقه فکر می‌کند و دلیل اصلی درخشش او نیز قطعا همین خواهد بود. ورزشکاری بدون کوچکترین حاشیه که فقط برای موفقیت تلاش می‌کند، آن با کمترین امکانات در ورزش ایران.
و اما سوال اساسی اینکه سهم علیپور با آن همه افتخارات از پول‌های میلیاردی که در ورزش ایران هزینه می‌شود، چقدر است؟ مطمئنا هیچ! شکی نیست که سنگ نوردی ایران را در دنیا با علیپور می‌شناسند، اما آیا مزدی که حق این ورزشکار برای شناساندن سنگ‌نوردی و ورزش ایران در دنیا است، به وی پرداخت شده است؟ هزینه تمرین او در یک ماه چقدر است؟ آیا قهرمان و رکورددار سنگ نوردی دنیا و سریعترین مرد عمودی جهان حقوق و شغلی دارد؟
در پایان باید گفت علیپور ورزشکار بی سر و صدا و بی حاشیه‌ای، اما پرافتخار است، پس حق او را بی سر و صدا بدهیم!
انتهای پیام/س
