اگر کرواسی مودریچ داشت، آرژانتین مسی، پرتغال رونالدو، مصر محمد صلاح، بلژیک ادن آزار و فرانسه امباپه و... ما ستاره‌ای نداشتیم.
باور کنید این مطلب را می‌خواستیم درباره ستاره‌هایی که هرگز در جام جهانی نداشتیم، بنویسیم و حتی بگوییم بازیکنانی در اندازه‌های علی دایی و علی کریمی هم در جام جهانی در اندازه‌های خود ظاهر نشده بودند.
می‌توانستیم همین‌قدر ناامیدانه در این‌باره بنویسیم، اما واقعیت این است که ما در جام جهانی ستاره داشتیم. ستاره ما علیرضا فغانی بود؛ ستاره‌ای که در این جام درخشید و تا کجا هم بالا رفت؛ قضاوت در بالاترین سطح فوتبال جهان. قضاوت در دیدار رده‌بندی جام جهانی که اگر در فیفا قدری جایگاه و منزلت داشتیم، شک نکنید فینال به فغانی می‌رسید. با این همه ما با همین داوران در رقابت‌های لیگ برتر چه رفتاری داریم؟ مربیانی که در لیگ برتر حضور دارند با داوران چه می‌کنند؟
قبول داریم داوری‌ها همه در یک سطح نیست و ما قضاوت‌های پرایرادی هم داریم، اما رفتار مربیان حاضر در جام جهانی را با داوران ببینید، ملاحظه می‌کنید چقدر حرفه‌ای و باکلاس هستند؟
علیرضا فغانی از داوری در لیگ ایران به این درجه از منزلت، کلاس و سطح فنی رسید؛ ما در عالم مربیگری حتی به گرد پای افتخاری داوران هم نرسیده‌ایم.
پایین‌ترین تیم‌های آسیایی در نازل‌ترین لیگ‌ها مربیان ما را نمی‌خواهند، اما علیرضا فغانی به عنوان داوری که در لیگ برتر سوت می‌زند در جام جهانی به یک ستاره بی‌چون و چرا تبدیل شد...
حالا ما در هر بازی گناه شکست را به گردن داوران بیندازیم و ببینیم در فوتبال به کجا می‌رسیم!
