محسن ربانی، دوومیدانی کار سابق و دارنده مدال نقره آسیا با اشاره به انتخاب نفرات اعزامی به بازی‌های آسیایی یادداشتی را در این زمینه منتشر کرده که به شرح زیر است:
«قضاوت در مورد عملکرد دیگران کاری سخت و گاها نادرست است حال اگر این قضاوت در مورد عملکرد ورزشکارانی باشد که تمامی جو انی وسلامتی خود صرف عشق وعلاقه شان در رشته ورزشی خود م‌یکنند، سخت تر می‌باشد ولی در رشته‌ای که درآن تمرین می‌کنیم واژه‌ای به نام رکورد وجود دارد که ما را از بسیاری از جهات از رشته‌های دیگر ورزشی مجزا می‌سازد و ارزش و اعتبار ورزشکار را مشخص می‌کند. با همین شاخص می‌توان بسیاری از نتایج و مدال‌ها را پیش بینی کرد.
وقتی اسامی ورزشکاران اعزامی به بازی‌های آسیایی جاکارتا را در سایت فدراسیون دیدم،( ۱۲ ورزشکار ۷ همراه و مربی)؛ مجبور به نگارش این چند سطر شدم. برخلاف آنچه قبلا اعلام شده بود که همه ورزشکاران باید ورودی تعیین شده فدراسیون را کسب کنند، فقط ۴ نفر یعنی حدادی در دیسک، مهردلان در وزنه، کیهانی در ۳۰۰۰ متر و تفتیان در ۱۰۰ به این مهم دست یافتند و باقی نفراتی که باز ماندند، ملاک انتخاب آنها نقطه نظرات شخصی و سلیقه‌ای اعضا سازمان تیم‌های ملی شد که خود نیز در گذشته ورزشی شان این تجربه را داشتند و افسوس که پند نگرفتند.
در ادامه این یادداشت آمده است: «حال برسیم به تیم اعزامی؛ آقای علی ثمری قهرمان سال گذشته آسیا در دهلی نو و داخل سالن تهران به ترتیب با رکورد ۱۹/۸۰ و۱۹/۴۰ امسال با افت فاحش روبرو گردید که در دو مسابقه آخر با رکورد کمتر از ۱۸ متر در بلاروس و در آخرین مسابقه در تهران با رکورد ۱۸/۳۵ مقام ششم را کسب کرد ولی ورودی مسابقات ۱۹/۶۰ اعلام شده بود. خانوم الهام کاکلی در ۲۰۰ متر در لیگ طلایی آخر بانوان موفق شد با باد مثبت ۳/۱ رکورد ۲۳/۹۴ را ثبت نماید و رقیبانش تنها با دو صدم اختلاف (فصیحی وطوسی) دوم وسوم شدند، در حالی که ورودی ۲۳/۵۰ در نظر گرفته شده بود.
ربانی عنوان می‌کند: رضا مقدم در پرتاب چکش در حالی انتخاب شد که امسال در هیچ مسابقه انتخابی شرکت نکرد و در آخرین مسابقه در بلاروس با با خواهش و تمنی علی رغم میل باطنی اش با سه خطا از دور مسابقه خارج شد. گفته می‌شود در یک رکوردگیری که در یک ویدئو توسط یکی از هم اردویی هایش به نمایش گذاشته شده ۷۰ متر پرتاب کرده است و جالب تر آنکه در هیچ سایت خبری این مسابقه یا رکودگیری ثبت و اعلام نشده و متناقض‌تر از همه آنکه قبلا توسط همین فدراسیون به شکل رسمی اعلام شده بود رکورد ورزشکارانی که در کشورهای بلوک شرق و اقمار شوروی سابق بدست بیاید به هیچ وجه ملاک قرار نمی‌گیرد.
این رکورد با ورودی مسابقات یعنی ۷۴ متر تفاوت فاحشی دارد. همچنین امیر مرادی که در ۸۰۰ و نه در ۱۵۰۰ موفق به کسب ورودی نشد، ولی انتخاب گردید و دیگرانی که دیده نشدند شاید در سازمان تیم‌های ملی و لابی حامی نداشتند. فردی مانند سبحان طاهر خانی در پرش طول در مشهد ۷/۹۶ پرید درحالی که ورودی ۸ متر بود و او هم دیده نشد. مهران حسینی که امسال بارها ۱۰۰ متر ۱۰/۳۴ ثانیه در باد منفی ۲ دوید و در مسابقه ارزروم ترکیه به خاطر هم دسته شدن با رژیم اسرائیل از مسابقه صرف نظر کرد، او هم دیده نشد.
مهسا میرزا طبیبی در تکنیکی ترین ورزش دوومیدانی یعنی پرش بانیزه با نداشتن نیزه تخصصی و بایک نیزه قرضی در کشور ترکیه موفق شد رکورد ایران را بزند، اما او هم دیده نشد و کم کاری فدراسیون در برگزاری با کیفیت مسابقات امسال که دو بار قول انجام آن را در استادیوم ثامن مشهد را داد و در دانشگاه فردوسی و آفتاب برگزار کرد، آه از نهاد وزرشکاران بر آورد.
و سخن آخر با اعضای سازمان تیم‌های ملی؛ برادران وخواهران گرامی بسیاری از مشکلات کشور ما به خاطر کج سلیقگی‌های دوستانی بوده که گذشته‌ای که بر خودشان رفته چراغ آینده نکرده‌اند و منافع ملی را فدای منافع کوچک شخصی خود کرده اند؛ باشد که از گذشته پند بگیریم.»
انتهای پیام/س
