کرواسی 6 گل خورد، کی روش چند گل باید می خورد؟

کرواسی که در جام جهانی روسیه، در فوتبال ایران برای تیم ملی خودمان چماق شده بود 6 گل از اسپانیا خورد.
ما مقابل همین اسپانیا اما فقط یک گل خوردیم. یک گل هم زدیم که داور آن را مردود اعلام کرد.
 قصد قیاس مع الفارق نداریم اما امروز هیچ کس در کرواسی، گردن بازیکنان و سرمربی تیم ملی این کشور را زیر تیغ گیوتین قرار نداد. دالیچ هم زیر انتقادهای بی رحمانه له نشد.
با این که غرور نایب قهرمان جهان با این 6 گلی که در دیدار با اسپانیا دریافت کرد خدشه دار شد، اما همه پذیرفتند این قاعده فوتبال است؛ در این ورزش برد و باخت یک مساله طبیعی است.
یک روز شاید با قهرمانی جهان فقط یک قدم فاصله داشته باشی، یک بار هم اسپانیا با 6 گل می تواند همین تیم را تار و مار کند...
مساله ای که باید در فوتبال کشور آن را به عنوان یک بحث فرهنگی تعقیب کنیم اما این است؛ در سال های گذشته با کارلوس کی روش و تیمی که او ساخت مقابل قدرت های فوتبال جهان ایستادیم.
 از آرژانتین در جام جهانی 2014 بگیرید تا بعدها شیلی و سوئد در بازی های دوستانه و سپس مراکش، اسپانیا و پرتغال در جام جهانی روسیه شاهد بازی های درخشانی بودیم.
برای هر مسابقه با قدرت و شاخصه هایی که از بازیکنان تیم ملی سراغ داشتیم به مصاف حریفان ایران رفتیم و هیچ گاه بی گدار به آب نزدیم.
واقعیت مطلب این بود که عده ای دوست داشتند یاران مسی را قلع و قمع، دوستان رونالدو و خود را او را در روسیه گوشمالی بدهیم و قاطعانه قهرمان جهان شویم!
 در فوتبالی که 42 سال قهرمان جام ملت ها نمی شویم و تیم هایش در لیگ قهرمانان آسیا به الدحیل و السد می بازند، بعضی ها توقع قهرمانی جهان را از تیم ملی دارند؛
مسخره و متاسفانه فاجعه بار است که بگوییم فقر فرهنگی نه تنها در مسائل اجتماعی که در فوتبال هم بیداد می کند. ای کاش می توانستیم مسائل ساده را خیلی راحت تجزیه و تحلیل کنیم.
همین شکست کرواسی را ببینید؛ با این باخت می شود به جنگ آنهایی رفت که در جام جهانی برای تیم ملی کشورمان رجز می خواندند اما فوتبال همین است که هست؛
کرواسی، برزیل یا هر تیم بزرگی باخت های بدی را تجربه کرده اند؛ در این سال ها خوشبختانه ما تیمی داشتیم که هیچ وقت بد نباخته؛ نمی گوییم تیم عجیب و غریبی داریم اما همیشه آبرومند بوده ایم...