سرخ پوشان پس از شکست کمرنگ به الدحیل در قطر، حریف را به خانه کشاندند تا با برتری برابر این تیم برای دومین بار پیاپی خود را به جمع چهار تیم برتر آسیا برسانند. آنها برای رسیدن به این هدف مهاجمی بی رحم و فرصت طلب را باید در نوک پیکان هجومی خود قرار می دادند. نه علی علیپور که بهترین گلزن پرسپولیسی ها در فصل گذشته بود که گادوین منشا نفر مورد برانکو بود.
مهاجم نیجریه ای پرسپولیسی ها باید از ابتدای بازی در میدان حضور می یافت و در اولین فرصت ممکن کار حریف را یکسره می کرد. او از همان شروع دیدار و همانطور که تصور می شد راه های رسیدن به دروازه حریف را مورد آزمایش قرار داد تا بتواند فروپاشی حریف متمول را رقم بزند. گل قطری ها هر چند آب سردی بر تن هواداران حاضر ریخت اما لذت چشیدن انتقام و ثبت یک حماسه دیگر را در نیمه دوم برای مرد نیجریه ای بیشتر کرد. از همان اتفاقاتی که در دیدار برگشت فصل قبل برابر الاهلی عربستان اتفاق افتاد.
پس از آغاز نیمه دوم، زمان شمار پرسپولیسی ها و در کنار آنها گادوین منشا آغاز شده بود و آنها باید در همین 45 دقیقه کار را یکسره می کردند. اتفاق اصلی در حال افتادن بود. علیپور، رسن، منشا و رفقا به دنبال بازی جسورانه خود توانستند دو بار دروازه تیم قطری را باز کنند. هر چند این اتفاقی نبود که ما انتظار آن را داشته باشیم اما بهرحال پیروزی دو بر یک برابر یکی از بهترین تیم های آسیا که آخرین بار به خودمان باخته بود لذت داشت، هر چند منجر به صعود نشود.
اما اتفاقات تاریخی این بازی به این جا و خوشحالی ما از برد بر تیم متمول قطری ختم نمی شد. گویا مرد نیجریه ای خوابی برای حریف دیده و تا نعل به نعل آن را به اجرا درنیاورد بازی را به پایان نمی رساند. انتقادات چند ماه اخیر، تبعید به نیمکت ذخیره ها، انتظار بی حد و حصر سکونشین ها و تنها گل به ثمر رسیده توسط بازیکنان حریف که احتمال صعود را از پرسپولیسی ها می گرفت، گویی که خون نوک پیکان حمله سرخ ها به جوش آورده و او حالا باید به مانند یک سال پیش در همین روزها، قهرمانی دوست داشتنی می شد.
اتفاق اصلی اما در دقیقه 79 افتاد، پاس بلند علیرضا بیرانوند از خط دروازه وقتی بی کم و کاست پشت محوطه جریمه به منشا رسید باید باور می کردیم که اتفاقی در حال افتادن است. اتفاقی که گادوین نقش اول آن بود. مهاجم نیجریه ای مهم ترین توپ بازی را به دست آورد و دیگر خیال از دست دادن آن را نیز نداشت. قدرت بدنی بالا موجبات گذر از مدافع چسبنده حریف را باعث شد و حالا منشا خود را با امین لکومته، گلر سه ملیتی الدحیل تک به تک می دید و در حالی که همه استادیوم آزادی منهای 22 نفر موافع زدن ضربه نهایی به توپ بودند این اتفاق نمی افتاد چرا که یک ضربه در موقعیت تک به تک مرد نیبجریه ای سرخ ها را راضی نمی کرد.
انگیزه های فراوان منشا باید باعث به ثمر رسیدن گلی تاریخی می شد تا فعلا همه فوتبالی ها از آن لذت ببرند. او برای تاریخی کردن گل خود، نیاز به خونسردی قابل توجهی داشت و حالا گادوین با خونسردی یک قاتل بالفطره می توانست کار گلر قطری و مدافع دریبل خورده و نبیل معلول و تیم الدحیل را تمام کند و این اتفاق هم افتاد. او اقدام به یک حرکت بدن استثنایی و سپس دریبل امین لکومته کرد و سپس چند قدمی پا به توپ حرکت کرد و در نهایت آرامش توپ را وارد دروازه حریف کرد. آرامش بی نهایت گادوین در این دقیقه ورزشگاه آزادی را به آتش کشید.
این مدل گلزنی و خونسردی قابل توجه را یک بار دیگر دیده بودیم. سال ها پیش علی کریمی در دیدار تیم ملی ایران و عراق در بغداد نیز نمونه همین آرامش را داشت. او پس از آنکه همه را از پیش رو برداشت خود را به خط دروازه رساند و با ضربه ای که کل ایران را غرق شادی کرد دروازه عراق را باز کرد. گادوین منشا نیز مثل کریمی چند سال پیش انگار قصد باز کردن دروازه را به خارق العاده ترین شکل ممکن داشت و به بهترین نحو نیز از پس وظیفه خود برآمد.
