مصاحبه انگلیسی جواد خیابانی با سرمربی بولیوی به سوژه شبکه‌های اجتماعی تبدیل شد. تهمینه میلانی کارگردان معروف در صفحه اینستاگرامش از خیابانی حمایت کرد. میلانی نوشت: « حق نداریم زبان دوم هیچ فرد‌ی را مورد تمسخر قرار دهیم! خانم فهیمه خضر حیدری نوشت:
به شما اطمینان می‌دهم که هرگز هیچ انگلیسی‌زبانی را ندیده‌ام که انگلیسی حرف زدنِ غیرانگلیسی‌زبانان را مسخره کند، چیزی شبیه کاری که کسانی با انگلیسی حرف زدن لیلا حاتمی یا اخیرا جواد خیابانی کردند.
انگلیسی زبانان جهان که انگلیسی البته زبان مادری و آبا و اجدادی آنهاست، نه شما هم‌وطنِ محترم، نه‌تن‌ها انگلیسی حرف زدن دیگران را مسخره نمی‌کنند بلکه از آن کوچک‌ترین و جزئی‌ترین تلاش‌هایی هم که شمای غیرانگلیسی‌زبان برای برقراری ارتباط به زبان آن‌ها می‌کنید صمیمانه به وجد می‌آیند. اگر انگلیسی قشنگی حرف بزنید و کوچک‌ترین نشانه‌ای از فصاحت یا تسلط در مکالمه نشان دهید، بی‌دریغ و بی‌درنگ به آن اشاره خواهند کرد و اگر هم بگویید: «اوه، نه هنوز خیلی راه دارم یا هنوز دارم تمرین می‌کنم یا آن طور که می‌خواهم مسلط نیستم» آن‌ها احتمالا به شما خواهند گفت: همین که دارید تلاش می‌کنید به یک زبان دیگر حرف بزنید، بنویسید و بخوانید شما را یک پله از اغلب انگلیسی‌زبان‌های دنیا بالاتر قرار می‌دهد، چون آن‌ها اغلب خود را بی‌نیاز از دانستنِ زبان‌های دیگر می‌یابند. هرچه باشد این همه‌ی دنیاست که باید زبان اجداد آن‌ها را بیاموزد.
در آمریکا آدم‌های متمدن و مدنی، حتا هر گونه اشاره به «لهجه»ی گویش‌وران را به نژادپرستی تعبیر می‌کنند. در کلاس‌های آموزش انگلیسی به دانش‌جویان رسما می‌گویند: No accent reduction! کافی است شما واضح و روشن صحبت کنید، یک انگلیسی‌زبان - من تا به حال ندیده‌ام - هرگز لهجه‌ی شما را مسخره نخواهد کرد و اساسا برایش چیزی از این طبیعی‌تر نیست که شما لهجه داشته باشید.
این یک پادکست جالب است به اسم Speaking American English. خانم جکی جانسون به عنوان یک معلم انگلیسی‌زبان در این پادکست با شما صحبت می‌کند. حتما چیز‌های مفیدی هم درباره زبان انگلیسی می‌گوید یا خواهد گفت، اما در این قسمت و قبل از هر چیز دیگر، از موضوعی مهم‌تر حرف می‌زند: Human Condition. موقعیت و شرایط انسانی.
هر زبان با همه‌ی شگفتی‌ها و زیبایی‌ها و عمق و تاریخ و اصولش تنها و تنها برای یک چیز ساخته شده؛ برقراری ارتباط. برای برقراری ارتباط ما نیاز داریم که خودمان را بیان کنیم، هزار نکته درباره‌ی خودمان هست که همیشه لازم می‌شود بیان‌شان کنیم، اگر خسته‌ایم، اگر عجله داریم، اگر غمگین‌ایم، اگر اعتراض داریم، اگر خوش‌حالیم، اگر دل‌مان را شکسته‌اند... در تمام موقعیت‌های زندگی، حتا اگر قرار باشد فقط با خودمان حرف بزنیم به زبان نیاز داریم؛ و...»
