یکی از شاخصه های مثبت بازیکنان روز دنیا که اتفاقا مربیان تیم های مختلف نگاه ویژه ای به آن دارند، اصطلاحا، چند پسته بودن یک بازیکن است. بازیکن چند پسته برای هر مربی غنیمتی محسوب می شود حتی اگر در پستی که در آن به کار گرفته می شود یک بازیکن معمولی به حساب بیاید.
معمولا هر تیمی خصوصا در خطوط دفاع از این دست بازیکنان در ترکیب خود بهره می برد. از بازیکنان خارجی می شود به ناچو، جاشوا کیمیش،آسپلیکوتا اشاره کرد و در بین ایرانی ها هم از محمد انصاری به خوبی توانسته در پست های مختلف دفاع به میدان برود.
اما این روزها اگر بخواهیم بهترین باریکن دو پسته لیگ برتر را نام ببریم، باید از بازیکن تازه دعوت شده به تیم ملی و استقلال تهران اسم برد. سهرابیان این روزها به تمام معنای کلمه عصای دست شفرمحسوب می شود.او در غیبت بازیکنان وسط خط دفاع استقلال مثل روزبه چشمی یا محمد دانشگر، در مرکز خط دفاعی می ایستد و به همین منوال در غیاب میثم تیموری مصدوم و میلاد زکی پور به راحتی در سمت چپ خط دفاعی به کار گرفته می شود و آب از آب تکان نمی خورد. شاید اگر شفر به عقب برمی گشت در حساس ترین بازی فصلش مقابل السد، از سهرابیان درپستی غیر از دفاع چپ استفاده می کرد .
تفاوت بازی که سهرابیان در این فصل در شکل فوتبالش ایجاد کرده است، همان مشارکت هر چه بیشتر در حمله های استقلال است که در مقابل سایپا اگر کمی خوش شانس تر بود می توانست او قبل از دانشگر زننده گل تساوی تیمش لقب بگیرد.
اگر نقطه ضعف بازی را بخواهیم از او اشاره کنیم، همان ارسال هایی است که او باید با توجه به پستی که در آن بعضا به خدمت گرفته می شود تمرین و تلاش بیشتری برای بهبود کیفیت آن بخرج دهد. ارسال های مناسب از مشخصه های مثبت مدافعین کناری است که آرمین باید در این آیتم خود را تقویت کند.
سهرابیان اگر همین فرم خود را حفظ کند، احتمالا یکی از مسافران کاروان ایران در جام ملت های آسیا به شمار خواهد آمد به شرطی که در ادامه فصل تا قبل از شروع مسابقات همین فرم را حفظ کند.
