قاب هایی از عکس‌های دیده نشده استاد محمدرضا شجریان/ دوربینی که به گردن انداخته بودم هم وزن خودم بود‍!

 تنها رانتی که در تمام زندگیم‌ از آن استفاده کردم حضورم در چند جلسه‌ از کارگاه استاد شجریان بود؛ به واسطه پدرم. رانتی که سالها بعد فهمیدم چقدر با ارزش و تکرار نشدنی بوده است.

در عکسهایی که می بینید ۸ ساله بودم و دوربینی که به گردنم انداخته بودم هم وزن خودم بود!!!!!، با چند نکته از کادر بندی و تنظیم نور که بابا به من یاد داده بود استاد شجریان را سوژه خودم کردم  آنقدر شات زدم که استاد گفت:«من رو هم فیلم کردیا!».

می دانم عکسها پر از ایراداست اما تنها چیزی که بی‌نظیرشان کرده سوژه‌ عکسهاست. شجریان بی‌نظیر! کاش الان که پرتره‌های خوبی ثبت می کنم باز می شد سوژه بی‌نظیر۸ سالگیم رو تکرار کنم.