روزنامه وال استریت ژورنال در ادامه گزارش خود نوشت: دانشمندانی که در زمینه تغییرات اقلیمی فعالیت دارند، می‌گویند برای اینکه بتوان از وقوع فاجعه احتمالی برای کره زمین جلوگیری کرد، کشورهای جهان باید استفاده از سوخت‌های فسیلی را در 30 سال آینده به‌طور قابل ملاحظه‌ای کاهش دهند. مقابله با این چالش یک وظیفه اخلاقی است و بخش عمده‌ای از راه حل آن، می‌تواند انرژی هسته‌ای باشد.
امروز بیش از 80 درصد از انرژی جهان از سوخت‌های فسیلی تامین می‌شود که برای تولید برق، گرم کردن ساختمان‌ها و به کار انداختن خودروها و موتور هواپیماها مورد استفاده قرار می‌گیرد. همچنین از آنجایی که کشورهای فقیرتر در حال بیرون آمدن از فقر هستند و بیشتراز انرژی استفاده می‌کنند، مصرف سوخت‌های فسیلی هم به سرعت رو به افزایش است.
به نوشته وال استریت ژورنال، هرگونه تلاش جدی برای کربن زدایی از اقتصاد جهان مستلزم وجود انرژی‌های پاک بیشتر خواهد بود. انرژی‌های خورشیدی و بادی به تنهایی نمی‌توانند برای تامین برق مورد نیاز در آینده کافی باشند. حتی تلاش‌های کشوری چون آلمان برای استفاده از انرژی‌های بازگشت‌پذیر به اندازه کافی سریع نبوده است. این کشور تنها توانسته است سالانه 0.7 میلیارد کیلو وات ساعت انرژی پاک را به چرخه خود اضافه کند که یک پنجم هدف 3.3 میلیارد مورد نیاز در سال است.
حتی اگر جهان به اندازه آلمان مشتاق بوده و به لحاظ فنی قادر باشد از انرژی بازگشت‌پذیر استفاده کند- که اغلب کشورهای جهان این‌گونه هم نیستند، کربن زدایی جهان با این سرعت حدود 150 سال زمان لازم دارد. اگر بتوان سرعت کربن زدایی را بالاتر برد، باز هم مشکلات زیادی پابرجا خواهد بود.
اگرچه استفاده از انرژی‌های بادی و خورشیدی هزینه‌های کمتری دارد اما مشکلاتی هم دارد. اگر خورشید نتابد و یا باد نوزد، انرژی جمع‌آوری نمی‌شود. حتی اگر طبیعت همراهی کند، انرژی در برخی مواقع هدر می‌رود زیرا به‌طور مناسب ذخیره نمی‌شود.
این روزنامه آمریکایی در ادامه نوشت: چیزی که دنیا به آن نیاز دارد منبعی عاری از کربن برای تولید برق است که بتواند بدون در نظر گرفتن شرایط آب و هوایی به‌طور دائمی برق تولید کند. انرژی هسته‌ای این ویژگی‌ها را دارد.
وقتی سوئد و فرانسه در دهه‌های 70 و 80 میلادی راکتورهای هسته‌ای ساختند تا آن را جایگزین سوخت فسیلی کنند توانستند تولید برقشان را به میزان قابل توجهی افزایش دهند. انتشار گاز کربن در سوئد نیز با وجود اینکه تولید برق این کشور دو برابر شده بود به نصف کاهش یافت.
پس چرا آنهایی که نگران تغییرات آب و هوایی هستند از انرژی هسته‌ای حمایت نمی‌کنند؟ چرا صنعت انرژی هسته‌ای در آمریکا و جهان برای رسیدن به انرژی پاک توسعه نمی‌یابد؟ دلیل اصلی این است که سیاست اغلب کشورها با استناد به حقایق درست تعیین نمی‌شود بلکه بر اساس فوبیای قدیمی و مشترک اغلب کشورها نسبت به رادیو اکتیو شکل می‌گیرد. انرژی هسته‌ای به‌ویژه در مقایسه با ذغال سنگ که هر ساله به دلیل آلودگی هوا باعث مرگ زودهنگام صدها هزار نفر می‌شود و در تغییرات آب و هوایی نقش دارد، امن‌ترین انرژی است.
انرژی هسته‌ای در شش دهه گذشته تنها یک مورد حادثه مرگبار داشته که همان حادثه چرنوبیل در سال 1986 بوده است که به‌طور مستقیم منجر به مرگ 60 تن شد و گفته می‌شود در دراز مدت نیز به مرگ هزاران نفر به دلیل تشعشعات رادیو اکتیو انجامید. این یک اتفاق جدی بود اما حوادث غیرهسته‌ای دیگری هم وجود داشته که بسیار بدتر بوده است. شکسته شدن سد برق آبی چین در سال 1975 ده‌ها هزار کشته داشت. نشت گاز در کارخانه یونیون کارباید در سال 1984 در هند در ابتدا 4 هزار کشته داشت که در طول زمان تعدادشان به حدود 15 هزار نفر رسید.
مشکل زباله‌های هسته‌ای هم آنطور که مردم باور دارند، غیرقابل حل نیست. حجم ضایعات هسته‌ای برخلاف ضایعات سمی ناشی از ذغال سنگ و دیگر سوخت‌ها بسیار کم است. تمام سوخت مصرفی راکتورهای آمریکا طی 60 سال گذشته در یک زمین فوتبال با ارتفاع 20 پا جا می‌گیرد. امروزه می‌توانیم سوخت مصرف شده را در بشکه‌های بتنی در سایت‌ها نگهداری کنیم چون تشعشعات از بتن عبور نمی‌کند و برای صدها سال امن خواهد بود. همچنین این زباله‌ها می‌تواند در راکتورهایی که برای ان کار طراحی می‌شود، مصرف یا برای همیشه دفن شود.
انرژی هسته‌ای همان‌طور که تاکنون نیز ثابت شده است، می‌تواند به راحتی هزینه ای کمتر از دیگر سوخت‌هایی داشته باشد که آلودگی به مراتب بیشتری دارند. در کره جنوبی که 10 تا از راکتورهای خود را با طراحی مشابه ساخته است، هزینه قیمت انرژی هسته‌ای برابر و یا حتی کمتر از سوخت‌های فسیلی است. می‌توان سالانه صدها راکتور در سراسر جهان ساخت که قادر است نیاز دینا به انرژی پاک را تامین کند.
به نوشته وال استریت ژورنال، این یک استراتژی برد- برد است؛ تنها راه عملی برای جلوگیری از فاجعه اقلیمی را در اختیار بشریت قرار داد و در عین حال انرژی لازم در اختیار کشورهای فقیرتر برای توسعه قرار داد.
انتهای پیام
