رهبر معظم انقلاب در این اجلاس که در تهران برگزار شد خاطر نشان کردند: " ما راه‌حلی عادلانه و کاملاً دموکراتیک را پیشنهاد کرده‌ایم: همه‌ی فلسطینی‌ها، چه ساکنان کنونی آن و چه کسانی که به کشورهای دیگر رانده شده و هویت فلسطینی خود را حفظ کرده‌اند، اعم از مسلمان و مسیحی و یهودی، در یک همه‌پرسیِ عمومی، با نظارتی دقیق و اطمینان‌بخش شرکت کنند و ساختار نظام سیاسی این کشور را انتخاب نمایند و همه‌ی فلسطینیانی که سالها رنج آوارگی را تحمل کرده‌اند، به کشور خود باز گردند و در این همه‌پرسی و سپس تدوین قانون اساسی و انتخابات، شرکت نمایند. آنگاه صلح برقرار خواهد شد."
طرح جمهوری اسلامی ایران که توسط رهبر معظم انقلاب مطرح شد، مبتنی بر اصول مردمسالاری و دخالت مردم در تعیین سرنوشت خود بوده و دارای چهارمرحله است. این مراحل عبارتند از بازگشت آوارگان فلسطینی به سرزمین آبا واجدادی خود، برگزاری انتخابات با مشارکت مردم اصلی فلسطین اعم از مسلمان، مسیحی و یهودی، تشکیل نظام سیاسی منتخبِ اکثریت براساس همه پرسی و نهایتا تصمیم گیری از سوی نظام سیاسی منتخبِ اکثریت برای سایر ساکنین در فلسطین اشغالی که مردم اصلی آن محسوب نمی شوند، است.
در این طرح همه فلسطینیان واقعی اعم از مسلمان و یهودی در داخل و خارج از سرزمین های اشغالی در همه پرسی شرکت می کنند و با مراجعه به افکار عمومی ، نظام حاکم بر سرزمین خود را تعیین می کنند. مقامات رژیم صهیونیستی طرح ایران را کابوس این رژیم دانستند و اروپائی ها نیز طرح تشکیل دو دولت در سرزمین های اشغالی را دارای اولویت خوانده و گفتند هر طرحی که به تشکیل یک دولت منجر شود را نمی پذیریم.
علیرغم این مخالفت ها، طرح ایران به عنوان اقدامی علیه جنگ طلبی و خشونت که با ارزش ها و معیارهای بین المللی سازگاری دارد، مورد تائید نخبگان جهان و مردم آزاده قرار گرفت. در واقع طرح ارائه شده از سوی رهبر معظم انقلاب ، نمایانگر تحقق صلح با محوریت عدالت یا همان صلح عادلانه بود و به سرعت با اقبال جهانی مواجه شد. ارائه این طرح موجب شد که تبلیغات سنگین صهیونیسم جهانی مبنی بر اینکه ایران در بحث فلسطین رویکردی جنگ طلبانه دارد خنثی شود.
در مقطع فعلی بنظر می رسد طرح معامله بزرگ قرن که از سوی آمریکا به بهانه استقرار صلح بین فلسطین و اسرائیل مطرح شده، مقابله با راه حل جمهوری اسلامی ایران برای مسئله فلسطین را هدف قرار داده است. اگرچه جزئیات و اهداف پنهان این طرح هنوز مشخص نشده اما شواهد نشان می دهد که طرح معامله قرن با تغییر بافت جمعیتی در فلسطین به دنبال این است که جمعیت فلسطینیان را از اکثریت انداخته و به اقلیت تبدیل کند. طبعا در اینصورت اگر همه پرسی برگزار گردد، یهودیان در اکثریت خواهند بود.
در حال حاضر شش میلیون فلسطینی در داخل فلسطین زندگی می کنند و شش میلیون فلسطینی آواره که در سازمان ملل به عنوان پناهنده ثبت نام شده اند در خارج از فلسطین بخصوص اردن مقیم هستند. آمریکائی ها قصد دارند با برگزاری یک نشست اقتصادی در منامه پایتخت بحرین، کمک های جمع آوری شده از کشورهائی همچون عربستان و امارات را در اختیار کشورهائی مثل اردن قرار داده و آنها را متقاعد کنند که به پناهدگان فلسطینی تابعیت بدهند. در این صورت برای نمونه شش میلیون پناهنده مقیم اردن، دیگر فلسطینی محسوب نشده و نمی توانند در همه پرسی سرزمین های اشغالی شرکت کنند.
بخش بعدی طرح معامله بزرگ، واگذاری نیمی از کرانه باختری، تمام نوار غزه و چند محله ازبیت‌المقدس شرقی به رژیم صهیونیستی است. در نتیجه این اقدام، ساکنین فلسطینی باید از این مناطق کوچ کرده و به نیمه دیگر کرانه باختری بروند. در نتیجه غیر از تغییر بافت جمعیتی فلسطین، بیت المقدس نیز پایتخت فلسطین نخواهد بود و شهر ابودیس جایگزین بیت المقدس خواهد گردید.
خالی کردن فلسطین از فلسطینی ها و کوچ دادن فلسطینی های شرق کرانه باختری به غرب آن ، طرح های مکملی هستند که باید در منطقه اجرا شوند تا در دراز مدت جمعیت فلسطینی به یک اقلیت در سرزمین های اشغالی تبدیل گردد.
در حال حاضر بیش از شصت درصد جمعیت اردن را آوارگان فلسطینی تشکیل می دهند. مجموع اقدامات احتمالی که در بالا به آن اشاره شد همگی حکایت از آن دارد که در شرق فلسطین طرح هایی برای باصطلاح ایجاد رونق اقتصادی باید اجرا شود که به سرمایه و جمعیت نیاز دارد. سرمایه اجرای این طرح ها باید در اجلاس منامه جمع آوری شود و جذب جمعیت یهودی در این مناطق نیز با فشار اسرائیل و حمایت آمریکا صورت پذیرد.
کشورهای پذیرنده پناهندگان فلسطینی با این طرح موافق نیستند. بطور غیر رسمی ۶۵ درصد ساکنان اردن را آوارگان فلسطینی تشکیل می‌دهند و در صورت عدم بازگشت آوارگان فلسطینی به سرزمین مادری شأن، بافت جمعیتی در اردن تغییر خواهد کرد و این تبعات جدی امنیتی برای این کشور دارد. به همین دلیل است که واشنگتن و هم پیمانان عربی آن همچون عربستان و امارات گاهی با تهدید و گاهی با تطمیع به دنبال متقاعد ساختن اردن برای پذیرش معامله قرن هستند. اردن با کمبود آب مواجه است و بخش قابل توجهی از نیازهای خود برای تولید برق را از اسرائیل تأمین می‌کند و باید دید تا چه حد قادر است در مقابل فشارهای مثلث غربی-عربی و عبری مقاومت کند.
البته مخالفت و موضع‌گیری انقلابی جریان‌های مقاومت و مجاهدین فلسطینی در مقابل طرح معامله بزرگ قرن، نشان می دهد که عزم مقاومت برای تداوم مبارزه جزم است و گروه‌های فلسطینی از جمله حماس و دولت خودگردان در نشست منامه شرکت نخواهند کرد. کشورهای مسلمان و گروه های حامی فلسطین از جمله جمهوری اسلامی ایران،سوریه و حزب‌الله لبنان نیز با محکوم کردن نشست منامه، حمایت کامل خود را از آزادی قدس و فلسطین اعلام داشته اند و تشدید فشارهای اخیر علیه ایران و سوریه از سوی آمریکا به همین دلیل بوده است.
ایده معامله بزرگ قرن همانگونه که مقام معظم رهبری نیز پیش بینی کردند، محکوم به شکست است و طرح جمهوری اسلامی ایران مبنی بر همه پرسی از مردم فلسطین برای تعیین نظام آتی در سرزمین های اشغالی، یک پیشنهاد منطقی،قابل پذیرش واجرائی است و روز به روز مسیر تحقق آن هموارتر می گردد.
