وانانیوز-لحظاتی بعد از سوتِ پایان دربی شماره 82، پرستو صالحی
مغموم‌ترین استقلالی روی کره زمین بود. خیلی زود ویدئوی اشک‌ریختنِ او برای
نماد 4 منتشر شد تا این بازیگر کم‌کار، برای مدتی سوژه دابسمش‌ها و
شوخی‌های شبکه‌های اجتماعی شود.
تا یک ماه بعد، دیگر خبری از صالحی نبود تا اینکه این بار او، در مراسم سالگرد ناصر حجازی مورد توجه قرار بگیرد. تراژدی زندگی هنری پرستو صالحی در همین نکته نهفته است. او بیشتر از حضور جلوی دوربین کارگردان‌ها، روبروی دوربین موبایل هواداران استقلال دیده می‌شود.
بازی در فیلم اعتراضِ مسعود کیمیایی، می‌توانست سکوی پرتاب پرستو باشد اما او از این امتحان سربلند خارج نشد و دیگر هرگز نتوانست بازی در پروژه سینمایی مهمی را تجربه کند. او استعداد درخشیدن در دنیای بازیگری را نداشت و مثل خیلی از چهره‌های دیگر، ظرف مدتی کوتاه در مسیر محو شدن و فراموش‌شدن قرار گرفت.
این روند برای سینما و تلویزیون کاملا طبیعی به نظر می‌رسید اما اتفاق عجیب از جایی کلید خورد که صالحی برای فراموش‌نشدن، به دستاویزهای عجیب چنگ زد. اولین روش جنگی او، اشاره به شرایط ناسالم سینما و فساد تهیه‌کننده‌ها بود و دومین شیوه، تکیه بیش از حد به طرفداری از یک باشگاه فوتبال.
پرستو صالحی سال‌هاست که با رنگ آبی شناخته می‌شود و بدون استقلال هویت خاصی ندارد. همین حالا اگر باشگاه استقلال منحل شود، او نیز جذابیت‌اش را برای رسانه‌ها از دست می‌دهد. بازیگری که هیچ کس نام آخرین فیلمش را به یاد نمی‌آورد. چهره‌ای که رزومه و سابقه کارش در دو کلمه خلاصه می‌شود: طرفدار استقلال!
