رقابت‌های کشتی آزاد قهرمانی جهان، هفته گذشته از 10 تا 13 مهر به میزبانی اسلو نروژ برگزار شد که آزادکاران ایران موفق به کسب 3 مدال طلا، 3 نقره و یک برنز شدند. همین نتیجه درخشان باعث شد تا ایران با 162 امتیاز روی سکوی سوم بایستد و بعد از سال‌ها یک نمایش درخشان را در عرصه جهانی به روی صحنه ببرد. نمایشی درخشان که باعث شد بک رکورد تاریخی ثبت شود. بهترین نتیجه تاریخ تیم کشتی آزاد ایران تاکنون در رقابت‌های جهانی ۱۹۶۱ یوکوهاما رقم خورد، جاییکه ایران با ۵ طلای محمد ابراهیم سیف پور، محمدعلی صنعتکاران، امامعلی حبیبی، منصور مهدی زاده و غلامرضا تختی، یک مدال نقره نصرالله سلطانی نژاد و یک برنز حمید توکل به کار خود پایان داد تا نتیجه‌ای خارق العاده و تاریخی رقم بخورد.
تیم ملی کشتی آزاد ایران پس از گذشت ۶۰ سال هر چند نتوانست رکورد تاریخی یوکوهاما را بشکند اما بهترین نتیجه تاریخ کشتی از لحاظ مرغوبیت مدال بعد از رقابت‌های جهانی یوکوهاما را طی ۶ دهه گذشته رقم زد، جایی که حسن یزدانی، کامران قاسمپور و امیرحسین زارع برای ایران ۳ مدال طلا گرفتند، علیرضا سرلک، امیرمحمد یزدانی و محمد نخودی به ۳ مدال نقره رسیدند و مجتبی گلیج نیز مدال برنز گرفت.
به غیر از رقابت‌های جهانی ۱۹۶۱ یوکوهاما، کشتی آزاد ایران پیش از این تنها در ۴ دوره در سال‌های ۱۹۶۵ منچستر، ۱۹۷۰ ادمونتون، ۱۹۷۳ تهران و ۱۹۹۸ تهران موفق به کسب ۳ مدال طلا شد و شاگردان درستکار پس از ۲۳ سال بار دیگر موفق به کسب ۳ مدال طلا برای ایران شدند.
در بین این کارنامه با ارزش و سه مدال زرین کسب شده توسط آزادکاران، هرکدام شیرینی‌های خاص خود را داشتند اما داستان حسن یزدانی و امیرحسین زارع، با بقیه متفاوت بود.
حسن یزدانی؛ برند کشتی ایران
بدون تعارف باید اذعان کرد که حسن یزدانی دیگر نام یک کشتی گیر معمولی نیست، بلکه او برند و نماد کشتی و ورزش ایران است. پسر خوش‌استایل اهل جویبار، با آن خنده‌های دل نشین در سال‌های اخیر به اعتبار و ارزش ورزش ایران تبدیل شده که توانسته مدال‌های مختلفی را کسب کند و نام خود را در کنار بزرگان این رشته بنویسد. با بررسی کارنامه حسن یزدانی می‌توان فهمید که این قهرمان مازنی از همان ابتدا دوستی دیرینه‌ای با مدال داشته؛ او قصیده سرایی‌هایش در کشتی را از سال 2011 با نقره نوجوانان جهان شروع کرد، پس از آن از قله جوانان جهان بالا رفت و در بزرگسالان شروع به حماسه‌سازی کرد. طلای تاریخی المپیک 2016، طلای پاریس 2017، برنز 2018، طلای 2019، نقره المپیک 2020 و طلای جهانی 2021 آماری است که نشان می‌دهد یزدانی در این سال‌ها تا چه اندازه درخشان بوده و حالا هم‌ردیف بزرگان این رشته همچون تختی، موحد و سوریان قرار گرفته.
مبارزه با تیلور؛ اوج تلاش و پشتکار
حسن یزدانی نه فقط در سبک خاص کشتی و زیر کتف زدن‌هایش، بلکه در پشتکار و تلاش هم یک ورزشکار بی‌مثال است. کافی است به قبل از المپیک و تمرینات او نگاه شود تا میزان تلاش و پشتکار او برای رسیدن به موفقیت مشخص شود. اگرچه موج‌هایی که درباره کشتی حسن یزدانی با تیلور شکل گرفت باعث شد فشار روانی زیادی روی دوش او گذاشته شود و خدایی ناکرده او را در مسیر فروپاشی قرار دهد، اما یزدانی برای پیروزی بر گربه سیاه خود تلاش زیادی کرد. تنها چند روز پس از کسب نقره المپیک، دوباره ساکش را به دوش انداخت و به خانه کشتی رفت تا عزم رقابت‌های جهانی کند و مصاف دوباره با تیلور. همین پشتکار و تشنگی او برای رسیدن به موفقیت‌های بیشتر باعث شده تا خیلی‌ها او را یک الگوی موفق برای کشتی‌گیران بدانند که باید برای موفقیت تلاش کنند، تلاش کنند و آنقدر تمرین کنند تا به هدف خود برسند. اما آیا همین مدال‌ها و پشتکار یزدانی دلیل محبوبیت اوست؟
چرا یزدانی اینقدر محبوب است؟
پسرِ هیجان انگیز کشتی ایران، این روزها باعث شده تا خیلی‌ها به واسطه‌ی کشتی‌های ناب‌اش عاشق این ورزش شوند. او ضعف دارد، فن می‌خورد، زیر می دهد و امتیاز؛ اما بزرگ‌ترین خصیصه حسن یزدانی این است که با تمام وجود کشتی می‌گیرد. او خود خودش است. به دور از هر نوع خودنمایی و شوآف. پسری که این روزها، در این وضعیتِ سختِ معیشتی و زندگی، تبلور خواسته‌ها و آرزوهای ایرانی هاست؛ به نمایندگی از همه آن هایی که به دلِ مشکلات زندگی می‌روند، به میدان می‌رود، توپخانه را روشن می‌کند، همه را به خاک و خون می‌کشد و با لبخندی زیبا بر گوشه‌ی لب، و با دستی بر سینه به نشانه ی احترام، همچون سردارانِ فاتحِ نبردهای تاج و تخت، میدان را ترک می‌کند. مگر حریفان چاره‌ای جز بالا بردن پرچم سفید در مقابلش دارند؟
همین درخشش در میدان ورزش و آوردن ارمغان شادی برای مردم باعث شده تا همه او را دوست داشته باشند؛ حتی آن‌ها که از چند کیلومتری سالن کشتی هم رد نشده‌اند، پیگیر اخبار او هستند و برای کشتی‌هایش ثانیه‌شماری می‌کنند. همه این‌ها از او یک چهره محبوب ساخته و مطمئنا یزدانی با ادامه این روند درخشان، می‌تواند در کنار بزرگانی همچون سایتی اف، کارلین، موحد و سوریان قرار بگیرد و برای همیشه نامش را با حروف طلایی در تاریخ کشتی ثبت کند؛ اتفاقی که همین حالا هم برایش رخ داده و او جزو برترین‌های تاریخ ورزش اول ایران است.
امیرحسین زارع؛ پسری که از دل مدرسه تیزهوشان، سر از تشک کشتی درآورد
امیرحسین زارع دیگر ورزشکاری بود که اسلو زیر گام‌هایش به لرزه درآمد و با نمایش درخشان خود بزرگان کشتی دنیا و مربیانی همچون تدیف سرمربی تیم ملی روسیه را به تحسین واداشت. زارع همانند یزدانی کارش را با قهرمانی در نوجوانان شروع کرد و همین‌ها باعث شده خیلی‌ها او را ورژن جدید حسن بدانند. او که درباره‌اش می‌گویند بچه درسخوان بوده و در مدرسه تیزهوشان درس می‌خوانده، در نوجوانان قهرمان جهان شد، در جوانان نقره گرفت، در امید های جهان دوباره رنگ مدالش را به طلا تغییر داد تا در اوج جوانی و قبل از رسیدن سنش به عدد 20، در بزرگسالان به عنوان یک پدیده مطرح شود. در وزنی که ایران ستاره‌های مختلفی مانند پرویز هادی، یداله محبی، امین طاهری و عباس فروتن را دارد، او توانست خودش را مسافر قطار المپیک کند. زارع در المپیک آنقدر خوش درخشید که بی‌حرف و حدیث عازم نروژ شود.
کسب مدال برنز المپیک در 20 سالگی آنقدر بزرگ است که می‌تواند سال‌های سال هر ورزشکاری را اشباع کند اما زارع پس از آن خود را برای رقابت های جهانی آماده کرد و در آنجا تاج پادشاهی سنگین‌وزن دنیا را بر سر گذاشت. ارزش کار زارع وقتی مشخص می‌شود که بدانیم او بزرگانی مانند طاها آکگول، قهرمان المپیک و جهان، و گنو پتریاشویلی گرج را برد که سال‌هاست بر سنگین وزن دنیا حکومت می‌کنند.
امیرحسین اگرچه مدال‌های جهان و المپیک را دارد اما هنوز در ابتدای مسیر است و همین نوید داشتن یک ستاره تمام‌عیار را می دهد که می‌تواند سال‌های سال وزن آخر کشتی آزاد را بیمه کند.
پسر آملی و شکستن طلسم کهنه
کشتی آزاد ایران در سنگین وزن قهرمانان مختلفی داشته اما در تاریخ آن فقط یک طلای جهان به چشم می‌خورد. 32 سال پیش زنده‌یاد علیرضا سلیمانی، پهلوان باشی کشتی ایران موفق شد در رقابت‌های جهانی 1989 مارتینی، در یک کشتی به یاد ماندنی، بروس بومگارتنر قهرمان آمریکایی را شکست دهد و تنها طلای تاریخ سنگین‌وزن را کسب کند. پس از او نفراتی مانند علیرضا رضایی، عباس جدیدی، کمیل قاسمی و پرویز هادی به مدال‌های مختلف جهانی رسیدند اما رنگ هیچ‌کدام طلایی نبود. همین نکته ارزش کار جوان آملی کشتی را بیشتر می‌کند که او در حضور نفراتی مانند آکگول و پتریاشویلی موفق شد به طلای جهان برسد و طلسم کهنه را باطل کند. جدای از این، شجاعت، جسارت و جنگندگی امیرحسین باعث شده تا همه او را آینده کشتی ایران بدانند و از حالا مدال‌های زیادی را برایش کنار بگذارند، مدال‌هایی که اگر زارع درست هدایت شود، می‌تواند سال‌های سال بر سینه او خودنمایی کند.
