او همیشه عادت داشت روزهای دوشنبه با اعضای کادر فنی جلسه‌ای تشکیل دهد اما اینبار مدیران رده‌بالای «زنبورها» با او تماس گرفتند تا به ملاقات‌شان برود! جایی که «کریستیانو گیارتا» مدیر ورزشی باشگاه انتظارش را می‌کشید و در اولین سخنان خطاب به سرمربی تیم گفت: «متاسفم اما...»
بعد از این «اما» گوش‌های مونز هیچ چیز دیگری نشنید؛ نیازی هم به شنیدن نبود. بعد از این «اما» همیشه مشخص است که چه کلماتی قرار می‌گیرند. بعد از این «اما»، همه رفاقت‌های سابق به حاشیه می‌خزد و روابط کاری و مصلحت تیم حرف اول و آخر را می‌زند. بعد از این «اما»، هیچوقت هیچ چیزی همچون سابق نمی‌شود و دیگر هیچ راه بازگشتی نیست.
در پایان این مکالمه؛ مونز تنها یک کلمه به زبان آورد: «خدا نگهدار». با این جمله نه تنها سرمربی واتفورد بلکه «میگل آنخل مونز» آنالیزور و دستیار سرمربی تیم و «جوردی آبِلا» بدنساز تیم نیز به پایان خط رسیدند. روایتی که البته برای برخی از اعضای تیم یک درام تمام عیار بود. یکی از کارمندان باشگاه در همین خصوص گفت: «حضور مونز همواره همراه با انرژی و خنده بود. از تماشای لحظه خداحافظی او عمیقاً غمگین شدم.»
اما واقعیت امر این است که کسب تنها 2 پیروزی و تحمل 4 شکست در هفت هفته ابتدایی رقابت‌های فصل جدید لیگ برتر انگلیس، کار را برای ادامه همکاری با مونز به بن‌بست رسانده بود. سیسکو هنوز مراحل دریافت مجوز «UEFA Pro» را طی می‌کرد و روند تیم به هیچ عنوان مسیر پیشرفت را نشان نمی‌داد. در واقع هیات مدیره باشگاه معتقد بود فرصت طلایی اهدایی به مونز در فصل جدید، آنطور که باید و شاید مورد استفاده این چهره قرار نگرفته و وقت آن رسیده که سکان هدایت تیم در دستان فردی مطمئن قرار بگیرد؛ چهره‌ای که تیم را بالا بکشد تا در هفته‌های پایانی واتفورد درگیر رقابت برای بقا نشود.
به این ترتیب بود که مقدمات حضور «کلودیو رانیری» روی نیمکت تیم فراهم شد؛ سرمربی ایتالیایی که قهرمانی در لیگ برتر انگلیس را در کارنامه می‌بیند و بعد از تساوی واتفورد برابر نیوکاسل در هفته ششم، بعد از تماس مدیران باشگاه در پشت پرده، پای میز مذاکره نشست. مغز متفکری که اکنون از فرصت دو هفته‌ای وقفه رقابت‌های باشگاهی به دلیل برگزاری بازی‌های ملی باید بهترین بهره را ببرد تا بازگشت خود به لیگ برتر را با کسب پیروزی جشن بگیرد.
کلودیو از سال 2018 یعنی از زمانی که به ایتالیا رفت تا هدایت باشگاه «رم» را بر عهده بگیرد، برای بازگشت به لیگ برتر انگلیس لحظه‌شماری می‌کرد. از سوی دیگر «جینو پوتزو» مالک باشگاه هم از مدت‌ها پیش و در مقاطع مختلف رانیری را برای حضور در نیمکت تیمش مد نظر قرار داشت ولی هیچگاه نتوانست این سرمربی را بدون تیم به چنگ آورد. فرصتی که اینبار همچون معجزه مقابلش قرار گرفت و پوتزو آن را از دست نداد تا با یک تیر دو نشان زده شود؛ بازگشت کلودیو به لیگ برتر و برآورده شدن آرزوی آقای مالک.
سرمربی ایتالیایی که در ماه آینده به 70 سالگی پا می‌گذارد هم در رم عملکرد قابل قبولی از خود ثبت کرد هم خاطرات شیرینی روی نیمکت سامپدوریا در فصل گذشته رقم زد.
رانیری در میانه‌های فصل 19-2018 در حالی رهبری «گرگ‌ها» را بر عهده گرفت که تیم در بحران استعفای «مونچی» قرار داشت، رابطه «فرانچسکو توتی» و مالک باشگاه در بدترین شرایط خود به سر می‌برد و «دنیله دِروسی» نیز اردوگاهِ «گلادیاتورها» را به مقصد «بوکا جونیورز» ترگ گفته بود. در شرایطی که فشارها روی کلودیو در بالاترین حد خود قرار داشت، او موفق شد رم را به ثابتی غیرقابل پیشبینی برساند؛ آن هم با ثبت 9 بازی متوالی بدون شکست و 5 کلین‌شیت!
در سامپدوریا شرایط همانند اوضاع فعلی واتفورد بود؛ تیم در زمانی که کلودیو پا به تیم گذاشت در شرایط سقوط قرار داشت. با این حال رانیری نه تنها تیم را در سری‌آ حفظ نمود بلکه در ادامه تیمی را ساخت که در فصل بعد موفق شد در نیمه بالایی جدول (جایگاه نهم) فصل را به اتمام برساند. تیمی که هرچند عنوان بهترین خط حمله آن فصل سری‌آ را تصاحب نکرد اما در کمال تعجب بالاتر از تیم‌هایی همچون فیورنتینا و پارما، یکی از بهترین تیم‌ها در خصوص موقعیت‌سازی روی دروازه رقبا نام گرفت. حالا شاید بهتر متوجه باشد که چرا پوتزو از اولین فرصت برای عقد قرارداد با رانیری بهره برد تا او را به لیگ برتر انگلیس بازگرداند.
