رضا افضلی در خصوص اینکه این روزها مشغول چه کاری است، اظهار داشت: حدود دو سال است که در شهرداری کرمانشاه، مشغول به کار شده‌ام. کارمند رسمی نیستم ولی این هم به لطف طلوعی (شهردار سابق کرمانشاه) بود، او همیشه هوای ورزشکاران کرمانشاه را داشته و مشکل اشتغال خیلی از بچه‌ها را برطرف کرده است. خدا رحمت کند فریدون قنبری و بابک قربانی را، هوای آنها را هم داشت. از محمد قربانی، حامد رشیدی و بهمن تیموری هم حمایت کرد.
عضو سابق تیم ملی کشتی آزاد در آستانه اولین سالگرد درگذشت فریدون قنبری، قهرمان سابق تیم ملی کشتی آزاد تصریح کرد: در یک جمله می‌توانم بگویم او دوست داشتنی بود. حرف و حدیث پیرامونش زیاد بود اما ما که نزدیک‌تر به او بودیم، می‌دانستیم چقدر پاک و صادق و دلش صاف بود، برخلاف آن چیزی که در موردش می‌گفتند. نه اینکه حالا که فوت کرده در موردش اینها را بگویم. من و عرفان امیری با او خیلی دوست بودیم، پیام‌هایش را هنوز دارم اما اخلاقی نمی‌دانم که منتشر کنم. او قبل از اینکه من به مسابقات جهانی بروم، خیلی با من صحبت و راهنمایی‌ام کرد.
کشتی‌گیر سابق وزن 74 کیلوی کرمانشاه در مورد اینکه چرا قهرمانان این استان در این دو دهه در کسب مدال جهانی بدشانس بوده‌اند، عنوان کرد: انگار کرمانشاه طلسم شده است. خودم را نمی‌گویم، ولی در این سال‌ها چندین قهرمان داشتیم که همه لایق کسب مدال جهانی بودند. فریدون قنبری، بابک قربانی، عرفان امیری و احسان امینی باید قبل‌تر از ما مدال می‌گرفتند ولی دست‌شان از مدال کوتاه ماند. شما سکوی جهانی را نگاه کنید، همه بازنده‌های اینها مدال گرفتند ولی خودشان نه. همه تا پای مدال رفتند. در انتخابی تیم ملی، لیگ، جام‌جهانی و... روی سکو بودند و با اختلاف بالا حریفان جهانی را هم شکست دادند ولی مدال نگرفتند.
افضلی ادامه داد: فریدون قنبری اسطوره بود. حتی حریفان مستقیمش مثل پژمان درستکار و مجید خدایی که با او کشتی گرفتند همه معتقدند که او کشتی‌گیر صاحب سبکی بود. کشتی‌گیران وقتی از کشتی کنار می‌روند، خود را در جامعه‌ای می‌بینند که نه شغل دارند، نه درآمد و نه فضای خوبی وجود دارد. کرمانشاه هم از برخی لحاظ از برخی شهرها عقب‌تر است. سپس در مسیری قرار می‌گیرند که حمایتی ندارند مگر آنکه قهرمان خانواده‌اش غنی باشد و حمایتش کند.
افضلی که در جام تختی کرمانشاه از دنیای قهرمانی خداحافظی کرد، در مورد وضعیت خودش گفت: من که عاشق کشتی بودم و شب و روزم در سالن گذشت، دو سالی است که تقریباً از کشتی فاصله گرفته‌ام. کرونا هم باعث فاصله بیشتر من با کشتی شد. فضای کشتی و مبارزه را دوست داشتم. می‌خواستم بعد از مسابقات جهانی جهانی نورسلطان خداحافظی کنم که دیدم جام تختی در کرمانشاه است و گفتم در شهر خودم خداحافظی کنم بهتر است. قصد بازگشت به کشتی را هم ندارم و دیگر تمرین نمی‌کنم.
او که اکنون 32 ساله است و به تازگی مسئولیت تیم استانش را پذیرفته، یادآور شد: یک ماه پیش از عید، هیئت به من پیشنهاد کرد که مسئولیت تیم جوانان استان را قبول کنم، البته دوست نداشتم این کار را بپذیرم چون من کار کردن در رده پایه و نونهالان و نوجوانان را دوست دارم. یعنی نظرم این است که کار را باید از صفر شروع کرد و دیدم این بود کسانی را آموزش دهم که هیچ جا هنوز کشتی کار نکرده‌اند تا آموزش درست ببینند و از صفر شروع کنیم. نظر هیئت این بود که تیم بزرگسالان استان را به دست بگیرم که گفتم من با بیشتر این بچه‌ها مثل یدالله و ارشک محبی، حامد رشیدی و بهمن تیموری هم دوره بودم، خودم دوست دارم روی کشتی‌گیران خردسال کار کنم و سازندگی را دوست دارم. البته همچنان هم این کار را انجام می‌دهم، ولی چون استان از من خواست، تیم جوانان را قبول کردم و البته گفتم که با یک ماه کار کردن نمی‌شود هیچ کاری را پیش برد.
افضلی افزود: مسابقات جوانان در تربت حیدریه برگزار شد و فقط سبحان یاری از کرمانشاه اول شد. از قبل هم به برادران محبی گفته بودم که چه نتیجه بگیریم و چه نگیریم، این نتیجه به من تعلق ندارد. گفتم در این یک ماه، انتظار نتیجه نداشته باشید، هر کسی هم نتیجه گرفت برای خودش بوده و اگر باخت هم نتیجه تمرینات خودش. تیم باید حداقل یک سال دست من باشد که نتیجه‌اش جزو کارنامه من قرار بگیرد. البته کمبودهایی هم هست، ما قبل از قهرمان کشوری فقط اردو گذاشتیم که از نظر تغذیه و خوابگاه شرایط سخت بود، به هرحال باید با این شرایط بسازیم، از این بهتر نیست. بچه‌ها خودشان باید بخواهند، شاید در آینده اتفاقات خوب رخ دهد.
انتهای پیام/
