سهیل موفق درباره ماهیت و هدف جنبشی که به عنوان خشونت علیه زنان سینما مطرح شده، اظهار داشت: محتوای این جنبش و هدفی که به دنبال آن هستند، هدف والایی است و در تمام دنیا ارزش و اهمیت دارد؛ جنبشی که والاترین و بدیهی‌ترین حقوق انسانی را گوشزد می‌کند.
وی با اشاره به امید خود برای مسیر پیش روی جنبش «می‌تو» اظهار داشت: امیدوارم این جنبش منحرف نشود به سمت و سوی سوءاستفاده برخی ها نرود و دوستان سینماگر و کمیته‌ای که قرار است این جنبش را هدایت کنند به دور از شعارزدگی و هیاهو این وظیفه را انجام دهند و ما هم از این جنبش پشتیبانی و حمایت می کنیم چرا که کاری از ریشه درست و انسانی است.
کارگردان مجموعه دردسرهای شیرین (۱۴۰۱) ادامه داد: چون از نوجوانی در این حرفه مشغول کار و فعالیت هستم، همیشه در ذهن و روحم این موضوع، خط قرمز بوده؛ چرا که حرفه سینما کار تخصصی است که حضور در آن مستلزم رعایت اصول است و جای کارهای دیگر اینجا نیست.
کارگردان فیلم سینمایی پاستاریونی (۱۳۹۷) تاکید کرد: امیدوارم همه راست بگویند و عاری از حب و بغض و شیطنت هایی که ممکن است در این جریان وجود داشته باشد پیش روند و به نتیجه برسد.
موفق در پاسخ به این پرسش که چرا امضاکنندگان بیانیه تا به امروز فقط زنان بوده اند و مردان در پیشبرد این جنبش نقش و حضوری فعال نداشته اند، بیان کرد: چون از ما نخواسته اند که امضا کنیم وگرنه اگر می خواستند ما هر بیانیه ای که کاری انسانی و عادلانه را دنبال کند، قطعا امضا و از آن حمایت می کنیم.
کارگردان فیلم سینمایی شکلاتی (۱۳۹۵) تصریح کرد: هر زمانی از ما در چنین موضوعاتی امضا و حمایت خواسته اند با کمال میل امضا کرده ایم اما خانم ها فعلا خواسته اند که این جنبش و حرکت را زنانه برگزار کنند و ما هم گفته ایم چشم ولی هر زمانی از ما بخواهند، در خدمت هستیم و نظر ما به این موضوع مثبت است.
۱۲ فروردین دست اندرکاران زن سینما در بیانیه‌ای اعتراض‌آمیز نسبت به آن‌چه «خشونت علیه زنان» در این حرفه نامیده‌اند فریاد اعتراض سر داده و تقاضای شفاف خود برای رسیدگی به مصادیق تعریف شده این خشونت را از نهادهای خانه سینما، سینماگران، منتقدان و مخاطبان اعلام کردند.
این بیانیه که به امضای صدها زن شاغل در سینمای ایران و چهره‌های سرشناسی چون نیکی کریمی، هدیه تهرانی، ترانه علیدوستی و بسیاری از بازیگران شناخته شده رسیده است، به جامعه سینمایی ایران در مورد شدت و گستردگی آزارها علیه زنان که برای اولین بار به یک فریاد جمعی تبدیل شده، هشدار داده است.
در این بیانیه آمده است: هرگونه خشونت، آزار و باج‌گیری جنسی در محیط کار از نظر ما محکوم است و برای توقف آن خواستار عواقب قانونی جدی برای متخلفین هستیم.
