چند ماهی است که شایعاتی منبی بر ورود آبله میمون به ایران به گوش می‌رسد. از همین جهت تصمیم گرفتیم تا در یک مقاله به چیستی این بیماری، علائم، راه‌های انتقال و طریقه درمان بپردازیم. از شما دعوت می‌کنیم تا انتهای این مطلب همراه ما باشید.
آبله میمونی چیست؟
آبله میمون (نام انلگیسی: Monkeypox) یک بیماری عفونی مسری که از طریق ویروس آبله میمون ایجاد می‌شود. این بیماری بین انسان و حیوانات مشترک است و علائمی نزدیک به بیماری آبله دارد، البته این علائم از نظر بالینی خفیف‌تر هستند.
این بیماری در قاره آفریقا و در جنگل‌های بارانی استوایی شایع است، اما اخیراً به مناطق شهری نیز نفوذ کرده و همانطور که پیش‌تر نیز اشاره کردیم گفته شده که در ایران هم ورود کرده است.
گونه‌های حیوانی زیادی امکان ابتلا به ویروس آبله میمون را دارند؛ از جوندگان و پستانداران گرفته تا موارد دیگر. این ویروس نخستین بار در سال ۱۹۵۸ و در میمون‌های آزمایشگاهی در کپنهاگ دانمارک مشاهده شد. ۱۲ سال بعد، یعنی در ۱۹۷۰ اولین مورد انسانی مبتلا به آبله میمون نیز در جمهوری دموکراتیک کنگو یافت شد. تا سال‌ها این بیماری در آفریقا باقی ماند، اما در سال ۲۰۰۳ در خاک ایالات متحده اولین مورد در فروشگاه حیوانات خانگی که در آن جوندگانی از کشور غنا واردات و فروخته می‌شدند، مشاهده شد.
در سال ۲۰۲۲ این بیماری شیوع گسترده‌تری در خارج از آفریقا داشت و در ماه می ویروس آبله میمون در بریتانیا مشاهده شد و پس از آن دیگر نقاط اروپا، آمریکای شمالی و استرالیا نیز ورود این ویروس را به خاک خود تأیید کردند.
علائم و نشانه‌های آبله میمون
تب و لرز، سرددرد، بدن درد و درهای عضلانی، خستگی و ضعف، کمر درد و تورم غدد لنفاوی شایع‌ترین علائم این بیماری است. در این بیماری خبری از آبریزش بینی و سرفه نیست.
علائم این بیماری تا حد زیادی شبیه به سرماخوردگی است. با تب و نشانه‌های سرماخوردگی آغاز شده و با ضایعات پوستی قرمز رنگ ادامه پیدا می‌کند. کمی بعدتر این ضایعات که اکثراً در نواحی صورت و در موارد دیگر بر روی کف دست و پا و به ندرت بر روی اندام‌های تناسلی ظاهر می‌شوند، چرکی می‌شود. این ویروس می‌تواند غشای مخاطی دهان و قرنیه چشم را نیز دچار مشکل کند و در موارد حاد منجر به نابینایی بیمار شود. با گذشت زمان ضایعات پوستی بیشتر شده و رنگ زرد به خود می‌گیرد. حتی در مواردی که ویروس آبله میمون شدت بالایی داشته باشد می‌تواند منجر به از بین رفتن قسمت‌هایی از پوست شود.در موارد پیشرفته ویروس می‌تواند به مغز و نخاع بیمار نفوذ کرده و منجر به آسیب مغزی و در نهایت مرگ شود.
علائم آبله میمون در طول ۶ تا ۱۳ روز ظاهر می‌شود و براساس اظهارات سازمان بهداشت جهانی ممکن بین ۲ تا ۴ هفته به طول بیانجامد. در کودکان نوع شدیدتر این بیماری ظاهر می‌شود.
راه های انتقال ویروس آبله میمون
مانند بیماری‌های ویروسی دیگر تماس مستقیم و نزدیک با ویروس یا افراد آلوده به ویروس می‌تواند منجر به بیماری آبله میمون شود. به‌طورکلی افرادی که در تماس رو در رو با افراد مبتلا قرار دارند، افرادی که با ضایعات پوستی آلوده تماس فیزیکی یا جنسی دارند، افرادی که با لباس آلوده بیماران مبتلا، حتی پیش از بروز علائم در تماس بوده‌اند و در نهایت افرادی که سابقه حضور در نقاطی را داشته که آبله میمون در آن نقاط شیوع داشته، بیشتر از دیگران مستعد ابتلا به این بیماری هستند.
در مجموع ویروس آبله میمون می‌تواند از طریق تماس نزدیک با شخص یا حیوان آلوده، ارتباط جنسی و تماس به مواد آلوده به ویروس مانند لباس، زخم بیمار، مایعات بدن، خوردن گوشت آلوده و یا گاز گرفته شدن توسط حیوان مبتلا ، به شخص منتقل شود.
لازم است بدانید که افرادی که مبتلا به این ویروس بوده و بهبود یافته‌اند دچار مصونیت نیستند و امکان ابتلای دوباره به این بیماری وجود دارد.
درمان آبله میمون
علائم آبله میمون همانطور که اشاره کردیم بین ۶-۱۳ روز طول می‌کشد. این بیماری خودمحدودشونده است و درمان‌های کمکی می‌تواند در بهبود تسریع ببخشید. نوشیدن مایعات و خوردن مایعات نیز در این راه مؤثر است. داروهای ضدویروسی تکوویریمات هم برای عفونت‌های باکتریایی ثانویه در صورت مشاهده تجویز می‌شود.
واکسن آبله می‌تواند تا ۸۵ درصد منجر به پیشگیری شود. این یعنی واکسیناسیون می‌تواند بیماری را خفیف‌تر کند. واکسن آبله در دو دوز تزریق می‌شود اما در حال حاضر دسترسی به آن محدود است.
راه‌های پیشگیری از ابتلا به آبله میمون
برای جلوگیری از ابتلا به ویروس آبله میمون راه‌های زیر می‌تواند مؤثر واقع شود:
- استفاده از واکسن آبله میمون
- پختن کامل گوشت در غذا
- استفاده از ماسک
- رعایت فاصله ایمنی با افراد یا حیوانات مبتلا به آبله میمون
- رعایت نکات بهداشت فردی هنگام تماس با افراد یا حیوانات آلوده
- مراقبت‌های جنسی مانند استفاده از کاندوم
