لقمان کشاورز در گفت‌وگویی، درمورد مثبت اعلام شدن تست دوپینگ
تکواندوکار تیم ملی نونهالان در مسابقات جهانی و احتمال محرومیت تکواندوی
ایران گفت: فدراسیون درصدد بود که این موضوع را اطلاع‌رسانی نکند و مثل
کارهای گذشته پنهان‌کاری داشته باشد، آنها به دنبال این نبودند که واقعیت
را به جامعه تکواندو بگویند، خوشبختانه موضوع دوپینگ را بعد از رسانه‌ای
شدن تایید کردند. اتفاقی که در ورزش کشورمان رخ داده سوء مدیریت است. این
سوء مدیریت‌ها در رده‌های مختلف مدیریتی و تیم‌های ملی در حال رخ دادن است. وی در ادامه صحبت‌های خود عنوان کرد: ورزشکارانی را که به مسابقات اعزام شده‌اند، کنترل نشده‌اند و حالا شاهدیم که این اتفاق تلخ دوباره برای ورزش کشورمان رخ داده است. اتفاقات دیگری در حوزه دوپینگ بوده است، اما فدراسیون به هیچ عنوان این موضوع را اعلان نکرد. نکته مهم دیگری که رخ داده این است که فدراسیون مسئولیت این دوپینگ را برعهده نمی‌گیرد و مدعی می‌شود که بدون هماهنگی و در خارج از محیط تکواندو توسط خانواده رخ داده است. در حال حاضر که دوپینگ اتفاق افتاده است اینکه در اردو و یا خارج از اردو بوده مهم نیست، مهم این است که این اتفاق رخ داده است، مهم مدیریت این موضوع بود.
کارشناس و پیشکسوت تکواندوی ایران در ادامه صحبت‌های خود، اظهار داشت: ما در دوره‌های قبل هم چنین موضوعی را داشتیم، اما در واقع مربیان و مدیران تیم آن را مدیریت می‌کردند. قبل از اینکه این ورزشکار به عضویت تیم ملی در بیاید و به مسابقات اعزام شود موضوع کنترل می‌شد که عواقبی برای ورزش کشورمان نداشته باشد، اما متاسفانه تیم کم تجربه مدیریتی از نونهالان از تیم‌های سازمان ملی، مدیر فنی و مربیان نتوانستند این موضوع را مدیریت کنند. نکته بعدی اینکه فدراسیون خانواده این ورزشکار را مجبور می‌کند یک نامه‌ای را امضا کند و بگویند که تمام مسئولیت را برعهده می‌گیرند. به نوعی فدراسیون با دستپاچگی تمام قد این مشکلات سوء مدیریت را از خود دور می‌کند. در واقع خانواده ورزشکار را به فدراسیون می‌برند و به نوعی اقرارنامه می‌گیرند که بگوید ما خودمان این کار را انجام دادیم و فدراسیون مقصر نیست. این هم از آن کارهایی است که در واقع فرار رو به جلو است. حالا در فدراسیون چون برخی از افراد از مسائل حقوقی کشور مطلع هستند فرد را به آن سو می‌برند.
عضو هیات علمی دانشگاه در ادامه صحبت‌های خود، عنوان کرد: به هر حال خانواده خیلی از داروهای ممنوعه را نمی‌شناسد، عدم اطلاع رسانی و عدم کنترل موجب این می‌شود که ما یک مدال جهانی را از دست بدهیم و جایگاه دوم تیم ملی را نیز از دست خواهیم داد. پرونده‌های ما در فدراسیون جهانی زیاد می‌شود و این هشدار را به جامعه ورزش کشور می‌دهم که این بداخلاقی‌ها و سوء مدیریت‌ها باعث می‌شود تکواندوی ما از مسابقات المپیک جهانی محروم شود. اگر به مسابقات وزنه‌برداری نگاه کنید و دوپینگی که کشورهای مختلف انجام داده‌اند موجب این شد که در المپیک ریو بسیاری از تیم‌های ورزشی شرکت نکنند.
کشاورز با اشاره به قوانین فدراسیون جهانی و IOC گفت: اخیرا شاهدیم که در مسابقات وزنه برداری؛ فدراسیون جهانی و IOC آمده‌اند کشورهایی که دوپینگ ورزشکارانشان مدام مثبت اعلام می‌شود را به مدت دو سال از حضور در مسابقات بین‌المللی محروم کرده‌ا‌ند. این سوء مدیریت در تکواندو یک تهدید جدی برای تکواندوی کشورمان است. نگاه کنید در یکسال گذشته ما چند ورزشکار در تکواندو داشتیم که تست دوپینگ آنها از سوی فدراسیون جهانی متاسفانه مثبت اعلام شده است. ما در تیم ملی بزرگسالان دوپینگی داشتیم، در تیم ملی "الف" دوپینگی داشتیم که نمی‌خواهم اسم آن را مطرح کنم، دو ورزشکار دیگر ما در مسابقات بین‌المللی دهه فجر متاسفانه تست دوپینگ‌شان مثبت اعلام شده و حالا هم در بخش نونهالان این اتفاق رخ می‌دهد. این وضعیت به ورزش و تکواندوی کشورمان لطمه می‌زند و در نهایت محرومیت تکواندوی ایران از حضور در رویدادهای بین‌المللی است.
وی با اشاره به دوستی داورزنی و رئیس فدراسیون تکواندو، گفت: امیدوار هستم که مسئولان ورزش کشور به این موضوع ورود کنند، امیدوارم که دوستی‌ها و ارتباطات فردی در کشور منجر به این نشود که سوء مدیریت پولادگر نادیده گرفته شود. من از سلطانی فر وزیر ورزش و جوانان و معاون وی که دوستی بسیار نزدیکی با پولادگر دارد به عنوان یک متخصص ورزشی و عضو هیات علمی دانشگاه خواهش می‌کنم این دوستی را کنار بگذارند و واقعیت‌های ورزش تکواندو و ناکامی‌های این رشته را ببیند. عدم نگاه علمی و مدیریتی در سایه دوستی‌ها متاسفانه به ورزش کشورمان لطمه خواهد زد، نتیجه آن این است که ملت ایران حسرت مدال 2020 در تکواندو را خواهند خورد. امیدوارم که این آسیب را ورزش کشورمان نبیند.
کارشناس و پیشکسوت تکواندوی ایران، گفت: دوستان ما خیلی به این پست‌ها چسبیده‌اند و دوست ندارند این پست‌ها را رها کنند، چقدر خرابکاری و چقدر شکست دیگر باید برای تکواندوی ایران رقم بخورد؟! دوستانی که اعلام می‌کردند به تکواندو بدهکاریم آیا بدهی های خودرا بعد از ناکامی‌های تکواندو پس از المپیک ریو هنوز نتوانسته‌اند پرداختکنند، چقدر دیگر باید شکست بخوریم تا بدهی این دوستان پرداخت شود؟ ما در المپیک برزیل ناکام شدیم، در مسابقات جهانی بزرگسالان در کره جنوبی شکست سنگینی خوردیم، در مسابقات نوجوانان و جهانی پومسه ناکام ماندیم در گرند پریکس و جام جهانی شکست خوردیم و حالا هم در مسابقات جهانی نونهالان این اتفاق تلخ رخ داده است. آقای پولادگر آیا بدهی‌های شما به تکواندو تمام نشده است؟ تکواندو را رها کنید چون دیگر تکواندوی ایران با این همه ناکامی یک تیم درجه یک نیست. تیم ما بعد از المپیک ریو به تیم درجه سه تبدیل شده است امیدوارم یک تغییر مدیریتی و تغییر اساسی در منابع انسانی در مدیریت تکواندوی کشورمان باعث شود که این رشته به روزهای اوج خود بازگردد.