در کوتاهی برخی بازیکنان استقلال منجمله روزبه چشمی تردیدی نیست و وینفرید شفر سرمربی این تیم نیز در پایان شهرآورد جدید تهران به گونه‌ای رفتار نکرد که از یک سرمربی پراعتبار آلمانی همچون وی انتظار آن می‌رود، اما باخت ولو خفیف یک بر صفر در این مسابقه در درجه اول یک شکست برای مدیران این باشگاه بود که دو فصلی است آبی‌ها را در مسیرهای سخت و نامعقول به پیش می‌رانند و عملا چیزی جز ناکامی را به عنوان محصول عملیاتی خویش درو نمی‌کنند.


چرا اینقدر تاخیر؟
استقلال اگر قصد تغییر سرمربی‌اش را داشت نباید تا پایان هفته هفتم لیگ برتر صبر می‌کرد و برای این مهم زمان ۳ هفته‌ای بعد از شکست برابر «پدیده» در هفته چهارم لیگ زمان مناسب‌تری بود. اگر یک تغییر ایده‌آل‌تر را خواهان باشید برای چنین تغییری پایان فصل پیش بهترین زمان بود. روزی که استقلال به شکلی رقت‌بار با نتیجه ۶ بر یک تسلیم العین امارات و از جام باشگاه‌های آسیا حذف شد و حتی سرسخت‌ترین طرفداران علیرضا منصوریان در صورت برکناری وی در آن تاریخ نمی‌توانستند خرده‌ای بگیرند، در هر دو صورت سرمربی جدید وقت زیادی داشت تا تیمش را بشناسد و تدابیر و تاکتیک‌های بهتری را برای آن برگزیند. مدیران استقلال تمامی این خبرهای غیرمعقول را بر خود و به واقع بر باشگاه روا داشتند تا منصوریان فقط بعد از توقف خانگی مقابل ذوب‌آهن رفتنی شود. در آن زمان سرمربی جدید استقلال هر کسی می‌بود فقط کمتر از یک هفته وقت برای اولین مسابقه خود (مقابل فولاد خوزستان) و با وجود تاخیر افتادن شهرآورد تهران فقط ۲۲ یا ۲۳ روز مهلت برای این مسابقه بسیار مهم می‌داشت و، چون سرمربی جدید انتخابی یک خارجی بوده است میزان عدم اشراف او بر مسائل جاری چند برابر حالاتی می‌شد که معمولا از رویکرد به یک مربی وطنی برمی‌خیزد.


مشکلات ادامه دارد
حاصل این سیاست‌های منفعت‌طلبانه چیزی است که پیش روی خود می‌بینیم. ابتدا توقف در دیدار خانگی برابر فولاد و سپس شکست مقابل رقیب قدیمی در شهرآورد تهران. با هدایت شفر آبی‌ها از حداکثر ۶ امتیاز پیش‌رویشان در لیگ تن‌ها یک پوئن گرفته‌اند و مشکل گلزنی‌شان هر چند به لطف دو گل زده مقابل نساجی قائمشهر در جام حذفی از منظر عده‌ای حل شده به نظر می‌رسید عملا ادامه یافته است، زیرا در دو دیدار اخیرشان در لیگ حتی یک گل هم نزده‌اند. دردهای زمان منصوریان عملا بسط یافته و شفر قادر به حل آن نشده و با اینکه توقع این امر از وی بعد از گذشت فقط یک ماه از حضورش در تهران انتظار بجایی نیست، اما اثر منفی مسابقات اخیر استقلال و به ویژه شکست در شهرآورد این است که هواداران آبی‌ها از همان آغاز نوعی بدبینی را نسبت به وی یافته و تا حدی از او قطع امید کرده و در مورد توانایی وی برای عوض کردن معادلات باشگاه در درازمدت به تردید افتاده‌اند. به واقع شفر در موقعیت فعلی شبیه به یک مهره سوخته زودهنگام در استقلال شده که شاید فقط بعد از گذشت یک ماه وجاهت خود را برای ادامه مسوولیت‌هایش از دست داده باشد.


«او» را زود خرج کردند
مدیریت استقلال اگر هوشیارتر بود و ابتدا به حفظ خود نمی‌اندیشید شفر را اینقدر زود خرج نمی‌کرد و منصوریان را تا هفته دهم لیگ نزد خود نگه می‌داشت تا شکست احتمالی در لیگ به نام این مربی نوشته شود و در آن صورت وقتی شفر می‌آمد خطر بزرگی مثل شهرآورد تهدیدش نمی‌کرد تا به سبب ناکامی در آن بسیار زود مخدوش شود و آینده و برنامه‌هایش برای پیشبرد باشگاه تبدیل به پل‌هایی در دور دست شود که هیچ اطمینانی به قوام آن‌ها نیست. به کارگیری چشمی در مرکز خط دفاعی در حالی که او هنوز از یک هافبک وسط دفاعی به یک مدافع ششدانگ تبدیل نشده، کار ریسکی و غلطی بود که لااقل برای مسابقه‌ای به بزرگی شهرآورد تهران نباید انجام می‌شد و تن‌ها ثمره آن دادن ضربه پنالتی بود که موجب پیروزی سرخ‌ها شد.