نتایج ضعیف تیم گسترش فولاد با لوکا بوناچیچ باعث شد تا مسئولان تیم دوم تبریز در لیگ برتر به سراغ یک نام آشنا بروند. فیروز کریمی بعد از سه سال اینگونه به لیگ برتر بازگشت. او آخرین بار در لیگ برتر هدایت تیم ملوان را در فصل 93-94 به عهده داشت و با این تیم به رتبه سیزدهم رسید. کریمی حالا باردیگر یک تیم را که نتایج خوبی به دست نیاورده را از میانه های نیم فصل اول در اختیار گرفته است. او البته هنوز نتوانسته گسترش فولاد را از منطقه خطر کاملا دور کند و در یکی از مهمترین بازی ها باید چهارشنبه تیمش را به مصاف استقلال خوزستان بفرستد که دقیقا مثل گسترش وضعیت خوبی در جدول ندارد. با این حال آنچه درباره فیروز کریمی جالب است، این است که او را می توان مرد هزارتیم لیگ برتر فوتبال ایران دانست، چرا که در طول 27 سال مربیگری اش در 25 تیم مربیگری کرده است، آماری که بعید است مربی‌ای در لیگ برتر ایران بتواند با آن رقابت کند.

از پاس تا گسترش

فیروز کریمی مربیگری را از سال 1369 و با تیم پاس تهران و در سن 33 سالگی آغاز کرد. او با این تیم قهرمان باشگاه های آسیا هم شد و در واقع آخرین افتخار آسیایی تیم های باشگاهی را او و شاگردانش رقم زدند. کریمی سه سال هدایت پاس تهران را به عهده داشت که بیشترین حضور او روی نیمکت مربیگری در یک تیم به حساب می آید که معمولا کریمی یک سال در هر تیمی مربیگری می کند. او بعد از جدایی از پاس تهران و در سال 72 هدایت سپاهان را به عهده گرفت و یکسال مربی این تیم بود. سال 73 او به بهمن رفت و یک سال هم مربی این تیم بود. کریمی از بهمن به پاس بازگشت، بعد از یکسال مربیگری در این تیم سرمربی پلی اکریل اصفهان شد. یکسال حضور در پلی اکریل و سپس در سال 77 مربی تراکتورسازی تبریز شد. عمر حضور او در تراکتور هم یکسال بود چرا که او فصل بعد را روی نیمکت استقلال اهواز نشست. بعد نوبت ابومسلم مشهد بود و بعد از آن باز هم استقلال اهواز، سپس پاس تهران و بعد شهاب زنجان که جالب است عمر مربیگری فیروز در هرکدام از این تیم ها کمتر از یک فصل هم بوده است. فیروز کریمی بعد از مربیگری های نسبتا کوتاه مدت در سال 1381 بار دیگر سرمربی ابومسلم شد و دو سال مربی این تیم بود؛ اما در سال 83 هدایت تیم راه آهن را به عهده گرفت. او در راه آهن هم دو سال مربیگری کرد؛ اما عاقبت در سال 85 دوباره به اهواز بازگشت و هدایت استقلال اهواز را به عهده گرفت. او اما یک فصل با این تیم بود و سپس سرمربی استقلال تهران شد و البته نتوانست فصل را با این تیم به پایان برساند. بعد از سال سختی که در استقلال تهران داشت سرمربی صبای قم شد؛ اما فقط یک فصل در این تیم بود و این بار هدایت داماش گیلان را به عهده گرفت. یکسال حضور در داماش و سپس رفتن به تبریز و گرفتن نیمکت گسترش فولاد در سال 89 برنامه های کریمی در این مقطع بودند. او در تبریز هم بیشتر از یک سال ماندگار نبود، چرا که از آن جا به بوشهر رفت و سال 90 را در کنار شاهین این شهر بود. اما بعد از یک فصل حضور در بوشهر روند فصل های کوتاه کمتر از یک فصلش آغاز شد، سنگ آهن بافق، پیکان تهران، ذوب آهن اصفهان تیم هایی بودند که کمتر از یک فصل در آن ها حضور داشت. در سال 93 هدایت ملوان را به عهده گرفت؛ اما حضور او در انزلی هم بیش از یک فصل دوام نداشت. فیروز سال 95 را با عناوینی چون مدیرفنی و سرمربی و دوباره مدیرفنی در اکسین البرز سپری کرد. او در نیمه های فصل قبل مربی صنعت نفت آبادان شد و امسال نیز از میانه های راه باردیگر هدایت گسترش فولاد را به عهده گرفت.

گستره جغرافیایی فیروز

فیروز کریمی کار مربیگری اش را از تهران آغاز کرد، به اصفهان و بعد از آن به کرج رفت، به تهران بازگشت و دوباره به اصفهان رفت. او سپس چمدانش را بست و به تبریز رفت، بعد اهواز، بعد از آن مشهد، دوباره اهواز و بعد تهران سپس زنجان و دوباره مشهد شهرهای بعدی بودند که فیروز در آن ها مربیگری کرده است. او بعد از مشهد به تهران آمد و بعد از مربیگری در تهران دوباره به اهواز رفت، دوباره به تهران بازگشت، اما شهر بعدی او قم بود. از قم به رشت سفر کرد و بعد راهی تبریز شد اما بعد از تبریز ناگهان تغییر جهت داده و رهسپار بوشهر شد. از بوشهر به یزد و از یزد به تهران، بعد اصفهان و دوباره بازگشت به گیلان؛ اما اینبار به انزلی، برنامه‌های بعدی فیروز کریمی بودند. او سپس از انزلی به کرج سفر کرد و بعد از مدتی به آبادان رفت و اکنون هم در تبریز است... او تا امروز در سیزده شهر مختلف ایران مربیگری کرده است و به نظر این تعداد می تواند در سال های آینده افزایش پیدا کند.