گرچه ایران به عنوان یکی از پتانسیل‌های مهم گردشگری جهان شناخته می‌شود، آمارها نشان می‌دهند، رشد صنعت گردشگری در این کشور تناسبی با پتانسیل‌های بالقوه آن ندارد و انتظار می‌رود سهم صنعت گردشگری ایران از بازار جهانی، بسیار بالاتر از وضع موجود باشد.

با بررسی اظهارنظرهای گردشگرانی که به ایران سفر کرده‌اند، می‌توان پی برد که "آشنا نبودن با فرهنگ ایرانی" و "داشتن تصور نادرست، تروریستی و خشن از ایرانی‌ها" پیش از سفر، از عمده دلایلی است که گردشگران خارجی را واداشته تا برای انتخاب ایران به عنوان مقصد سفر تردید داشته باشند. و با استناد به همین اظهارنظرها، چنین استنباط می‌شود که مواجه شدن و تجربه کردن مجموعه‌ای از رفتارهایی که می‌توان آن را "فرهنگ میزبانی" ایرانی نامید، پیش زمینه ذهنی گردشگران را به طور کامل تغییر داده و سفرشان به ایران را با خاطره‌ای ماندگار همراه ساخته است. به طوریکه همین گردشگران، به عامل تبلیغاتی مهمی برای تشویق دوستان خود برای سفر به ایران تبدیل شده‌اند.

همچنین باید به این نکته کلیدی توجه داشت که ایران از پتانسیل‌های قوی در حوزه آئین‌های فرهنگی برخوردار است که بخشی از میراث معنوی و ناملموس این کشور به شمار می‌رود. این آئین‌های فرهنگی که از "جشن نوروز" و "شب یلدا"می‌توان به عنوان مهمترین آنها نام برد، "خانواده‌محور" و "مهمان‌محور" هستند. یعنی برای آشنایی با فلسفه ژرف آنها باید جایی در درون و بطن خانواده قرار گرفت و تعاملات اجتماعی- فرهنگی را با ایفا و تماشای مستقیم نقش مهمان- میزبان در بافت منسجم خانواده تجربه و درک کرد. در واقع نمی‌توان آشنایی با آئین باستانی نوروز و یلدا را خارج از چارچوب خانواده و بدون در نظر گرفتن نقش تعاملات فرهنگی میان اعضای آن و بدون حضور ویژگی مهمان‌نوازی متصور شد که اگر بر فرض، چنین شرایطی مهیا شود، چیزی که از این رویدادهای فرهنگی باقی خواهد ماند، نه تنها تاثیرات مثبت برجای نمی‌گذارد، زمینه ساز اضمحلال فرهنگی را نیز فراهم خواهد آورد.
چنین به نظر می‌رسد که رویدادهای فرهنگی جشن نوروز و شب یلدا با توجه به ویژگی خانواده محور و مهمان محور بودنشان، بهترین موقعیت برای ارائه "فرهنگ میزبانی" ایرانی به گردشگران خارجی به شمار می‌روند.

همچنین قرابت معنایی نزدیکی میان آئین فرهنگی نوروز و یلدا با هنر پرده‌خوانی و نقالی وجود دارد و از نظر فلسفه و معنا، مکمل همدیگر به شمار می‌روند. از این‌رو می‌توان با تدارک دیدن ساز و کاری هوشمندانه در بستری مناسب، همه این موارد، یعنی فرهنگ مهمان نوازی ایرانی، معرفی جشن نوروز و یلدا و همچنین هنر قصه پردازی اجرایی(نقالی و پرده خوانی) را به گردشگران خارجی عرضه کرد و چرخ صنعت گردشگری این کشور را با سرعت بیشتری به حرکت درآورد.

باید به این نکته توجه داشت که تاکنون فعالیت جدی، درخور، هدفمند و گسترده‌ای برای معرفی و شناساندن این بخش از فرهنگ مهمان‌محور ایرانی به جهانیان نشده است و آئین‌هایی مانند شب یلدا و نوروز و همچنین قصه پردازی اجرایی، به دلیل نبود ساز و کاری هدفمند، علی رغم داشتن پشتوانه فلسفی قوی و جذابیت‌های زیاد و همچنین ثبت در مجامع بین المللی، آنچنان که شایسته است به جهانیان شناسانده نشده است.
بنابراین می‌توان نتیجه گرفت در ساز و کار کنونی صنعت گردشگری ایران، یکی از ویژگی‌های بسیار مهم فرهنگ ایرانی که جزئی از هویت جمعی مردمانش به شمار می‌رود، مغفول مانده است وتاکنون برنامه منسجم، کل‌گرا و ویژه‌ای برای معرفی و شکوفایی آن در نظر گرفته نشده است. چنین به نظر می‌رسد که عدم توجه به"آئین‌های باستانی اصیل در بستری از آداب مهمان نوازی و فرهنگ میزبانی ایرانی" حلقه مفقوده توسعه گردشگری پایدار ایران به شمار می‌آید و در صورت سازماندهی و نظام‌مند کردن این ویژگی برجسته فرهنگی، همراه با تبلیغات مناسب جهانی، این خصیصه می‌تواند به عنوان یکی از برندهای گردشگری ایران معرفی شود و موتور محرکه صنعت گردشگری پایدار این کشور در راستای دست یابی به اهداف سند چشم انداز 1404به شمار آید.