شکست سه بر یک پرسپولیس در دوحه مقابل السد آخر دنیا نیست؛ با یک باخت آسمان به زمین نمی‌آید و اتفاقا برای پرسپولیس این باخت لازم بود تا برانکو و شاگردانش که در لیگ ایران یکه‌تازی می‌کنند و در هفته اول لیگ قهرمانان نسف قارشی را درهم کوبیده بودند، تلنگری بخورند و بفهمند که فوتبال همیشه غافلگیر‌کننده است.
پرسپولیسی‌ها با اختلاف 16 امتیاز بخت اصلی قهرمانی هستند و می‌توانند نخستین تیمی باشند که در یک سال شمسی دو جام لیگ برتر را بالای سر ببرند، که این فاصله عمیق در لیگ باعث شده بود تا انتظار هواداران این باشد که در لیگ قهرمانان، السد را هم با سه گل شکست دهند اما این رویکرد از اساس اشتباه بود و بی شک برای برانکو تجربه‌ای گرانبها خواهد بود. برانکو حتما فهمیده که در لیگ قهرمانان قرار نیست پرسپولیس مثل لیگ بازی کند و حریف را در زمین خودش پرس کند و تحت فشار بگذارد بلکه استراتژی دفاعی و محافظه‌کارانه در زمین السد تدبیر منطقی بود که پرسپولیس مغرور این کار را نکرد.
نگاه دقیق به بازی السد و پرسپولیس نشان می‌دهد که اختلاف شاگردان برانکو و حریف قطری سه گل که نبود هیچ، بلکه پرسپولیس در همان قطر می‌توانست نتیجه را برعکس کند، اگر آرایش و استراتژی منطقی داشت. بازی با السد نشان داد هر تیمی مقابل پرسپولیس منطقی دفاع کند و در ضد حملات سریع و باهوش باشد، به راحتی می‌تواند از دفاع پرسپولیس بگذرد و گل بزند. تیم برانکو از ابتدا در ضد حملات همواره با مشکل مواجه می‌شد. بازی شهرآورد سال گذشته را نگاه کنید که منصوریان با این سیاست سه گل به پرسپولیس زد؛ یا حتی یک فصل عقب‌تر برویم که نفت تهران در ورزشگاه آزادی با همین شیوه پرسپولیس را برد و آنها را از جام قهرمانی دور کرد.
شکست‌های این مدلی به رغم حضور سه ساله برانکو در پرسپولیس ادامه دارد و این ضعف تیم برانکو همچنان پابرجاست، همانطور که فوتبال مالکانه و پرسینگ قدرتمند شاگردان برانکو از روز اول حضور این مربی در ایران مشهود بود. برانکو برای موفقیت در لیگ قهرمانان که سطح بالاتری نسبت به لیگ ایران دارد، باید فکری اساسی برای این مشکل که نه، این معضل بکند و سیاست تازه‌ای در پیش بگیرد.
وقتی به فصل جاری لیگ‌برتر نگاه می‌کنیم، پرسپولیس مقابل تیم‌هایی که کمی تدافعی بازی می‌کردند و سیاست دفاع - ضدحمله را در پیش گرفته بودند اغلب به مشکل خورد؛ پیکان، سیاه‌جامگان و نفت تهران با هومن افاضلی چند نمونه از این سبک بازی هستند اما در عوض حتی بهترین تیم‌های لیگ - مثلا ذوب‌آهن - وقتی به پرسپولیس فضا داد و گارد هجومی گرفت، با 4 گل بازی را به پرسپولیس برانکو باخت. پرسپولیس برانکو به داشته‌هایش متکی است اما انگار نداشته‌ها و نقاط ضعفش را چندان جدی نمی‌گیرد که همین اتفاق باعث شده تا چند بار از سوی تیم‌های بزرگ و تاکتیکی شکست‌های سنگینی را تحمل کند.
حذف از آسیا مقابل الهلال نتیجه همین نگرش اشتباه برانکو بود که جلوی حریفی سرسخت و پر مهره مثل الهلال با همان سبک همیشگی بازی کرد. برانکو بهتر است بر مبنای حریفان بازی خود را تعریف کند. در لیگ ایران اغلب تیم‌ها کیفیت پایین‌تری نسبت به پرسپولیس دارند و می‌توان با شیوه همیشگی از پس آنها برآمد اما در لیگ قهرمانان اختلاف تیم‌ها تا این حد مشهود و آشکار نیست و گاهی لازم به نظر می‌رسد که پرسپولیس گارد دفاعی بگیرد و بی‌محابا نتازد.
در مجموع این نقطه ضعف تیم برانکو برای مربیان باهوش و زرنگ به فاکتور برتری تبدیل می‌شود و از همین موضوع استفاده می‌کنند و به پرسپولیس ضربه می‌زنند و الا السد با ژاوی و سایر بازیکنان خوبش آنقدرها هم قدرتمند نیست که با 3 گل پرسپولیس را حتی در دوحه شکست دهد. پرسپولیس در دوحه به اشتباه تاکتیکی خود باخت؛ در اصطلاح از یک سوراخ چند بار گزیده شد اما یک باخت آخر دنیا نیست و آسمان برای پرسپولیس به زمین نیامده و این تلنگر می‌تواند به نفع پرسپولیس باشد؛ اگر برانکو از این اشتباهات درس بگیرد و در شهرآورد یا بازی‌های دیگر لیگ قهرمانان جور دیگری تیمش را به زمین بفرستد.
این روزها سیدجلال آمادگی گذشته را ندارد و کمال کامیابی‌نیا هم به دلیل آسیب شدید از ناحیه کتف نمی‌تواند همان هافبک جنگجوی سابق باشد. افول سید جلال و کمال باعث می‌شود تا کیفیت پایین محسن ربیع‌خواه بیشتر به چشم بیاید و دفاع پرسپولیس آسیب‌پذیرتر نشان دهد؛ اگرچه در اوج آمادگی همه این نفرات باز هم ایراد به تاکتیک برانکو وارد بود. ختم کلام اینکه فوتبال گاهی آدم را غافلگیر می‌کند و بزرگترین تیم‌های دنیا هم اسیر این غافلگیری می‌شوند.
نمونه آخرش حذف سیتی مقابل ویگان یا حذف رئال برابر لگانس در جام حذفی. پس از این شکست تراژدی بزرگی نسازیم و با آگاهی از اشکالات و ایرادهای تاکتیکی، این باخت را بخشی از ماهیت فوتبال ببینیم و امیدوار باشیم که پرسپولیس نه تنها فاتح لیگ ایران می‌شود، بلکه در آسیا هم بخت اصلی صعود است و حتما برانکو بهتر از ما این عیب و ایرادها را می‌بیند و برایش راهکار و تدبیر درست پیدا می‌کند.