با محسن ربیع خواه های کارلوس کی‌روش آشنا شوید
با اینکه برانکو در دو سال گذشته موفق‌ترین مربی لیگی بوده و همه عناوین را درو کرده، باز هم انتقادات زیادی از او وجود دارد
کد خبر: ۱۴۰۱۸۶
تاریخ: ۲۹ اسفند ۱۳۹۶ - ۱۰:۲۰
با اینکه برانکو در دو سال گذشته موفق‌ترین مربی لیگی بوده و همه عناوین را درو کرده، باز هم انتقادات زیادی از او وجود دارد که بخشی از آن مربوط به استفاده از برخی بازیکنان نه‌چندان فوق‌العاده می‌شود؛ نفراتی که سرلیست‌شان بدون شک محسن ربیع‌خواه است.
در این مدت بلافاصله بعد از هر ناکامی اسم ربیع‌خواه در تیراژ وسیع توسط منتقدان برانکو بازنشر شده؛ تا جایی که حجم سنگین گلایه‌ها باعث شد برانکو موقتا دست از این بازیکن محبوبش بردارد. ظاهرا، اما این فقط برانکو نیست که روی استفاده از برخی بازیکنان متوسط پافشاری می‌کند؛ چنانکه کارلوس کی‌روش هم ربیع‌خواه‌های خاص خودش را دارد!
محمد خانزاده: شاید کمتر کسی در ایران نام این بازیکن را بین 10 مدافع میانی مورد علاقه‌اش قرار بدهد، اما کارلوس کی‌روش نگاه دیگری به او دارد. خانزاده که در این سال‌ها تجارب باشگاهی ناموفقی داشته، به طرز عجیبی پای ثابت تورنمنت‌های بزرگ بوده است. او در جام‌جهانی 2014 برزیل به فهرست نهایی راه یافت و در شرایطی که از لیست جام ملت‌های 2015 آسیا جا افتاده بود، مصدومیت هاشم بیک‌زاده باعث شد این بازیکن در استرالیا هم حاضر باشد. حالا هم در فاصله 3 ماه تا جام‌جهانی 2018، کی‌روش دوباره او را در دو فهرست متوالی تیم‌ملی قرار داده و به‌نظر می‌رسد این بازیکن در مسیر حضور در روسیه حرکت می‌کند.
محمد حسین کنعانی‌زادگان: شرایطی کاملا مشابه خانزاده و حتی بدتر از او دارد. کی‌روش هر زمان که فرصت کند نام این مدافع پراشتباه را در لیست تیم‌ملی می‌گنجاند. اولین‌بار کنعانی‌زادگان زمانی به تیم‌ملی دعوت شد که بازیکن ملوان بود. همین دعوت، دستمزد 150 میلیونی او را ناگهان 6 برابر افزایش داد تا این بازیکن با رقمی بالای 900 میلیون‌تومان سر از استقلال در بیاورد. نمایش‌های ضعیف کنعانی چه در استقلال و چه در سایپا مانع از دعوت این بازیکن به تیم‌ملی نمی‌شد. تنها دیوار حایل بین کی‌روش و بازیکن مورد علاقه‌اش، اما مصدومیت‌های پیاپی کنعانی بوده است. جالب است بدانید آبان امسال کنعانی‌زادگان در حالی به تیم‌ملی دعوت شد که نیم‌ساعت قبل از اعلام اسامی، به اشتباه دروازه سایپا را در بازی با پرسپولیس باز کرده بود!
دیگران: از سعید آقایی نیز می‌توان در این فهرست یاد کرد. او هم در این سال‌ها کم‌وبیش در جمع مدعوین کی‌روش حضور داشته و حالا هم در آستانه رسیدن به جام‌جهانی است. دعوت از آقایی در حالی صورت می‌گیرد که او امسال در سپاهان فصل بسیار ناموفقی را پشت‌سر گذاشت. در روز باخت بد سپاهان به استقلال در بازی رفت امسال، عادل فردوسی‌پور که گزارشگر بازی بود در مورد سعید آقایی گفت: «کلا بیشتر از توانایی‌هایش مورد توجه قرار گرفته.» به نظر می‌رسد عادل باید این موضوع را با دوست صمیمی‌اش یعنی کارلوس کی‌روش هم در میان بگذارد! همچنین امید نظری هم بازیکن کاملا معمولی دیگری بود که در مقطعی مورد توجه کی‌روش قرار گرفت. عزت‌الله پورقاز هم دیگر بازیکنی بود که در مقطعی سوزن کی‌روش روی او گیر کرد. این بازیکن از هافبک دفاعی تا دفاع وسط بازی کرد و اواخر مسابقه رسمی با گوام به خاطر اخراج بیرانوند، حتی گلر هم شد؛ اما به تدریج کنار رفت.
فرق کی‌روش با برانکو: برانکو «ربیع‌خواه» دارد، کی‌روش هم دارد و خیلی از مربیان دیگر هم ممکن است داشته باشند. به هر حال مربیگری سلیقه‌ای است و در این مورد نمی‌توان خیلی مته به خشخاش گذاشت. این وسط، اما کی‌روش یک فرق اساسی با برانکو دارد؛ اینکه سرمربی تیم‌ملی روی ربیع‌خواه‌هایش تعصب ندارد و خودش را ملزم نمی‌داند که برای ساکت کردن منتقدان حتما از آن‌ها در ترکیب اصلی هم استفاده کند. او خانزاده را به تورنمنت‌های بزرگ می‌برد، اما بازی نمی‌دهد. درست بر عکس برانکو که ربیع‌خواه‌هایش را توی چشم معترضین می‌کند و آنقدر به آن‌ها بها می‌دهد که گاهی همه چیز از دست میرود؛ حالا چه پای ابراهیم میرزاپور و ناجی بداوی و علوی و کاملی‌مفرد وسط باشد و چه یانسکی و پریموف و بابک حاتمی و خود سرسلسله، یعنی محسن‌خان ربیع‌خواه!
در این مدت بلافاصله بعد از هر ناکامی اسم ربیع‌خواه در تیراژ وسیع توسط منتقدان برانکو بازنشر شده؛ تا جایی که حجم سنگین گلایه‌ها باعث شد برانکو موقتا دست از این بازیکن محبوبش بردارد. ظاهرا، اما این فقط برانکو نیست که روی استفاده از برخی بازیکنان متوسط پافشاری می‌کند؛ چنانکه کارلوس کی‌روش هم ربیع‌خواه‌های خاص خودش را دارد!
محمد خانزاده: شاید کمتر کسی در ایران نام این بازیکن را بین 10 مدافع میانی مورد علاقه‌اش قرار بدهد، اما کارلوس کی‌روش نگاه دیگری به او دارد. خانزاده که در این سال‌ها تجارب باشگاهی ناموفقی داشته، به طرز عجیبی پای ثابت تورنمنت‌های بزرگ بوده است. او در جام‌جهانی 2014 برزیل به فهرست نهایی راه یافت و در شرایطی که از لیست جام ملت‌های 2015 آسیا جا افتاده بود، مصدومیت هاشم بیک‌زاده باعث شد این بازیکن در استرالیا هم حاضر باشد. حالا هم در فاصله 3 ماه تا جام‌جهانی 2018، کی‌روش دوباره او را در دو فهرست متوالی تیم‌ملی قرار داده و به‌نظر می‌رسد این بازیکن در مسیر حضور در روسیه حرکت می‌کند.
محمد حسین کنعانی‌زادگان: شرایطی کاملا مشابه خانزاده و حتی بدتر از او دارد. کی‌روش هر زمان که فرصت کند نام این مدافع پراشتباه را در لیست تیم‌ملی می‌گنجاند. اولین‌بار کنعانی‌زادگان زمانی به تیم‌ملی دعوت شد که بازیکن ملوان بود. همین دعوت، دستمزد 150 میلیونی او را ناگهان 6 برابر افزایش داد تا این بازیکن با رقمی بالای 900 میلیون‌تومان سر از استقلال در بیاورد. نمایش‌های ضعیف کنعانی چه در استقلال و چه در سایپا مانع از دعوت این بازیکن به تیم‌ملی نمی‌شد. تنها دیوار حایل بین کی‌روش و بازیکن مورد علاقه‌اش، اما مصدومیت‌های پیاپی کنعانی بوده است. جالب است بدانید آبان امسال کنعانی‌زادگان در حالی به تیم‌ملی دعوت شد که نیم‌ساعت قبل از اعلام اسامی، به اشتباه دروازه سایپا را در بازی با پرسپولیس باز کرده بود!
دیگران: از سعید آقایی نیز می‌توان در این فهرست یاد کرد. او هم در این سال‌ها کم‌وبیش در جمع مدعوین کی‌روش حضور داشته و حالا هم در آستانه رسیدن به جام‌جهانی است. دعوت از آقایی در حالی صورت می‌گیرد که او امسال در سپاهان فصل بسیار ناموفقی را پشت‌سر گذاشت. در روز باخت بد سپاهان به استقلال در بازی رفت امسال، عادل فردوسی‌پور که گزارشگر بازی بود در مورد سعید آقایی گفت: «کلا بیشتر از توانایی‌هایش مورد توجه قرار گرفته.» به نظر می‌رسد عادل باید این موضوع را با دوست صمیمی‌اش یعنی کارلوس کی‌روش هم در میان بگذارد! همچنین امید نظری هم بازیکن کاملا معمولی دیگری بود که در مقطعی مورد توجه کی‌روش قرار گرفت. عزت‌الله پورقاز هم دیگر بازیکنی بود که در مقطعی سوزن کی‌روش روی او گیر کرد. این بازیکن از هافبک دفاعی تا دفاع وسط بازی کرد و اواخر مسابقه رسمی با گوام به خاطر اخراج بیرانوند، حتی گلر هم شد؛ اما به تدریج کنار رفت.
فرق کی‌روش با برانکو: برانکو «ربیع‌خواه» دارد، کی‌روش هم دارد و خیلی از مربیان دیگر هم ممکن است داشته باشند. به هر حال مربیگری سلیقه‌ای است و در این مورد نمی‌توان خیلی مته به خشخاش گذاشت. این وسط، اما کی‌روش یک فرق اساسی با برانکو دارد؛ اینکه سرمربی تیم‌ملی روی ربیع‌خواه‌هایش تعصب ندارد و خودش را ملزم نمی‌داند که برای ساکت کردن منتقدان حتما از آن‌ها در ترکیب اصلی هم استفاده کند. او خانزاده را به تورنمنت‌های بزرگ می‌برد، اما بازی نمی‌دهد. درست بر عکس برانکو که ربیع‌خواه‌هایش را توی چشم معترضین می‌کند و آنقدر به آن‌ها بها می‌دهد که گاهی همه چیز از دست میرود؛ حالا چه پای ابراهیم میرزاپور و ناجی بداوی و علوی و کاملی‌مفرد وسط باشد و چه یانسکی و پریموف و بابک حاتمی و خود سرسلسله، یعنی محسن‌خان ربیع‌خواه!
