حسین رضازاده که تا قبل از شروع دوره ریاست علی مرادی، اداره امور در فدراسیون وزنه برداری را برعهده داشت؛ تمامی جایگاه ها را در این فدراسیون تجربه کرده و کاملا به فضای وزنه برداری آشناست. او که در 2 دوره المپیک به مدال طلای دسته فوق سنگین دست پیدا کرد، مدتی هم به عنوان سرمربی تیم ملی کنار تخته می رفت و یک دوره 4 ساله نیز ریاست فدراسیون برعهده او بود.

یکی از پرافتخارترین وزنه برداران ایرانی که هنوز هم رکورددار حرکت دوضرب دسته فوق سنگین به حساب می آید، اوضاع فعلی این رشته را خیلی مناسب نمی داند. او معتقد است ضعف های مدیریتی زیادی در فدراسیون وجود دارد که باعث ایجاد حاشیه ها شده است.

در ادامه مشروح صحبت های حسین رضازاده در گفت و گو با خبرنگار ما را می خوانید.

• عمرم را در وزنه برداری گذاشتم

هنوز هم در ورزش هستم و در وزارت ورزش به عنوان کارمند حضور دارم. با اینکه با فدراسیون وزنه برداری ارتباط خاصی ندارم؛ اما به عنوان کسی که عمرش را در این ورزش گذاشته، به صورت جدی اخبار و اتفاقات وزنه برداری را دنبال می کنم. اینطور نیست که از ورزش رفته باشم و به خاطر حضور در شورای شهر از وزنه برداری فاصله گرفته باشم.

• می دانستند به اهواز نمی روم؛ دعوتم کردند!

من همچنان عضو هیأت رئیسه کنفدراسیون وزنه‌برداری آسیا هستم. همین چند روز قبل دعوتنامه‌ای به دستم رسید که در مسابقات آسیایی نوجوانان و جوانان که اواخر فروردین برگزار می‌شود، حضور پیدا کنم. فدراسیون هم چند روز دعوتنامه‌ای برای جام فجر برای من ارسال کرده بود که به خاطر دوری مسیر نتوانستم به اهواز بروم. البته شاید چون مسیر دور بوده و می‌دانستند که من نمی‌روم، مرا دعوت کردند!

•  سطح جام فجر از لیگ استانی هم پایین تر بود

درباره برگزاری مسابقات جام فجر صحبت های زیادی مطرح شد؛ اما از نظر من سطح این مسابقات شاید از برخی رقابت‌های وزنه‌برداری استانی هم پایین‌تر بود! نام این جام، بین‌المللی است؛ اما وقتی یک کارشناس نتایج را رصد می‌کند، متوجه می‌شود که چه سطح پایینی داشته است. برخی از دوستان از من می‌پرسیدند که این چه مسابقات بین‌المللی است که وزنه‌برداران 100 کیلو وزنه می‌زنند. جالب این‌که در برخی از اوزان در مجموع 2، 3 نفر شرکت‌کننده وجود داشت که آن هم از وزنه‌برداران خودمان بودند. شاید اگر من انتقاد کنم، علیه من جبهه بگیرند اما مردم بالاخره همه مسائل را متوجه می‌شوند و دائما در کوچه و خیابان به من می‌گویند وزنه‌برداری با این وضع نابود می‌شود.

• سال 2018 جایگاه ایران مشخص می شود

شاید دوستان پشت نتایجی که در المپیک و مسابقات جهانی 2017 رقم خورده، پنهان شوند؛ اما این نتایج با کدام وزنه برداران به دست آمده است؟ این ها همان وزنه‌بردارانی هستند که در دوره من پرورش یافتند و مطرح شدند. کیانوش رستمی که در المپیک 2016 قهرمان شد، ‌سال 2011 هم قهرمان جهان شده بود. سهراب مرادی هم که از قدیم در وزنه‌برداری بود. همین وزنه‌برداران هم اکثرا رکوردهای خودشان را در مسابقات جهانی نزدند و به خاطر این‌که 10 ابرقدرت جهان در این رقابت‌ها حاضر نبودند، توانستیم قهرمان شویم. مسابقات جهانی‌سال 2018 و با اضافه شدن این 10 کشور مشخص می‌شود که جایگاه وزنه‌برداری ایران دقیقا کجاست.

•  شاید حق با کیانوش رستمی باشد

در مدیریت فدراسیون ضعف های بزرگی وجود دارد. مثلا یک مسابقه برگزار کردن چقدر سخت است که نتوانستند جام فجر را در سطح یک رقابت استانی برگزار کنند؟ بالاخره از پول بیت‌المال برای این مسابقات هزینه شده و باید بازخوردی داشته باشد. از سوی دیگر می‌بینیم که کیانوش رستمی چند ‌سال است می‌گوید من تنها تمرین می‌کنم و فدراسیون هم نمی‌تواند روی حرف ورزشکار حرف بزند. شاید هم حق با کیانوش رستمی باشد؛ اما به‌هرحال نخستین بار رئیس فدراسیون این اجازه را به او داده و حالا هم باید پاسخگو باشد.

•  من نگذاشتم کسی جداگانه تمرین کند

در دوران ریاست من هم چنین اتفاقی افتاد. 5 نفر از ملی‌پوشان بعد از المپیک 2012 گفتند ما با کوروش باقری کار نمی‌کنیم و می‌خواهیم خودمان جداگانه تمرین کنیم. ما نپذیرفتیم و آنها یک ‌سال از وزنه‌برداری دور بودند و خودشان ضرر کردند. الان من نمی‌توانم بگویم که حق با کیانوش رستمی است یا فدراسیون. به‌هرحال او خودش را در المپیک ثابت کرد و امسال هم احساس کردم که اذیتش کردند و نتیجه نگرفت.

• باید برای حل مشکل بهداد مذاکره کنند

در دسته فوق سنگین ما وزنه برداران خوبی داریم. متاسفانه بهداد سلیمی بعد از مصدومیت شدیدی که برای زانویش پیش آمده بود، تکنیکش طوری شده که در حرکت دوضرب کمی مشکل دارد. به نظرم فدراسیون باید در این رابطه با کمیته فنی فدراسیون جهانی مذاکره کند و دراین‌باره توضیح دهد وگرنه ممکن است در سال‌های آینده هم چنین اتفاقی برای بهداد تکرار شود. سعید علی‌حسینی هم که خدا را شکر بعد از چند‌سال برگشت و رکوردهای خوبی را نسبتا ثبت کرده است. به‌هرحال باید این را هم در نظر بگیریم که هر 2 وزنه‌بردار سنشان بالا رفته و در دسته فوق سنگین هم وقتی سن بالا می‌رود، قدرت کاهش می‌یابد.

•  تالاخادزه رکوردم را بزند، ناراحت نمی شوم

رکوردها در ورزش حرفه‌ای ماندگار نیست. بعد از من چند‌سال بهداد سلیمی آمد و قهرمان جهان بود و حتی رکورد یکضرب را زد اما چند سالی است که مدال طلای فوق سنگین از دست ایران خارج شده و حالا به دست این وزنه‌بردار گرجستانی افتاده است. البته رکورددار دوضرب من هستم و تالاخادزه هنوز نتوانسته به وزنه 263 کیلوگرمی برسد. اینطور که شنیدم در تمرینات 260 کیلوگرم را هم زده و اگر هم در آینده رکوردم را بزند، ناراحت نمی‌شوم چون در ورزش حرفه‌ای چنین اتفاقاتی طبیعی است. او را از نزدیک می‌شناسم و از نظر اخلاقی هم ورزشکار خوبی است. واقعا همان رکورد 220 کیلوگرم که در یکضرب زده، فوق‌العاده است. با این‌که سن بهداد سلیمی و سعید علی حسینی بالا رفته، ممکن است با تلاش بتوانند به او برسند. با این حال باید روی جوان‌ها سرمایه‌گذاری کنیم تا در آینده دوباره طلای فوق سنگین که ارزش زیادی هم دارد را از کشورهای دیگر بگیریم.