ابراهیم میرزاپور در دیدار ایران برابر مکزیک در جام جهانی ۲۰۰۶ اشتباهی مرتکب شد که حالا به خاطر آن اشتباه وقتی صحبت از جام جهانی ۲۰۰۶ می شود همه اهالی فوتبال نام میرزاپور را در ذهن تداعی می کنند.
دروازه بان پیشین تیم ملی فوتبال ایران که در دوره سرمربی گری برانکو ایوانکوویچ مرد شماره یک و مورد اعتماد مربی کروات تیم ملی ایران بود با حضور در و گفت وگو با خبرنگاران به مسائل مختلفی از جمله خاطراتش از جام جهانی ۲۰۰۶ اشاره کرد. در این گفت وگوی جالب میرزاپور عنوان کرد با وجود این که رباط صلیبی پایش پاره شده بود اما بدون انجام عمل جراحی همراه با تیم ملی به جام جهانی رفت و به خاطر همین مصدومیت آن اشتباه تاریخی را در دیدار برابر مکزیک مرتکب شد.
* درباره وضعیت خودتان صحبت کنید. الان چه کار می کنید و آیا فعالیت فوتبالی دارید یا خیر؟
- پس از آن که فوتبالم به پایان رسید دو تا سه سال است کار مربیگری را آغاز کرده ام و مدتی در تیم فوتبال پاس همدان در کنار آقای مهابادی بودم و دو سال است که با تیم گل گهر سیرجان همکاری می کنم. متاسفانه این اواخر هم شرایطی به وجود آمد که نتوانستیم همکاری مان را با باشگاه ادامه دهیم.
* به پاس همدان اشاره کردید. می خواهیم درباره وضعیت این تیم هم صحبت کنید که به لیگ دسته سه سقوط کرده است.
- قبل از این که به پاس بپیوندم می شنیدم که این تیم مشکلات مالی زیادی دارد و آن سالی که من به این تیم ملحق شدم سال قبلش آن ها به مقام سوم رسیده بودنند و نتایج خوبی کسب کرده بودند اما در حالی که قرار بود قرارداد برخی بازیکنان را بیش تر کنند، این اتفاق رخ نداد. من با این ذهنیت که قرار است تیم تقویت شود به آن جا رفتم و با وجود این که در یارگیری خوب عمل کردیم، تیم با گذشت زمان شرایطش خوب نبود چرا که به بازیکنان قول داده بودند ۲۰ درصد از قراردادشان را بدهند ولی ندادند. از همان اول ذهنیت بازیکنان نسبت به باشگاه خراب شد و در ادامه چند مدیر عوض شد و ما هم دقیقا نمی دانستیم که چه اتفاقی رخ می دهد.
* می خواهیم درباره جام جهانی صحبت کنیم. جام جهانی ۲۰۰۶ برای ایران خوب تمام نشد. از تجربیات تان از آن دوره و از آن تورنمنت برایمان بگویید.
- تیمی که به جام جهانی ۲۰۰۶ رفت یکی از بهترین تیم هایی بود که فوتبال ایران در اختیار داشت. زیادتر بازیکنان از جام ملت های چین دور یکدیگر جمع شده بودند و بیش تر بازیکنان از سال ۲۰۰۲ کنار تیم بودند. همان تیمی که با وضعیت خوبی در جام ملت های آسیا حاضر بود و به خاطر آن اتفاقات نتوانست به فینال جام ملت ها صعود کند خودش را برای مسابقه های مقدماتی جام جهانی آماده می کرد. شرایط تیم آن قدر خوب بود که یک بازی قبل از این که به پایان دوره مقدماتی برسیم و بازی با ژاپن را انجام بدهیم تیم به جام جهانی صعود کرده بود.
همه انتظار داشتند تیم در جام جهانی نتایج خوبی بگیرد اما واقعا سطح توقعات از تیم ملی بالا رفته بود. خیلی ها می گفتند راحت می رویم و در آن جا با پرتغال مساوی می کنیم و مکزیک و آنگولا را شکست می دهیم و به دور بعد صعود می کنیم. در صورتی که همان سال تیم مکزیک تیم سوم یا چهارم رده بندی فیفا بود. تیم پرتغال هم یکی از بهترین نسل های خودش را به جام جهانی آورده بود اما ما با وجود تیم خوبی که داشتیم تعداد زیادی از بازیکنان مان مصدوم شده بودند. ما قبل از جام جهانی یک اردوی بسیار خوب در سوییس داشتیم که از آن اردو سه یا چهار نفر بیش تر در جام جهانی فیکس بازی نکردند.
علی کریمی مصدوم بود. مهدی مهدوی کیا با درد کمر دست و پنجه نرم می کرد و تعداد دیگری از بازیکنان هم از این نوع مشکلات داشتند. یعنی بیش تر بازیکنانی که آمدند که و در جام جهانی فیکس شدند از آن شرایط آرمانی دور بودند البته مسائل حاشیه ای هم وجود داشت و اختلافی که بین سازمان تربیت بدنی وقت و فدراسیون فوتبال ایجاد شده بود تاثیر زیادی روی بازیکنان گذاشته بود. به همین خاطر خیلی از بازیکنان اصلا در زمین بازی نمی کردند و یا من می دیدم به دلیل این که می دانستند به خاطر اختلافات سازمان تربیت بدنی و فدراسیون، آقای دادگان کنار خواهد رفت و در ادامه هم برانکو سرمربی ایران نخواهد بود به همین خاطر علنا به برانکو توهین و بی احترامی می کردند.
این شرایط به وجود آمده بود که باعث شد ما در آن تورنمنت نتایج خوبی نگیریم. تیم ما در بازی ها تا دقیقه ۵۰ یا ۶۰ خوب بود اما در ادامه دچار یک افتی شدیم که آن هم به خاطر این بود که اکثر بازیکنانی که فیکس بازی می کردند در اردوی آماده سازی ما در سوییس نبودند. ما نتوانستیم نتایجی که همه انتظار داشتند را بگیریم در صورتی که واقعا تیم ملی در آن برهه از زمان این پتانسیل را داشت که نتایج خوبی بگیرد.
* این که گفته می شد بین بازیکنان دو دستگی ایجاد شده بود را شما تایید می کنید؟
- در همه مواقع ۴ یا ۵ بازیکن گاهی با یکدیگر بودند. این را نمی توانیم بگوییم که باندبازی می کردند. اما اختلاف نظرهایی بین بازیکنان وجود داشت که طبیعتا در هر گروه و تیمی به وجود می آید. اما آن چیزی که احساس کنم که مثلا بازیکنی نخواهد به بازیکن دیگری پاس دهد را من ندیدم .شاید هم واقعا وجود داشته اما من ندیدم.
* برانکو از نظر فنی مربی بسیار خوب و بادانشی است اما برخی می گویند از نظر مدیریتی نمی توانست به خوبی عمل کند و حاشیه های تیم را جمع کند. شما خودتان به بی احترامی بازیکنان به سرمربی تیم اشاره کردید. نظرتان درباره عملکرد برانکو در جام جهانی چیست؟
- قبل از این که برانکو سرمربی تیم ملی شود، به عنوان دستیار فعالیت می کرد و کارهایی با عنوان تمرین دهندگی را در دستور کارش قرار می داد و شخصیت خودش طوری بود که دوست نداشت به کسی بی احترامی کند و یا کاری انجام دهد که بازیکنان از دستش ناراحت شوند. همیشه سعی می کرد احترام خودش و بازیکنان را نگه دارد. تنها جایی که این گونه حواشی که به آن اشاره کردم به وجود آمد در جام جهانی بود. ما در تورنمنت های قبلی هیچ وقت چنین مسائلی را در تیم نمی دیدیم. در آن جام جهانی به خاطر همان حرف و حدیث هایی که قبلش به وجود آمد کمی حاشیه های تیم بیش تر شد.
* انتقادات در مورد حضور برخی بازیکنان، روی عملکرد تیم تاثیر نمی گذاشت؟ مثلا در مورد خود شما می گفتند شاید گزینه بهتری در آن مقطع وجود داشت که دروازه بان شماره یک ایران شود.
- این فشارها و انتقادها روی من هم تاثیر می گذاشت اما این در اختیار من نبود که به تیم ملی دعوت شوم یا خیر. سرمربی از من می خواست برای تیم ملی بازی کنم. من که نمی توانستم بروم و بگویم من را بازی نده. سرمربی تصمیم می گرفت و من هم تابع تصمیم سرمربی بودم اما واقعا گاهی اوقات برایم جو سنگین می شد و از خودم می پرسیدم چرا باید اینقدر انتقاد نسبت به من وجود داشته باشد. گاهی مربیان برخی بازیکنان را بازی می دهند و برخی ها را بازی نمی دهند. به طور مثال الان محسن مسلمان در پرسپولیس کم تر بازی می کند. قطعا او بازیکن تاثیرگذاری است اما برانکو تصمیم گرفته بازی نکند؛ یا حتی در مورد رامین رضاییان خاطرم هست با برانکو که صحبت می کردند می گفت صادق محرمی بازیکن به مراتب بهتری است. ما از بیرون نشسته ایم شاید خیلی در جریان امور قرار نداشته باشیم.
* به اختلافات سازمان تربیت بدنی وقت و فدراسیون فوتبال اشاره کردید. خاطرمان هست در آن زمان حتی آقای احمدی نژاد، رییس جمهور بودند به تمرین تیم ملی آمدند و یک ضربه پنالتی هم به تو زدند. وقتی او به تمرین تیم ملی آمد آیا باز هم اختلافات میان دو طرف نمایان بود؟
- در آن زمان مشکلی وجود نداشت. اختلاف بین سازمان ورزش و فدراسیون فوتبال بر سر بازی پرسپولیس و سپاهان بود. آن ها از قبل پیش بینی کرده بودند بازی فینال تک بازی باشد و وقتی پرسپولیس به فینال می رسد، سازمان تربیت بدنی وقت پیشنهاد می دهد بازی رفت و برگشت باشد. مشکل اصلی هم از همین جا شروع شد و فدراسیون می گفت من نمی توانم مساله ای که از قبل پیش بینی کرده ام را یک شبه تغییر دهم. همان اول گفته بودیم تک بازی است. من شنیدم اختلافات از همین جا شروع شد و قبل از آن اصلا اختلافی وجود نداشت.
* برانکو ایوانکوویچ مربی توانمندی است. او سبک خاصی در زمینه دروازه بانان دارد به طوری که همیشه یک دروازه بان شماره یک در تیمش دارد و دروازه بان دوم می داند قرار است در این تیم به عنوان دروازه بان دوم فعالیت کند. به نظرت این که دروازه بان شماره یک احساس کند رقیب جدی ندارد، باعث پیشرفتش می شود یا به او ضربه می زند؟ اصلا در دوره خود شما که دروازه بان شماره یک تیم ملی بودید آیا به نظرت دروازه بان بهتر از تو هم وجود داشت؟
- در دوره من رحمتی، طالبلو و دروازه بان های زیاد دیگری بودند. ما در بیش تر اردوها کنار هم بودیم. هیچ وقت این ذهنیت را در خودم ایجاد نکرده بودم که وقتی دروازه بان شماره یک هستم پس نیاز به تلاش و تمرین ندارم. من در آن مقطع رقیبان خوبی را در تیم ملی داشتم اما تصمیم سرمربی بود که بازی کنم. من اگر در آن مقطع برابر ضعیف ترین تیم ها هم بازی می کردم مطمئنا با همان انگیزه زیاد به میدان می رفتم. من گل بد خورده ام و سوتی هم داده ام اما همیشه در سطح بالایی قرار داشته ام. می خواهم به مطلبی در این باره اشاره کنم. زمانی که ما از جام جهانی برگشتیم آقای دادگان برکنار شده بود. برانکو هم از همان آلمان به کشور خودش رفت و شرایط تیم ملی اصلا مناسب و خوب نبود. در آن مقطع کیومرث هاشمی، سرپرست فدراسیون فوتبال شده بود که آقای قلعه نویی را هم به عنوان سرمربی تیم ملی انتخاب کردند. در آن مقطع تیم ملی باید برای مسابقه های جام ملت های آسیا آماده می شد. قلعه نویی ابتدا من را به تیم ملی دعوت نکرده بود و دروازه بان دیگری را دعوت کردند که تست دوپینگش مثبت اعلام شده بود و بعد دوباره به من گفتند که به تیم ملی بیا. در خاطرم هست وقتی به اردوی تیم ملی رفتم، از بس دویدم پاهایم مصدوم شد و نمی توانستم راه بروم. به همین خاطر چند روزی تمرین نکردم.
در آن مقطع خیلی ها می گفتند میرزاپور نمی خواهد همراه تیم ملی برود و خودش را به مصدومیت زده است. در آن مقطع ژنرال استقلال از من خواست با همین مصدومیت کنار تیم حضور داشته باشم من هم گفتم مشکلی ندارم اگر شما بخواهید می آیم. در ادامه به مسابقه های مقدماتی جام ملت های آسیا رفتیم که باید در برابر سوریه در تهران بازی می کردیم. قلعه نویی آمد به من گفت تو در لیست ۱۸ نفره تیم من هم نیستی. من هم گفتم ایرادی ندارد همین که عضو تیم ملی باشم برایم بزرگ ترین افتخار است. هر زمان که خودتان تشخیص دادید من بازی می کنم.در دیدار برابر سوریه با نتیجه یک بر یک بازی به پایان رسید و در ادامه باید برابر کره جنوبی و سوریه قرار می گرفتیم و ۴ امتیاز کسب می کردیم تا به جام ملت های آسیا می رسیدیم. در ادامه وقتی می خواستیم برای بازی با کره برویم من مصدوم شدم و زانویم دچار ورم شد که ژنرال استقلال از من خواست هر طور شده برای تیم بازی کنم که همان جا زانوی من را معاینه کردند گفتند چرا رباط پایت پاره شده و تعجب کردند که من با این رباط پاره بازی می کنم. در ادامه برابر کره به تساوی رسیدیم و سوریه را هم شکست دادیم و به جام ملت های آسیا رفتیم.
* به رباط پاره شده پایت اشاره کردی شاید اگر این مصدومیت همراهت نبود، در دیدار برابر مکزیک آن اشتباه را مرتکب نمی شدی.
- خیلی ها فکر می کنند ضربه پای من مشکل دارد و من اصلا بلد نیستم با پایم خوب کار کنم اما از همان زمان که من وارد فوتبال شدم و ۱۸ یا ۱۹ سالم بود، دیداری برابر سپیدرود انجام دادیم که روی یک صحنه در برخورد با مهاجم حریف من صدای زانویم را شنیدم اما نمی دانستم اصلا رباط صلیبی چیست. وقتی بعد درون دروازه ایستادم متوجه شدم اصلا نمی توانم روی پایم بایستم. حتی مربی تیم هم آمد گفت چرا درون دروازه قرار نمی گیری؟ در ادامه پیش دکتر رفتم اما آن قدر امکانات مثل امروز نبود که از پایم ام آرآی بگیرند. پزشکی پایم را یک ماه در گچ گرفت. بعد از آن هم نه فیزیوتراپی انجام دادم و نه کاری انجام دادم و آمدم و کارم را انجام دادم. در ادامه فوتبالم وقتی به فولاد اضافه شدم در تمرین ها متوجه شدم زانویم درد می کند. دو سه آمپول به پایم زدند که بعدها متوجه شدم نباید این کار را می کردم. با همین زانو پیش رفتم تا این که در نهایت به تیم ملی دعوت شدم. زمانی که در تیم ملی حضور داشتم قبل از بازی های آسیایی بوسان در یک تمرین زانویم خالی کرد. پزشک تیم ملی که در آن زمان آقای خانلری بود، زانوی من را معاینه کرد و گفت باید ام آرآی بگیرم. وقتی ام آرآی گرفتم به من گفتند رباطت پاره است چگونه با این زانو بازی می کنی. در آن زمان این گونه نبود که من از همه چیز اطلاع داشته باشم. در آن مقطع به من گفتند اگر قرار باشد عمل کنی ۶ تا ۷ ماه از میادین دور خواهی بود و شاید جایگاهت در تیم ملی را از دست بدهی که به همین خاطر من هم قبول نکردم عمل کنم و گفتم با همین زانو کارم را ادامه می دهم. برانکو هم به من گفت وقتی یک روز به کرواسی رفتیم در آنجا پزشکی وجود دارد که می تواند زانویت را درمان کند. من هم با همان زانو کارم را ادامه دادم اما به خاطر پارگی رباط پایم، شرایطم هیچ وقت خوب نشد. در ادامه دو هفته پیش از این که به جام جهانی برویم دوباره زانوی من خالی کرد و پایم ورم کرد. پس از این که ورم پایم خوابید عضله پایم هم ضعیف شده بود و ما با همین وضعیت به جام جهانی رفتیم. در بازی با مکزیک هم آن شرایط به وجود آمد و من زمانی که خواستم ضربه بزنم ناخودآگاه متوجه شدم که اصلا زانو ندارم و پایم این توان را نداشت که به توپ ضربه خوبی بزند.
* کمی هم به عقب بروید. می خواهیم درباره این موضوع صحبت کنید که اصلا از کجا فوتبال تان را شروع کردید و از کجا وارد فوتبال شدید؟
- ما در شهرستانی زندگی می کردیم که نامش معمولان بود. در آن جا همراه عموها و دایی ام می رفتیم فوتبال بازی می کردیم. در آن مقطع من در پست مهاجم بازی می کردم. حتی در مسابقه های آموزشگاه ها آقای گل بودم تا اینکه در نهایت تیمی با نام بهزیستی معمولان تشکیل شد و یک روز که ما برای بازی رفته بودیم از من خواستند درون دروازه قرار بگیرم و دیگر از آن وقت به بعد به عنوان دروازه بان فعالیت کردم. پس از آن که به ۱۷ سالگی رسیدم به خرم آباد آمدم که آن جا هم تیمی به اسم خیبر داشتم و زیر نظر سپاه پاسداران به نام فجر خرم آباد فعالیت می کردم. دایی ام که در خرم آباد زندگی می کرد از من خواست در تمرین های فجر خرم آباد حاضر شوم که در آن مقطع در دسته دو بازی می کرد. زمانی که در تمرین های تیم حاضر شدم متوجه شدم دروازه بان دوم آن تیم می خواهد ازدواج کند و در تمرین ها حاضر نبود. پس از اولین تمرینی که انجام دادم مربی تیم از من خواست که قراردادم را امضا کنم و دو روز بعد هم به طور رسمی عضو تیم شدم و به عنوان دروازه بان ذخیره تیم فعالیت می کردم. وقتی هم دروازه بان اصلی تیم مصدوم شد از من به عنوان گلر استفاده کرد و من هم توانستم توانایی هایم را نشان بدهم.
در ادامه مسابقه ها را پیگیری کردیم و در نهایت در حالی که می توانستیم به لیگ یک صعود کنیم تیم بهمن به لیگ یک آمد. پس از آن با وجود این که فجر سپاسی من را می خواست به پرسپولیس رفتم و در زمانی که فنایی تصادف کرده بود و پرسپولیسی ها دروازه بان نداشتند من به این تیم ملحق شدم. یک ماه با این تیم تمرین کردم و به من گفتند رضایت نامه ات را بگیر و بیا تا قرارداد ببندیم اما باشگاه خیبر به من گفت برای صدور رضایت نامه باید پول بدهم که به خاطر همین صادر نشدن رضایت نامه نتوانستم به پرسپولیس ملحق شوم. در ادامه به چوکای طالش رفتم و پول رضایت نامه ام را هم دادند تا به این تیم ملحق شدم. پس از این که چند روزی در تمرین های تیم حضور داشتم به من گفتند از فولاد خوزستان خواسته اند که در تمرین های شان حاضر شوم. در آن مقطع مجید باقری نیا مربی فولاد بود. وقتی در تمرین های فولاد حاضر شدم از بازی من خوش شان آمد و گفتند که قراردادم را با آن ها امضا کنم. همان جا قراردادی به من دادند و امضا کردم. پس از این که با فولاد به چالوس رفتیم تا اردویی برگزار کنیم آقای بگوویچ آمدند که با حضور او دو فصل من بازی نکردم تا این که در دیدار برابر پرسپولیس دروازه بان اصلی مان بازی نکرد و من درون دروازه قرار گرفتم. من در آن بازی خیلی خوب بازی کردم و همه از عملکردم راضی بودند.
از آنجا به بعد دیگر گلر فیکس فولاد شدم که پس از آن یک بار آقای یاوری از من خیلی تعریف کرد و گفت دروازه بان جدید ظهور کرده است. پس از ۵ تا ۶ بازی زمان جلال طالبی به تیم ملی دعوت شدم. خیلی ها فکر می کنند زمانی بلاژویچ من به تیم ملی دعوت شدم در حالی که جلال طالبی من را به تیم ملی برد. در مقطعی که مسابقه های جام ملت های لبنان بود احمدرضا عابدزاده و فنایی هم عضو تیم ملی بودند و من هم دروازه بان پنجم بودم. در نهایت هم نام من را خط زدند. پس از این که جلال طالبی برکنار شد و تیم ملی به ایران بازگشت کم کم من هم در تیم ملی فیکس شدم و در بیش تر اردوها بودم تا این که بلاژویچ آمد. در ادامه به اردویی رفتیم و مشکلات میان آقای بلاژویچ و پرویز برومند ایجاد شد و در کل به خاطر همین اتفاق ذهنیت بدی نسبت به برومند داشت. در ادامه وقتی در یک اردو پرویز برومند مصدوم شده بود دیگر او را به تیم ملی دعوت نکرد. من و داود فنایی بودیم که در دیدار برابر بوسنی و هرزگوین او هم مصدوم شد و من دروازه بان تیم ملی شدم. بعد از آن دیگر در بیش تر بازی ها به عنوان گلر فیکس بازی می کردم.
* در زمان مقدماتی جام جهانی ۲۰۰۲ و دیدار ایران برابر بحرین حرف و حدیث های زیادی به وجود آمد. از بحث خوردن کشک و بادمجان توسط بازیکنان گرفته تا حواشی دیگر. حقایق را خودتان بگویید واقعا چه اتفاقاتی در آن بازی رخ داد؟
- زمانی که بازی تیم مان در کشور دیگری بود همیشه چند روز جلوتر به آن کشور می رفتیم تا از نظر شرایط آب و هوایی خودمان را تطبیق ببخشیم. برای بازی با بحرین به این کشور سفر کردیم. آن ها قبل از این که با ایران بازی کنند با تایلند باید مسابقه می دادند. سه روز قبل از بازی به بحرین رفتیم و با توجه به این که بحرینی ها با تایلند بازی داشتند و هواداران شان مشکلاتی در ورزشگاه ایجاد کرده بودند بازی بحرین مقابل تایلند کنسل شد و به دو روز بعد موکول شد. به خاطر این موضوع بازی ما هم تا سه روز به تعویق افتاد و در روزهایی که در آنجا بودیم بحرینی ها حتی زمین تمرین به ما نمی دادند. عربستان شرایطی برایش به وجود آورده بود که هر طور شده بحرین ایران را شکست دهد و عربستان به جام جهانی صعود کند. گاهی اوقات می رفتیم کنار ساحل و زیر نور پروژکتورها تمرین می کردیم و شرایط تمرین مساعد نبود. آقای بلاژویچ عادت خاصی داشتند و زمانی که تیم شام را صرف می کرد از ساعت ۹ تا ۱۲ شب آزاد بود و گاهی اوقات بازیکنان به بیرون می رفتند و دیر می آمدند.
* یعنی شاید بازیکنان گاهی بیش تر از ساعت ۱۲ بیرون از هتل می ماندند؟
- این که بازیکنان دیر می آمدند را نمی دیدم اما گاهی شرایطی پیش می آمد که شاید خیلی از بچه ها ۱۲ شب هم به هتل بازنمی گشتند. من خودم این مسائل را ندیدم اما این چیزها را واقعا شنیده ام. آن تیم واقعا شرایط خوبی نداشت. شبی هم که ما به دعوت سفارت مهمان بودیم، همه نوع غذایی برای مان سرو شده بود و خیلی از بازیکنان کشک و بادمجان خوردند. ولی باز هم می گویم آن تیم برای بازی مقابل بحرین آمادگی لازم را نداشت. از طرف دیگر یحیی گل محمدی هم مصدوم بود و ما را همراهی نمی کرد. حتی بحرینی ها جو سنگینی را هم در ورزشگاه ایجاد کرده بودند به طوری که با بلندگوهایی به زبان فارسی به بازیکنان ناسزاگویی می کردند.
* در ادامه هم که به ایرلند برخوردید و آن مسائل اتفاق افتاد و رحمان رضایی هم یک پنالتی به حریف داد. رضایی را به خاطر این پنالتی سرزنش نکردند؟
- نه کسی حرفی نزد. چون ما در بازی رفت واقعا عملکرد خوبی داشتیم و همه می گفتیم در بازی برگشت ایرلند را شکست می دهیم همین اتفاق هم افتاد اما آن پیروزی برای صعود کافی نبود.
* تو هم با بلاژویچ کار کردی و هم در دوره برانکو دروازه بان ایران بودی. به نظرت اگر بلاژویچ می ماند برای جام جهانی ۲۰۰۶ بهتر نبود و یا فکر می کنی برانکو بهتر بود؟
- بلاژویچ مربی باتجربه ای است و موفقیت های زیادی به دست آورده و نمی شود گفت همه موفقیت ها را شانسی به دست آورده است. او خیلی هم خوب در تیم ملی کار می کرد و من نمی دانم چرا به یک باره تصمیم گرفتند بلاژویچ را کنار بگذارند. البته آن سیاست ها جواب هم داد و این گونه نبود بلاژویچ از تیم ملی برود و تیم ضربه بخورد. ما پس از بلاژویچ با برانکو در جام ملت های آسیا سوم شدیم و به جام جهانی هم صعود کردیم. این که ما توانستیم یک بازی مانده به پایان مقدماتی جام جهانی به جام جهانی ۲۰۰۶ صعود کنیم نشان داد که فدراسیون تصمیم بدی نگرفته است.
* درباره جام ملت های ۲۰۰۴ چین هم صحبت کن. هرچه در توان داشتید گذاشتی اما تیم نتوانست به فینال برسد.
- در آن سال واقعا تیم خوبی داشتیم و بازی های خوبی هم انجام دادیم.ژاپن در گروه ما اول شد و ما تیم دوم گروه بودیم و به همین خاطر باید به شهری می رفتیم که تیم اول گروه دیگری از ما میزبانی می کرد. پرواز کردیم و به شهری که کره جنوبی در آن اسکان دارد برسیم اما به خاطر شرایط جوی پرواز انجام نمی شد. یعنی از ساعت ۶ عصر تا حدود ۶ صبح در فرودگاه معطل بودیم. یعنی آن شب را کلا در فرودگاه خوابیدیم. یک بازیکن آواز می خواند و یکی حرف می زد تا زمان بگذرد. خاطرم هست آقای دادگان یک مسیر بسیار کوتاه را هزار بار پیاده قدم زد. خدا را شکر رفتیم و مقابل کره جنوبی بازی خوبی انجام دادیم. در بازی با چین هم اتفاقات زیادی رخ داد و به طور مثال یک خطا داور روی علی کریمی نگرفت. بعد هم که بازی یک بر یک تمام شد و به پنالتی کشیده شد.
* یحیی گل محمدی آن پنالتی چیپ را زد آن در حالی بود که برخی می گفتند مثلا علی کریمی خودش پنالتی نزده است. آیا این موضوع را تایید می کنید؟
- من این را نمی دانم چرا کریمی پنالتی نزد. البته ایمان مبعلی هم که پنالتی زد واقعا ضربه پای خوبی داشت و همیشه در تمرین ها پنالتی زن خوبی بود. یحیی گل محمدی هم که واقعا دوست داشت گل بزند و این گونه نبود که توپ به گل تبدیل نشود. بیش تر اوقات من با یحیی گل محمدی هم اتاق بودم. بعد از آن اتفاق تا دو روز گل محمدی اصلا صحبت نمی کرد. اگر ما بازی با چین را می بردیم شک نکنید که قهرمان می شدیم.
* به نکته ای در مورد بلاژویچ اشاره کردی مبنی بر این که بازیکنان را پس از صرف شام آزاد می گذاشت. این اتفاق درباره شب بازی ها هم صدق می کرد؟
- بله. ما شب بازی هم آزاد بودیم. برای من هم تعجب آور بود. حتی یک بار با عربستان بازی داشتیم و شب بازی به ما گفتند ۸ تا ۱۲ شب آزادید.
* می خواهیم درباره بحث مدیریت مربیان هم صحبت کنیم. این که حالا بلاژویچ و برانکو هر کدام شیوه های خاص خود را داشتند و این که بحث مدیریت چقدر در موفقیت هر تیم تاثیر دارد بحث دیگری است. به نظر شما بحث مدیریت در میان مربیان چقدر روی موفقیت آن ها تاثیر دارد؟
- شما شاید یک تیم بسیار خوب داشته باشید که بهترین بازیکنان را در اختیار داشته باشد اما اگر مربی نتواند بازیکن را مدیریت کند و تیمش را به خوبی مدیریت کند، نتیجه نخواهد گرفت. الان می بینیم آقای شفر به استقلال آمده و با این تیم نتیجه می گیرد چرا که او توانسته خودش را به بازیکنان دیکته کند. همین که مربی خودش را به بازیکنان ثابت کند، باعث می شود بازیکن هم با تمام وجود برای مربی بازی کند.
* یعنی یک ترسی میان بازیکنان از سرمربی وجود داشته باشد؟
- نمی شود بگوییم ترس اما من می گویم باید میان مربی و بازیکن احترام وجود داشته باشد. چرا خیلی ها نمی توانند مربی بزرگی شوند. یکی از دلایل عمده اش همین بحث مدیریت است. باید بلد باشی بازیکن را مدیریت کنی. خصوصا اگر بازیکن ایرانی مدیریت نشود شاید از نظر فنی و تکنیکی در سطح خوبی باشد اما نمی تواند توانایی های خود را نشان دهد.
* شما خودتان به جام جهانی ۲۰۰۶ اشاره کردید و این که برخی بازیکنان حتی به برانکو سلام نمی کردند و یا می دیدید علی کریمی زیر ساک پزشک تیم لگد زد. این اتفاقات حاشیه ای چقدر در نتایج تیم ملی تاثیر گذاشت؟
- درست زمانی که علی آبادی مصاحبه کرد و گفت همه را برکنار می کنم آن تیم که به جام جهانی ۲۰۰۶ رفت دیگر تیم نبود و هیچ کس کارش را درست انجام نمی داد. از برانکو هم واقعا کاری برنمی آمد. برانکو این گونه نبود که تیمش را نتواند مدیریت کند بلکه به خاطر حواشی موجود دیگر بازیکنان از مربی حساب نمی بردند. الان می بینیم در تیم ملی کیروش یک مدیریت منسجم دارد. گاهی تعویض هایی می کند که شاید مورد انتقاد برخی قرار گیرد اما وقتی بازیکن به زمین مسابقه می آید می بینیم چقدر تاثیرگذار است. تیمش در قالب تاکتیک به حدی پیش برده که هر لحظه بخواهد از بازیکنی استفاده کند و یا استفاده نکند تاکتیک تیمش برهم نمی ریزد. این اتفاقی نیست بلکه نشان دهنده برنامه ریزی و تلاش سرمربی تیم ملی است. به نظر من کیروش جذبه و آن اتوریته مربی گری را دارد. از مربیان ایرانی هم شخصی مثل علی دایی این اتوریته را دارد. بازیکنان واقعا برایش جان می دهند. دایی با مدیریت و مسائل فنی برای تیمش در نظر می گیرد توانسته تا به حال نتایج خیلی خوبی در لیگ ایران بگیرد. سایپا فصل قبل از نظر مالی شرایط خوبی نداشت اما کم کم آمدند و در انتهای فصل چهارم شدند. به طور مثال من بگوویچ را خیلی دوست دارم اما او از نظر مدیریتی نمی تواند مربی موفقی در فوتبال باشد.
* قبل از جام جهانی ۲۰۰۶ انتقادات نسبت به شخص شما زیاد بود. خیلی ها می گفتند چرا باید میرزاپور دروازه بان اول ایران باشد؟
- بله. انتقادات زیاد بود و واقعا اشکم را درآوردند. خاطرم هست زمانی که احمدی نژاد به تمرین تیم ملی آمده بود پس از این که خواستیم به رختکن برویم هواداری روی سکوها ایستاده بود و به تنهایی به من ناسزاگویی می کرد. همیشه در استادیوم ها عده ای بودند که دوست نداشتند من دروازه بان تیم ملی باشم. شاید در استادیوم ده ها هزار نفر باشند در میان آن ها هزار نفر به من توهین کنند اما وقتی در یک استادیوم خالی یک نفر شروع به ناسزاگویی کردن می کند قاعدتا من هم پاسخش را می دهم. پس از این اتفاق آقای احمدی نژاد گفتند میرزاپور آمده و من را زده است! بعد هم من گفتم رسانه ها آن قدر از من انتقاد کرده اند که اشکم درآمده است که به من گفتند ایرادی ندارد رسانه ها کارشان همین است.
* اگر بپذیریم علیرضا بیرانوند در حال حاضر گلر اول تیم ملی و ا نتخاب کیروش برای جام جهانی خواهد بود در حال حاضر باز هم شرایطی که برای تو رخ داد برای بیرانوند رخ می دهد یعنی انتقادات نسبت به بیرانوند بسیار زیاد شده است. می خواهیم بدانیم چقدر این انتقادات را منطقی می دانید؟
- انتقاد خوب است اما انتقاد باید سازنده باشد نه این که به صورت غلط مطرح شود. من آدمی نبودم که بگویم چون بهترینم کسی نباید از من انتقاد کند. مثلا دوره ای که من بازی می کردم وقتی یک بازی بد بودم روزنامه ها علیه من مطلب می نوشتند اما فردای آن روز که عملکرد خوبی داشتم نمی گفتند که عملکرد خوبی داشتم. من می گویم نباید فقط نقاط ضعف یک نفر را در نظر بگیریم. این اتفاق نشان می دهد گاهی برخی رسانه ها دنبال ضعف یک نفر هستند تا انتقاد کنند. به راستی انتقادی که سازنده باشد را چرا نباید قبول کنیم؟ الان هم که اگر انتقاد می شود اگر واقعا بحث تخریب مطرح نشود و واقعا انتقادات دلسوزانه و سازنده باشد دروازه بانان تیم ملی هم قبول می کنند و می پذیرند اما اگر آن ها احساس کنند یک گروه و یک جناحی می خواهند یک نفر باشد و یک نفر دیگر از تیم ملی کنار برود، قاعدتا روی عملکردشان در تیم ملی تاثیر می گذارد و ذهن بازیکن را خراب می کند.
* گاهی برخی دروازه بانان گل های بدی می خورند که همین موضوع انتقادات شدیدی را به سمت آن ها روانه می کنند به طوری که برخی مثلا می گویند فلان دروازه بان در حد تیم ملی نیست. این گونه انتقادات چقدر روی عملکرد آن ها تاثیر می گذارد؟
- کسانی که به تیم ملی ملحق می شوند مطمئن باشید باکیفیت ترین دروازه بانان ایران هستند. این گونه نیست که یک نفر به راحتی به تیم ملی ملحق شود و کیفیت خوبی نداشته باشد. این که یک دروازه بان به تیم ملی دعوت می شود مطمئن باشید اتفاقی نیست و بر اساس توانایی هایش است. مطمئن باشید هر سرمربی بهترین نفرات را انتخاب می کند چرا که اگر تیم نتیجه نگیرد اولین نفر همان سرمربی تحت فشار قرار خواهد گرفت. در مورد بیرانوند و حسینی هم باید بگویم هر دو دروازه بانان بسیار خوبی هستند و مثل همه دروازه بان ها گل های بد هم خورده اند و این طبیعی است. این گونه نباید باشد که یک دروازه بان را به خاطر یک گل بد نابود کنیم. درست است که یک دروازه بان گاهی یک گل بد دریافت می کند اما در بازی های بعدی قطعا جبران خواهد کرد. بزرگ ترین دروازه بان های دنیا هم چنین اتفاقاتی برایشان رخ می دهد.
* دروازه بانان تیم ملی را در حال حاضر چطور ارزیابی می کنید؟ البته در بین دروازه بان ها شانس بیرانوند برای حضور در درون دروازه در جام جهانی بیش تر از دیگران است.
- بیرانوند در سال هایی که در تیم ملی حضور داشته نشان داده دروازه بان باکیفیتی است. حالا شاید برخی می گویند توپ زیاد روی دروازه اش نمی آید اما این که تیم ملی کم گل خورده قطعا یکی از عناصرش علیرضا بیرانوند بوده است. در چند سال اخیر هم که بازی کرده با بازیکنان تیم هماهنگ شده است. بازی کردن در تیم ملی و با باشگاه بسیار متفاوت است. شاید شما در باشگاه عملکردی داشته باشید اما نتوانید همان عملکرد را در تیم ملی ارائه دهید. به نظر من بیرانوند دروازه بان قابل اعتمادی برای ایران است. البته سایر دروازه بان ها هم واقعا شرایط خیلی خوبی دارند و شاید اختلاف شان فقط چند درصد باشد و این گونه نیست که یک دروازه بان ۱۰۰ باشد و بقیه ۳۰ یا ۴۰. سیستم دروازه بانان تیم ملی تقریبا شبیه یکدیگر است چرا که آموزش های همه مثل هم بوده است و در ایران این گونه نیست که یک دروازه بان بیاید و اصول حرفه ای را از پایه آموزش ببیند.
آن زمان که من به تیم ملی آمدم و انتقادات زیادی به من می شد. من نه در رده جوانان و نه در رده نوجوانان برای تیم ملی بازی نکرده بود. من در لیگ دو بازی کرده بودم و آموزش حرفه یی ندیده بودم. بعد از دو سال که به فولاد رفتم در آن جا یک مربی خارجی آمد و تازه به من تکنیک توپ مهار کردن را آموزش می داد. واقعا یکی از مشکلات فوتبال ایران همین است. در اروپا استعدادیاب ها می روند بازیکن ۱۰-۹ ساله را می آورند و اصولی به او فوتبال آموزش می دهند. به بازیکنان ۱۰-۹ ساله تکنیک می آموزند و کم کم که بزرگ شد به او تاکتیک را یاد می دهند و بازیکن زمانی که به سن ۱۸ تا ۱۹ سالگی رسید همه چیز را می داند. بروید ببینید علی دایی چند سالگی فوتبالیست شد و به فوتبال ایران معرفی شد.
* تو دروازه بانی بودی که نه برای استقلال و نه برای پرسپولیس بازی نکردی. حسرت نداری که در یکی از این دو تیم حضور نداشتی؟
- همیشه گفته ام که فوتبالم را مدیون فولادم اما پس از جام جهانی ۲۰۰۶ به استیل آذین رفتم. آن زمان هم از پرسپولیس و هم استقلال پیشنهاد داشتم. باید همان موقع به یکی از این دو باشگاه می رفتم.
* خب چرا به یکی از این دو باشگاه نرفتی؟
- خب در آن زمان انتخاب من باشگاه سایپا بود و به این تیم ملحق شدم. یکی از دلایلش هم همین مسائل حاشیه ای بود. واقعا اشتباه کردم که در آن زمان با وجود این که پیشنهاد جدی از پرسپولیس داشتم و آقای کاشانی با من تماس گرفته بودند به پرسپولیس نرفتم.
* خیلی ها می گویند عملکرد خوب علیرضا بیرانوند در تیم ملی به خاطر مدافعان خوبی بوده که در تیم ملی داشته است. به راستی نقش مدافعان در گل نخوردن یک تیم چقدر است؟
- دفاع فقط مربوط به خط دفاعی یک تیم نمی شود. تیم ملی تاکتیکی دارد که از نظر دفاعی بسیار خوب عمل می کند. تیم ملی به طور کامل از نظر دفاعی خوب کار می کند و این گونه نیست که فقط خط دفاع خوب کار کرده باشد. زمانی که دفاع شما خوب کار کند، خب دروازه بان هم خیالش راحت تر است و با اطمینان کار می کند. اگر هم دروازه بان عملکرد خوبی داشته باشد و دروازه بان خوبی باشد خیال مدافعان هم راحت است. این ها همه کنار هم می توانند یک تیم خوب را بسازند. تیم ملی و همین طور تیم پرسپولیس در کار دفاعی بسیار خوب کار می کنند. پرسپولیس قبل از این که قهرمانی اش مسجل شود به هیچ تیمی حتی فرصت گلزنی نمی داد. این حاصل زحمات خط دفاعی تیم و برانکو بود. بیرانوند واقعا عملکرد خوبی دارد و الان می بینیم روی خیلی از خروج ها موفق عمل می کند. این که می گویند به خاطر خط دفاع یک تیم گل نمی خورد و دروازه بان هیچ نقشی ندارد را قبول ندارم. خب مدافعان وقتی اشتباهی کنند پشت سرشان کسی است که می تواند این اشتباه را پوشش دهد.
* خیلی ها می گفتند شما روی خروج های تان مشکل داشتید، دلیل این مشکل چه بود؟
من همیشه دروازه بانی بودم که روی خروج ها عملکرد موفقی داشتم و همه این را می دانند. خیلی ها به من می گفتند تو دروازه بانی بودی که توپ را در بالاترین نقطه مهار می کردی. هیچ کس هم این مساله را به من نگفته بود و این موضوع کاملا ذاتی بود.
* البته شما دروازه بان پنالتی گیر خوبی هم نبودید. حتی آقای احمدی نژاد هم به شما پنالتی زد و توپ شان به گل تبدیل شد.
پنالتی همیشه ۵۰-۵۰ است. خیلی از بازی ها بوده که من پنالتی ها را مهار کرده ام.
* گلی که از احمدی نژاد خوردید را عمدا خوردید؟
نه واقعا عمدا نخوردم. واقعا فکر نمی کردم که ضربه پای او اینقدر محکم باشد. خیلی ها می گفتند الکی و عمدا این گل را خوردم که این گونه نبوده است.
* فکر می کنید چرا بیش تر دروازه بانان ایرانی روی خروج ها اشتباه می کنند؟
- اگر بخواهیم فوتبال الان را با فوتبال گذشته مقایسه کنیم همه چیز متفاوت است. کیفیت سانترها و ارسال توپ ها روی دروازه بسیار بالاتر رفته است. الان توپ را طوری روی دروازه ارسال می کنند که با یک اشتباه دروازه بان به گل تبدیل می شود. اما سال های قبل می دیدیم توپ را وقتی روی دروازه ارسال می کردند توپ ۲ ساعت روی هوا بود. الان واقعا سخت شده است. الان شرایط به گونه ای شده که خیلی از دروازه بان های خوب دنیا کم تر از دروازه خارج می شوند چون کیفیت سانترها بالاست. در فوتبال ما هم تقریبا همین گونه است.
* برای تیم ملی در جام جهانی چه نتیجه ای را پیش بینی می کنید؟
- گروه ما هم سخت و هم جذاب است. خیلی از فوتبال دوستان دوست دارند تیم ملی ایران برابر تیم های خوب دنیا بازی کنند و خیلی ها هم می گفتند بهتر بود در گروه آسان تری قرار می گرفتیم. به هر حال تیم هایی که به جام جهانی می آیند واقعا تیم های خوبی هستند. مراکش نشان داده تیم بسیار قدرتمندی است و نباید خیلی ها فکر کنند مقابل تیم ساده ای قرار است بازی کنیم. اما در مورد پرتغال باید بگویم این تیم که الان دارند از تیمی که در ۲۰۰۶ برابر ایران قرار گرفت خیلی ضعیف تر شده است. آن سال رونالدو، دکو و فیگو را داشتند. درست است که آن ها قهرمان جام ملت های اروپا شدند اما واقعا فوتبال باکیفیتی ارائه نمی دهند.
* قبول دارید کریستیانو رونالدو سال ۲۰۰۶ با کریستیانو رونالدو سال ۲۰۱۸ هم متفاوت است. یعنی الان دیگر رونالدو ستاره فوتبال دنیاست؟
- آن زمان اوایل جوانی اش بود و الان یکی از ستاره های فوتبال دنیاست. بله این موضوع را قبول دارم.
* برخی می گویند با توجه به شناخت کیروش از تیم ملی پرتغال دارد شاید به راحتی مقابل این تیم شکست نخوریم.
- من هم با این نظر موافقم ما مقابل پرتغال راحت نمی بازیم. ما جلوی آرژانتین هم عملکرد خیلی خوبی داشتیم و روی مهارت مسی گل خوردیم. فکر نمی کنم پرتغال قوی تر از آرژانتین باشد.
* فکر می کنید چند امتیاز در جام جهانی کسب کنید؟
- فکر می کنم شاید سه امتیاز بگیریم.
* بهترین مربی که با او کار کردید چه کسی بود؟
- نمی شود اسم ببرم چون واقعا هر مربی چیز جدیدی به آدم یاد می دهد. همه شان را دوست دارم و واقعا برایم زحمت کشیدند. مجید باقری نیا، بگوویچ، بلاژوویچ، برانکو و خیلی های دیگر واقعا برایم زحمت کشیدند.
* از بین مدافعان کدام مدافع را قبول داشتی و هر وقت بازی می کرد خیالت راحت بود؟
- یحیی گل محمدی زمانی که بازی می کرد واقعا عالی بود. زمانی که جلوی من بازی می کرد این احساس را داشتم که مقابلم بازیکنی باهوش قرار گرفته است. او یک خونسردی خاصی داشت.
* اگر بخواهی یک دروازه بان را نام ببری که بهترین دروازه بان تاریخ فوتبال ایران است کدام دروازه بان را نام می بری؟
- من از زمان عابدزاده را در خاطر دارم و متاسفانه بازی های آقای حجازی و خیلی های دیگر را ندیده ام. واقعا نمی شود به این سوال خیلی درست جواب داد.
* در تیم ملی اسپانیا دخئا دروازه بان اول است. در این دروازه بان آیا نقطه ضعفی دیده ای؟
- کشورهای اروپایی کم دروازه بان خارجی جذب می کنند چون واقعا دروازه بانان خوبی دارند چون برنامه ریزی های درستی دارند و از پایه روی بازیکنان کار می کنند. گلری مثل دخئا واقعا همه چیز را بلد است. خیلی کم می شود از این دروازه بانان نقطه ضعف پیدا کرد. البته این گونه هم نیست که این ها اصلا گل نمی خورند و اشتباه نمی کنند.