اسفندیار خزائی در گفت‎‌‎وگویی، با تأکید بر این‌که شرط بیابانی بودن یک منطقه بارش کمتر از 100 میلیمتر در سال است، افزود: در عرصه‌های بیابانی اراضی دچار شوری شده و تخریب ساختمان خاک رخ می‌دهد.

وی با اشاره به این‌که در عرصه‌های بیابانی پوشش گیاهی طبیعی از بین می‌رود و امکان کشت زراعی وجود ندارد، ادامه داد: با این تعاریف بیابان مختص استان‌های مرکزی کشور است و در استان همدان نوع بهره‌برداری از آب و خاک باعث تشکیل کانون‌های بیابانی می‌شود.

خزائی یادآور شد: در سال‌های گذشته استفاده بیش از حد از آب‌های زیرزمینی، فشار چرای دام و نوع بهره‌برداری کشاورزان این کانون‌ها را تشکیل داده، به‌طوری که 65 هزار هکتار از اراضی استان در معرض بیابانی شدن بوده و سازمان جنگل‌ها قرار گرفته که در 20 هزار هکتار از عرصه‌های استان همدان کانون بیابانی تشکیل شده است.

وی با بیان این‌که در سال گذشته 15 هزار هکتار مطالعه بر روی کانون‌های بیابانی صورت گرفته است، خاطرنشان کرد: در سال 96 در استان همدان 320 هکتار اجرای عملیات بیابان‌زدایی از جمله کنترل چرای دام، قرق و عملیات اجرایی و احیایی صورت گرفته است.

مدیرکل منابع طبیعی و آبخیزداری استان همدان با تأکید بر این‌که طرح‌های بیابان‌زدایی در استان همدان به خوبی اجرا شده است، افزود: 150 هکتار گونه‌های گیاهی قره‌داغ و اتریپلکس در عرصه‌های استان همدان کشت شده است.

خرائی با اشاره به این‌که آتش‌سوزی به ایجاد کانون‌های بیابانی کمک می‌کند، از کشاورزان خواست از سوزاندن بقایای محصولات کشاورزی در مزارع خودداری کنند.

وی تأکید کرد: بدترین نوع مرتع بهترین عرصه برای حفاظت از خاک است و تلاش منابع طبیعی این است که با اجرای عملیات آبخیزداری این عرصه‌ها را احیا و حفظ کند.

انتهای پیام