جام جهانی برای بازیکنان ایرانی به بهترین شکل ممکن تمام شد و ستاره‌های فوتبال ایران همان گونه که انتظار می‌رفت از این فرصت برای خودنمایی استفاده کردند. هر چند مدل بازی تیم ملی و استراتژی‌اش در هر سه مسابقه طوری بود که تکنیک این بازیکنان و کارهایی که با توپ می‌کنند کمتر به چشم آمد اما توانایی و ظرفیت این ستاره‌ها حتی در این قالب و استراتژی هم مشهود بود و حالا می‌توان انتظار داشت هم به تعداد لژیونرهای فوتبال ایران اضافه شود هم لژیونرهایی که در لیگ‌های درجه 2 و درجه سه اروپایی بازی می‌کردند مشتریان نامدارتر و بهتری پیدا کنند تا جایی که فصل بعد به جای دنبال کردن لیگ‌های روسیه و یونان، مثلا بوندس لیگا و لیگ برتر انگلیس را با شدت و حرارت بیشتری دنبال کنیم.
اگر قرار باشد بهترین بازیکن تیم ملی در مسابقات اخیر را انتخاب کنید حتما کار سختی خواهید داشت چون 8-7 گزینه پیش رویتان است که برای پیدا کردن جواب دقیق و تفاوت عملکردشان باید از روی اعداد و آمار و جزییات به نتیجه قطعی برسید. با این حال سوال اینجاست که کدام یک از این بازیکنان فصل بعد در اروپا شرایط بهتری پیدا می‌کنند؟
علیرضا بیرانوند با مهار پنالتی رونالدو و البته نمایش درخشانی که در هر سه مسابقه داشت احتمالا با پیشنهادهایی از تیم‌های اروپایی مواجه خواهد شد. بیرانوند سن مناسبی برای رفتن به اروپا و پیشرفت دارد کما اینکه سال گذشته نیز از فنرباغچه پیشنهاد داشت. تاکنون گلرهای زیادی از ایران به فوتبال اروپا نرفته‌اند. حضور حقیقی و مکانی در لیگ‌های درجه 3 سوئد و نروژ و البته حضور نصف و نیمه امیر عابدزاده در پرتغال جدیدترین نمونه‌هاست اما امیدواریم برای بیرانوند اتفاق بهتری بیفتد. حتی بهتر از لیگ ترکیه و فنر پرطرفدار.
مرتضی پورعلی گنجی و مهدی طارمی دو بازیکن‌مان در لیگ ستارگان قطر بودند که هر دو در روسیه درخشیدند و حالا باید منتظر پیشنهادهای اروپایی باشند. هر چند این مساله در مورد طارمی وجود داشت و او با چند پیشنهاد از روسیه و لهستان و ... سرانجام به قطر رفت اما حالا منتظریم از لیگی درجه یک برای او پیشنهاد برسد هر چند سن و سال او شاید در این راه مانعی بزرگ ایجاد کند. طارمی تا چند روز دیگر 26 سالگی را پشت سر خواهد گذاشت و شاید باشگاه‌های بزرگ از لیگ‌های مطرح که روی بازیکنان آسیایی حسابی دو سه ساله با نگاه درآمدزایی باز می‌کنند، سراغ مهدی نیایند اما پیش بینی اینکه او شرایط بهتری در فوتبالش پیدا کند قابل تصور است. پورعلی گنجی هم مشکلی شبیه به طارمی دارد. او سه ماه قبل 26 سالگی را پشت سر گذاشت ضمن اینکه برای مدافعان ایرانی پیدا کردن تیم در اروپا فوق‌العاده دشوارتر است هر چند او هم برای رسیدن به موقعیتی تازه در فوتبالش ناامید نیست.
جدا از مجید حسینی 22 ساله که به نوعی پدیده تیم ملی در جام جهانی بود و قاعدتا باید مشتریانی از اروپا داشته باشد شاید بتوان گفت امید ابراهیمی و وحید امیری بهترین بازیکنان تیم ملی در جام جهانی بودند. هر دو نفر حتی قبل از جام جهانی از لیگ ستارگان قطر پیشنهاد داشتند اما بعد از درخشش در روسیه سن و سال‌شان مانع یک انتقال بزرگ به اروپا خواهد شد. شاید حتی اگر هر کدام از این بازیکنان 5 سال کوچکتر بودند حالا از تیم‌های خواهان‌شان در اروپا حرف می‌زدیم اما ابراهیمی دو ماه دیگر 31 را پشت سر خواهد گذاشت و امیری مدتی است از 30 عبور کرده است.
رامین رضاییان از جمله بازیکنان موفق تیم ملی در روسیه بود. آن هم در شرایطی که فصل ناموفقی با اوستنده بلژیک پشت سر گذاشت و بعد از خط خوردن وریا کسی روی موفقیتش در جام جهانی شرط نمی‌بست. رامین اما در هر سه بازی عالی بود و حتی اگر از لیگ بلژیک به لیگ بهتر و تیم بزرگتری نرود حداقل در همان لیگ، تیم‌های بزرگ و صاحب قدرت دنبالش بیایند یا موقعیتی بهتر در اوستنده پیدا کند.
داستان احسان حاجی‌صفی اما پیچیده‌تر و عجیب‌تر است. احسان به‌عنوان هافبک میانی به اروپا رفت و در یونان به موقعیت خوبی در تیمش رسید اما در نقش دفاع چپ آنطور که باید دیده نشد. با این شرایط شاید رفتن احسان به لیگی بزرگتر و پیدا کردن شرایطی بهتر دشوار باشد بخصوص اینکه کاپیتان فعلی تیم ملی 29 ساله شده و ادامه فوتبالش را در بهترین حالت باید در لیگ‌های درجه دو اروپایی دنیال کند مگر اینکه با سوپرفعالیت مدیر برنامه‌هایش از بخت بلندی برخوردار شده و به یکباره سر از تیم‌های شاخص دربیاورد.
اما بهترین پیش بینی برای ستاره‌های تیم ملی را می‌توان درباره کریم انصاری فرد و علیرضا جهانبخش داشت که جدا از حضور درخشان در جام جهانی، در باشگاه‌های اروپایی‌شان فوق‌العاده کار کردند. جهانبخش بعد از آقای گلی لیگ هلند پیشنهاد بوندس لیگایی و سری آ داشت و با اینکه در جام جهانی آنطور که باید ندرخشید اما به هر حال جزو خوب‌های تیم ملی بود. به گفته مدیر برنامه‌های جهانبخش در حال حاضر 9 باشگاه اروپایی خواهان به خدمت گرفتن علیرضا هستند که برایتون انگلیس جدیدترین آنهاست و البته به نظر می‌رسد باشگاه آلکمار از این فرصت طلایی برای رسیدن به درآمدی فوق‌العاده و 22 میلیون پوندی استفاده خواهد کرد. کریم انصاری فرد هم که تا روز آخر لیگ یونان مدعی کسب عنوان آقای گلی بود بعد از فصل باشگاهی درخشان در جام جهانی و پست غیر تخصصی نیز نمایش فوق العاده‌ای داشت و بعد از تجربیاتی در لیگ دسته دوم اسپانیا و یونان باید منتظر پیشنهادهایی بزرگتر و بهتر باشد؛ پیشنهادهایی در حد و شان شماره 10 تیم ملی ایران در جام جهانی که تنها گلزن تیمش در این مسابقات بوده است. جام جهانی البته برای برخی از بازیکنان تیم ملی خوب پیش نرفت اما شرایط آنها نیز می‌تواند متفاوت باشد. با وجود انتقادهایی که اینجا از سردار آزمون شده اگر دیدید او از روسیه به لیگ بهتری رفت تعجب نکنید چون سردار هم ظرفیت فنی دارد هم تازه 22 سالگی را پشت سر گذاشته. سردار مدت‌هاست با پیشنهادهایی که بعضا اغوا کنند بوده مواجه می‌شود و شاید حالا وقت دل کندن از روسیه باشد. همچنین سامان قدوس با وجود نیمکت‌نشینی در روسیه به خاطر آنچه فصل قبل در لیگ سوئد ارائه کرد حتما به تیم بهتر و لیگ با کیفیت تری خواهد رفت و بعید است باشگاهی مثل سلتاویگو به خاطر حضور 29 دقیقه‌ای سامان در مسابقات اخیر از پیشنهاد قبلی‌اش در زمستان کوتاه بیاید.
در عین حال داستان برای اشکان دژاگه، گوچی و حتی مسعود شجاعی چندان خوش نخواهد بود و شاید نیمکت نشینی در جام جهانی به ضررشان تمام شود. گوچی فصل جالبی در هلند نداشت و اشکان هم در ناتینگهام فارست ناکام بود تا بعد از تماشاگر شدن در جام جهانی حالا تداوم‌شان در اروپا با مخاطرات جدی مواجه شود که این ماجرا برای دژاگه سخت‌تر و دشوارتر است. در واقع شاید گوچی در همان لیگ هلند موقعیت تازه‌ای برای خودش دست و پا کند اما اشکان که به هیچ وجه حاضر نیست به لیگ ایران بیاید باز هم احتمالا نیم فصل بیرون بماند. این مساله در مورد شجاعی هم مصداق دارد اما شاید او در صورت بسته بودن راه‌ها برای ادامه حضور در فوتبال اروپا بعد از 12 سال مجبور شود به لیگ فوتبال ایران برگردد.