در گذشته وقتی قرار بر ترانسفر یک بازیکن به تیم‌های خارجی بود، ابتدا قرارداد‌های دلاری به ریال محاسبه می‌شد، اما آن قرارداد‌های ۷۰۰، ۸۰۰ هزار دلاری با دلاری که قیمت چندانی نداشت، برای یک بازیکن تاپ به صرفه نبود.
نمونه اش همان بازیکنانی که در سال‌های قبل قرارداد‌های ۲ میلیارد و ۲۰۰ میلیونی با تیم‌های تهرانی و اصفهانی داشتند و آن‌ها هرگز این مقدار پول را از تیم‌های خارجی نمی‌گرفتند.
اولاً پیشنهاد خارجی نداشتند؛ در ثانی حضور در تیم‌های خارجی برای‌شان به صرفه نبود، چون در لیگ خودمان به ریال درآمد بیشتری داشتند.
دلار ۸ هزار تومانی، اما ببینید این روز‌ها چه غوغایی کرده.
امید ابراهیمی و وحید امیری حتی اگر فقط با ۸۰۰ هزار دلار راهی قطر و ترکیه شده باشند، با یک محاسبه خیلی ساده تقریباً چیزی در حدود ۶ میلیارد و ۵۰۰ میلیون تومان کاسب شده‌اند.
نه فقط این دو بازیکن که هر بازیکن دیگری بتواند از تیم‌های ترکیه‌ای و قطری پیشنهاد پیدا کند، چنین رقمی را به جیب می‌زند.
از مابه‌التفاوت قیمت دلار و ریال، پول سرشاری نصیب بازیکنان ایرانی می‌شود که در این میان امید ابراهیمی و وحید امیری عاقبت به خیر شده‌اند.
بیخود نبود که هر دو بازیکن در یک حرکت انتحاری از استقلال و پرسپولیس رفتند؛ این تیم‌ها هرقدر به آن‌ها می‌دادند به اندازه پولی نبود که در قطر و ترکیه نصیب‌شان می‌شود!