سیدجلال حسینی در بهترین شرایط از تیم ملی خط خورد و شانس بازی در جام جهانی را از دست داد. سیدجلال فصل گذشته در لیگ برتر آنقدر خوب بازی کرد که برانکو از او به عنوان سوپرمن تیمش یاد کرد و از همه مهمتر جام جهانی ۲۰۱۸ آخرین جام جهانی‌ای بود که کاپیتان پرسپولیس می‌توانست بازی کند.
سیدجلال حق داشت از این اتفاق ناراحت شود، اما حالا که یکی دو ماه از این اتفاق گذشته، منطقی‌تر در مورد آن صحبت می‌کند. سیدجلال می‌گوید: کی‌روش هنوز و همیشه استاد من است. من از تیم ملی خدحافظی نکرده‌ام!
این حرف بدین معنی است که حسینی با وجود ناراحتی از دست کی‌روش به تصمیم او احترام گذاشته و با این واقعیت کنار آمده که در جام جهانی همراه تیم ملی نبوده! و حالا جام جهانی تمام شده و جام ملت‌های آسیا در پیش است.
سیدجلال با اعلام اینکه از تیم ملی خداحافظی نکرده نشان داده باز هم به دنبال بازی برای تیم ملی است. حسینی دارای تجربه است و هیچ بعید نیست تیم ملی برای جام ملت‌ها به وجود این بازیکن نیازمند شود. از همه مهمتر اگر رابطه سیدجلال و کی‌روش قطع می‌شد و حرمت‌ها شکسته می‌شد، هر دو دل چرکین می‌شدند و اتفاقات خوب گذشته از ذهن‌ها جدا می‌شد.
سیدجلال همیشه و در همه حال برای تیم ملی خوب بازی کرده و با همه توان در خدمت تیم ملی بوده. از سویی کی‌روش هم همواره به او احترام گذاشت و از همه مهمتر پیش از جام جهانی از زحمات او به نیکی یاد کرد. او علاوه بر یادداشتی که در صفحه شخصی اش بارگذاری کرد خطاب به بچه‌ها گفت: برای صعود تیم ملی به جام جهانی بچه‌های دیگر هم زحمت کشیدند که الان در کنار ما نیستند و شما باید برای زحمات آن‌ها هم بجنگید.
این رفتار در فوتبال حرفه‌ای یک اصل است. سرمربی در انتخاب بازیکن آزاد است و بازیکن باید به تصمیم سرمربی احترام بگذارد حتی اگر صفر تا صد به این نتیجه برسد تصمیمی که سرمربی گرفته اشتباه بوده است. سیدجلال روزی خود مربی می‌شود و این حرف را به خوبی درک می‌کند.
او با این رفتار خوب و حرفه‌ای درس خوبی به جوان‌های تیم ملی داد. اینکه با همه اعتباری که دارند شاید روزی از لیست خط بخورند و در چنین شرایطی بهترین کار احترام به تصمیم سرمربی است... کمترین دستاورد این رفتار حرفه‌ای به جا ماندن خاطرات خوب و خوش گذشته است.