باتوجه به مصدومیت کمال کامیابی نیا در بازی با فولاد، تصور می شد برانکو ریسک نکند و علی رغم خبر بهبودی این بازیکن، او را روی نیمکت بنشاند و برای اولین بار در این فصل گادوین منشا را به زمین بفرستد اما این چنین نشد تا مهاجم سیه چرده بار دیگر در نیمه دوم به زمین بیاید. به نوعی شاید برانکو با این تصمیم خواست که مهره هجومی خوب و تازه نفسی برای نیمه دوم داشته باشد.

منشا در این بازی نیم ساعت فرصت بازی پیدا کرد و در کنار علی علیپور حضور یافت. او در طول 30 دقیقه پایانی بازی عملکرد بسیار خوبی از خود ارائه کرد و نشان داد گلزنی در بازی با فولاد و نمایش قابل قبول در مشهد، اتفاقی نبوده است.

او که از قدرت کنترل توپ بالایی بهره مند است، در چند صحنه به خوبی با استفاده فیزیک و تکنیک مناسبش از مدافعان حریف گذشت و با فریب آن ها برای خود فضاسازی کرد. در یکی از صحنه ها گادوین توپ دیدنی به روی دروازه فرستاد اما مهاجمان نتوانستند ضربه سر را بزنند.

حتی برخی معتقدند اگر مهاجم شماره 90 زودتر به میدان می آمد، پرسپولیسی ها می توانستند به گل برسند یا حداقل شانس‌شان برای گلزنی افزایش می یافت.

باید دید در ادامه فصل او چه مقدار فرصت بازی پیدا خواهد کرد و آیا می تواند روند نمایش های خوبش را تداوم بخشد یا خیر؟