اگر بخواهیم بازی استقلال خوزستان با پرسپولیس را در چند کلمه خلاصه کنیم، می‌توانیم از کلمات «گرما»، «ناتوانی پرسپولیس»، «التهاب روی سکوها»، «نبود موقعیت گل» و «کسل‌کننده» استفاده کنیم، اما صرفاً تکیه بر این کلمات حق مطلب را به خصوص درباره تیم استقلال خوزستان ادا نمی‌کند، زیرا این تیم با توجه به شرایط و مهره‌هایی که دارد، با استراتژی خوبی وارد بازی شد که بر مبنای آن توانست به خواسته و هدف خود که کسب یک امتیاز بود، برسد.
۱- استراتژی متفاوت پرسپولیس و استقلال خوزستان
نیاز پرسپولیس به پیروزی (برای تداوم ریتم برد‌های صددرصدی‌اش) باعث شده بود تا شاگردان برانکو مالکیت بیشتری بر توپ و میدان داشته باشند و البته در سوی مقابل عقب نشستن استقلال خوزستان و بستن راه‌های نفوذ حریف که با توجه به کم کردن فاصله خطوط طولی استقلال بود هم دلیل دیگری شد تا توپ دست مهمان باشد. استراتژی‌ای که کاملاً متفاوت با یکدیگر بود و شکل بازی را تعیین می‌کرد و البته در نهایت باید گفت: قطعاً استراتژی داریوش یزدی موفق‌تر بود و برانکو ناکام شد.
۲- هر دو جناح فعال پرسپولیس در نیمه اول
در نیمه اول هر دو جناح چپ و راست پرسپولیس با توجه به مشارکت ماهینی و انصاری در حملات، در فاز تهاجمی فعال بودند و برای بازی ترکیبی به کمک بازیکنان هجومی تیم می‌آمدند، ولی در نهایت با عقیم ماندن این کار‌های ترکیبی زحمات این دو به خصوص در نیمه اول بر باد رفت.
۳- کم‌موقعیت بودن بازی
یکی از نکات برجسته این مسابقه کم‌موقعیت بودن بازی بود به نحوی که نه میزبان و نه مهمان در طول ۹۰ دقیقه بازی نتوانستند موقعیت جدی گلزنی آنچنانی را (به غیر از شوت علیپور که به تیر دروازه خورد) پدید بیاورند و البته یکی، دو موقعیت تقریباً خوب نماینده خوزستان هم با بی‌دقتی بازیکنان این تیم به هدر رفت تا در مجموع در این بازی گلر‌های هر دو تیم روز بدون واکنشی را به پایان برسانند.
۴- تحت فشار قرار دادن مهاجم اول پرسپولیس
به غیر از کم کردن فاصله خطوط طولی که داریوش یزدی برای تیمش در نظر گرفته بود، یکی از روش‌های دفاع کردن تیم او در نیمه زمین خودی تحت فشار قرار دادن مهاجم اول پرسپولیس بود و بدین منظور هرگاه یکی از بازیکنان پرسپولیس صاحب توپ می‌شد، نزدیک‌ترین مدافع به توپ برای تحت فشار قرار دادن بازیکن صاحب توپ درنگ نمی‌کرد تا با این شیوه بازی همیشه مهاجم اول پرسپولیس تحت فشار قرار بگیرد و این موضوع هم یکی از دلایل اصلی بدون گل شدن این بازی بود.
۵- تعویض‌های متفاوت هر دو تیم
در بررسی تعویض‌های هر دو تیم ابتدا به عملکرد برانکو می‌پردازیم. او ابتدا در دقیقه ۶۲ امید عالیشاه را از بازی بیرون کشید و منشا را به زمین آورد تا قدرت تهاجمی تیمش را افزایش دهد که تقریباً این تعویض او خوب بود، ولی دو تعویض بعدی برانکو به هیچ عنوان خوب نبود، زیرا علوان‌زاده که فرصت ۱۱ دقیقه‌ای داشت به همراه مصلح که در دقیقه ۹۰ به میدان آمد، عملاً فرصتی برای تغییر در بازی نداشتند و دیر به بازی آمدند تا به نوعی تغییر نفرات برانکو در زمین عقیم بماند، اما در سوی مقابل سه تعویض استقلال خوزستان در ۱۰ دقیقه پایانی صورت گرفت و به جای اینکه این تغییرات تاکتیکی باشد، تعویض‌هایی ناشی از خستگی بودند، ولی با این حال اولین تعویض آبی‌ها که در دقیقه ۸۲ صورت گرفت جواب خوبی داد، زیرا با خروج خشتان خسته از زمین، فرید امیری توانست با تکنیک خوب خود به خوبی سرعت و جریان بازی را به سود آبی‌ها کند.
۶- درگیری بی‌مورد شجاع خلیل‌زاده
جریان بازی به گونه‌ای پیش رفت که در دقیقه ۲+۹۰ شجاع خلیل‌زاده بی‌مورد وارد یک درگیری شد و این حرکت او با یک کارت زرد همراه شد و در ادامه هم شجاع عصبی در پایان بازی نتوانست بر عصبانیت خود غلبه کند و حرکاتی را انجام داد که برای او محرومیت به ارمغان خواهد آورد، ولی چه فایده که پشیمانی برای او دیگر سودی ندارد.
۷- گرمای هوا و التهاب سکوها
شرایط جوی حاکم بر اهواز و گرمای شدید هوا بدون شک تأثیر منفی روی عملکرد هر دو تیم و به خصوص پرسپولیس گذاشته بود، ولی التهابات موجود روی سکوها نیز تأثیر فراوانی بر جریان بازی داشت.
۸- خوب‌های استقلال خوزستان
با توجه به استراتژی استقلال خوزستان، مدافعان، هافبک‌های دفاعی و میانی این تیم روز بسیار خوبی را پشت سر گذاشتند و در انجام وظایف خود موفق عمل کردند، ولی در مجموع وحید خشتان با سرعت پا به توپ و تکنیک خود و رضا درویش با فرار‌های مؤثرش بین سیدجلال حسینی و ماهینی (به خصوص در نیمه دوم) توانستند بار ضدحملات آبی‌های اهواز را به دوش بکشند و در زمره خوب‌های استقلال خوزستان قرار بگیرند.