قیاس برخی از شاخصه های مشترک در این دو تیم البته نشان می دهد که وجه تشابه هایی میان استیل آذین آن سال و تراکتورسازی امسال وجود دارد.

نخستین وجه تشابه میزان هزینه دو باشگاه خصوص در این دو فصل است. همانطور که حسین هدایتی در سال ۸۹ یکی از گران ترین تیم های لیگ برتر را شکل داده بود تراکتورسازی سال ۹۷ هم به نوعی گران ترین و پرمهره ترین باشگاه لیگ برتر فوتبال ایران به شمار می رود.

استفاده از مربیان نامدار و البته کادر فنی متعدد هم از دیگر نقاط تشابه استیل آذین در آن سال و تراکتورسازی امروز است. در سال ۸۹ علاوه بر تومباکوویچ اهل کشور صربستان که با کادری کامل از مربیان مورد نظر خودش به ایران آمده بود مربیان ایرانی مثل پیروانی، شاهرودی و عابدزاده هم روی نیمکت سرخ پوشان تهرانی حضور داشتند در حالی که امروز هم تراکتورسازی علاوه بر جان توشاک ولزی ، پسر توشاک ، امیرحسین پیروانی ، کاظم محمودی ، پسر رضا مهاجری  و مربیان دیگری را نیز در اختیار دارد. همچنین در ابتدای فصل رضا مهاجری مسئولیت فنی این تیم را بر عهده داشت و هنوز به عنوان مدیرفنی با این باشگاه همکاری می کند.

نکته قابل توجه دیگر رزومه توشاک و تومباکوویچ است. دو مربی صاحب نام که هر دو افتخارات و جام های متعددی را کسب کرده اند. تومباکوویچ استیل آذین هم سابقه ۹ قهرمانی در لیگ های کشورهای مختلف جهان را در کارنامه داشت و در حال حاضر سرمربی تیم ملی مونته نگرو است.

وجه تشابه دیگر میان تراکتورسازی و استیل آذین استفاده از نام های بزرگ و ستاره هایی با سابقه ملی است که از نظر کارشناسان از روزهای اوج خود فاصله گرفته اند و کارایی گذشته را ندارند.

در استیل آذین آن زمان علی کریمی ، مهدی مهدوی کیا ، فریدون زندی ، حسین کعبی و امیر شاپورزاده و حسین کاظمی بازی می کردند که موجب می شد این تیم به عنوان یکی از جدی ترین مدعیان قهرمانی شناخته شود. در تراکتورسازی این فصل هم دژاگه و مسعودی شجاعی در کنار طیبی و ۳ بازیکن گرانقیمت خارجی حضور دارند که البته تا پایان هفته سوم هنوز نتوانسته اند به انتظارات پاسخ دهند.

یکی دیگر از شباهت های این دو تیم در ضعف خط دفاعی است. استیل آذین به دلیل فقدان مدافع تخصصی حتی مجبور به استفاده از علی کریمی در این پست شد و البته مشکلات بی پایان خط دفاع در نهایت این تیم را به لیگ دسته اول رساند. در تراکتورسازی توشاک هم ناهماهنگی و اشتباهات عجیب مدافعان تا امروز مشکل ساز شده و سرخ های تبریز با شکست تلخ هفته سوم مقابل استقلال به رتبه پانزدهم جدول سقوط کردند.

اما نکته جالب توجه در خصوص تفاوت عملکرد این دو تیم نتایج نسبتا مطلوب استیل آذین در آغاز فصل است. شاگردان تومباکوویچ در همان فصل کابوس وار شروع طوفانی داشتند و با پیروزی مقابل فولاد اهواز و پاس همدان همچنین تساوی مقابل نفت تهران در پایان هفته سوم با ۷ امتیاز صدرنشین لیگ بودند اما با گذشت چند هفته روزهای بحرانی استیل آذین آغاز شد و بالاخره این تیم در پایان فصل با وجود تمامی ستاره های نامدارش برای همیشه از سطح اول فوتبال حرفه ای ایران کنار رفت.

باید دید در ادامه لیگ شباهت های دو باشگاه متمول در تاریخ لیگ حرفه ای فوتبال ایران بیشتر می شود یا تراکتورسازی با تغییر رویکرد خودش از سرنوشت تلخ استیل آذین فاصله می گیرد؟