حبیب الله مسعودی فرید در همایش ملی مددکاری اجتماعی و توسعه پایدار که صبح امروز (سه‌شنبه) برگزار شد، با اشاره به این که با هم بودن می‌تواند برای ما اهداف عالی‌تری را متصور کند، گفت: مددکاری اجتماعی در عرصه‌های مختلف می‌تواند عمل کند و کارکردهای متفاوتی دارد، اگر مدل‌های مختلف در جامعه شناسی و بوم شناختی در حوزه های فردی، بین فردی و محله‌ای را نگاه کنیم می بینیم که مددکاری اجتماعی می‌تواند نقش اثرگذار و کلیدی را داشته باشد.
وی ادامه داد: به نظر می‌رسد در بخش پیرامونی مداخله نکرده‌ایم و عمدتا در سطوح ضروری که شامل سطوح فردی و خانوادگی است تمرکز کرده‌ایم، بنابراین فکر می‌کنم باید به سمت بخش‌های بیرونی که از جنس سیاستگذاری اجتماعی و تغییر ساختاری است حرکت کنیم ، زیرا گاهی اوقات خود ساختارها مانع رسیدن به دسترسی و فرصت‌ها است.
معاون امور اجتماعی سازمان بهزیستی کشور در ادامه خاطر نشان کرد: اگر توانمندسازی، دسترسی به فرصت‌ها، امکان انتخاب فرصت‌ها و عملیاتی کردن فرصت‌ها را ترجمه کنیم، از مواری هستند که باید بیشتر از این به آن توجه کنیم. برای مثال در موضوعاتی همچون شهر دوستدار کودک یا مدرسه دوستدار کودک نقش مددکاری اجتماعی می‌تواند موثر باشد.
وی همچنین تصریح کرد: باید به سمت ایجاد پست‌های متعدد مددکاری اجتماعی چه در سطوح دانشگاهی و چه در سطوح سازمانی حرکت کنیم. به طور مثال وزارت بهداشت و عرصه مددکاری اجتماعی و عرصه سلامت در بیمارستانها می‌تواند پرچمدار این موضوع باشد یا طرح مددکاری اجتماعی در مدرسه تحت عنوان "طرح نماد" (نظام مراقبت اجتماعی دانش‌آموزان) نیز می‌تواند در این زمینه موثر باشد. برای این که در بسیاری از کشورها یکصدمین سال مددکاری اجتماعی در مدارس گذرانده می‌شود و پیشنهاد سازمان بهزیستی نیز این بود که مددکاری اجتماعی را در مدارس نهادینه کنیم و چه خوب است که توجه در آموزش و پرورش به این موضوع ایجاد شده و سریدار مددکاری اجتماعی در مدرسه آموزش و پرورش باشد و این موضوع را راهبری کند.
مسعودی فرید در ادامه صحبت‌های خود، اظهار کرد: این امر می‌تواند به فراوان شدن حضور مددکاران اجتماعی در عرصه های مختلف و تخصصی کردن خدماتی که دستگاه‌ها و سایر نهادها می‌توانند انجام دهند، کمک کند و در کنار این نیز قطعا نقش سازمان‌های مردم نهاد، انجمن‌های علمی، بخش‌های غیر دولتی حائز اهمیت است و ما نیز با کمال میل آماده هستیم که این بخش از کار را که مربوط به بهزیستی است را به اشتراک بگذاریم.
وی با بیان این که بیش از ۴۸۰ کلینیک مددکاری اجتماعی وجود دارد، گفت: باید به سمت مددکاری اجتماعی فراتر از حوزه خدمات به افراد حرکت کنیم. اگر چه صرف ارائه خدمات به افراد نیز واجب است، اما باید به سمت ایجاد دسترسی های فراتر برویم. این موضوع از جنس سیاست‌های اجتماعی است و تغییر ساختارهای دسترسی است.
معاون امور اجتماعی سازمان بهزیستی در بخش دیگری از صحبت‌هایش به عدالت اجتماعی و کاهش نابرابری نیز اشاره کرد و گفت: در جامعه ای که نابرابری باشد همین نابرابری‌ها می‌تواند منجر به بروز مشکلات و آسیب های اجتماعی شود یعنی مانع بزرگ در همه جوامع وجود نابرابری است که هر چه در سطح فردی تلاش کنیم اگر چه این تلاش نیز لازم است اما ساختارهای نابرابر ساز می‌تواند مانع از رسیدن افراد به ظرفیت توانمندی‌های خودشان باشد.
وی بیان کرد: به طور مثال در حوزه فقر که بایستی به سمت توانمند کردن افراد حرکت کنیم، دو دیدگاه در دنیا وجود دارد. عده‌ای معتقد هستند که افراد را توانمند کنیم که از استقلال بالاتر و درآمد اقتصادی بالاتر برخوردار باشند و عده دیگر نیز عقیده دارند که بایستی سیاست‌ها گذاشته شود و افرادی که از چرخه اقتصادی باز ماندند به آنها کمک شود. در حقیقت علاوه بر این که باید به هر دو جنبه توجه کرد، اما به نظر می‌رسد بایستی بیشتر بر روی بخش اول کار شود و افراد از ابتدا توانمند شوند.
معاون امور اجتماعی سازمان بهزیستی با اشاره به این که ما در کشور به نقشه ملی توانمندسازی توجه نمی‌کنیم، در این باره اظهار کرد: موضوع و رویکرد توانمندسازی می‌تواند موضوع نهادی و زیربنایی از جنس مداخلات توانمندساز و اقتدار افزا در افراد باشد. اگر این گونه نگاه کنیم مداخلاتمان می‌تواند موثرتر باشد.
وی خاطر نشان کرد: دو جهت گیری بایستی انجام شود که یکی از آنها در حوزه اجرا و دیگری در حوزه دانشگاهی است. در حوزه اجرا همکاران باید بر شیوه مبتنی بر شواهد بودن حرکت کنند و ما نیز نیازمند مدیرانی با تفکر سیستمی و راهبردی در کشور هستیم که بتوانند این کار را انجام دهند. همچنین در عرصه دانشگاهی نیز دانشگاه‌ها باید به سمت جامعه محور تر شدن بروند. یعنی مسائل جامعه را تحلیل راهبردی کنند و باز خورد آن به دانشگاه باز گردد. به عبارت دیگر اگر این جهت‌گیری‌ها در دانشگاه اجرا شود، به اهداف بالاتر یعنی همان ارتقای کیفیت زندگی مردم خواهیم رسید.
انتهای پیام