از شب گذشته و با آغاز دورجدید تمرینات تیم ملی فوتبال ایران برای دو بازی تدارکاتی برابر ترینیداد و توباگو و ونزوئلا حاشیه جدیدی نیز به وجود آمد و بازیکنان تیم ملی در یک حرکت هماهنگ صفحات اینستاگرامشان را دی اکتیو کردند. اتفاقی که با پست هماهنگ اعضای کادرفنی با این مضمون که «از دسترس خارج شد» به یک حرکت جمعی و اعتراضی بدل شد.
اولین چیزی که درباره این اعتراض به گوش رسید عدم پرداخت پاداش‌ها و حقوق بازیکنان و همچنین متعاقب آن گفته شد که عدم امکانات و توجه مورد نیاز به تیم ملی بوده است.
اما اگر اعتراض بازیکنان و کادرفنی تیم ملی به خاطر پاداش‌ها و حقوقشان باشد می‌توان به آن‌ها این نقد را وارد دانست که با توجه به وضع مالی خوب اکثر بازیکنان تیم ملی که قرارداد‌های باشگاهی خوبی هم دارند، این اعتراض به هیچ وجه چهره خوشایندی ندارد چرا که در حال حاضر کشور در شرایط اقتصادی خاصی است و بسیاری از مردمی که برای این فوتبالیست‌ها هورا کشیده و برایشان اشک ریخته اند با مشکلات عدیده مالی دست و پنجه نرم می‌کنند.
یادمان نرود که حوادثی، چون زلزله و سیل و اتفاقاتی از این دست نیز در سال اخیر در ایران رخ داده و بسیاری با کمبود‌های مالی شدید مواجه بود و تلاش برای به دست آوردن ابتدایی‌ترین نیاز‌های زندگی هستند و در این شرایط اعتراض میلیاردر‌های تیم ملی به عدم پرداخت پاداش‌ها و حقوق‌ها خبر و اتفاق خوبی نیست.
جالب است که بازیکنان و کادرفنی تیم ملی گفته اند که با این کار خواسته اند نشان بدهند که تیم ملی برای کسی اهمیتی ندارد و آن‌ها هم برای خودشان تلاش می‌کنند. حالا می‌توان گفت: اگر اعتراض به پاداش‌ها و حقوق‌ها درست باشد بازیکنان تیم ملی با این کار نشان داده اند اصولا با جامعه فاصله گرفته اند.
بازیکنان تیم ملی که در این روزگار همه بچه‌های به روز و دست به اینترنتی هستند و تازه از جام جهانی آمده اند حتما خبردارند که بازیکنان تیم ملی کرواسی پاداش ۲۱ میلیون پوندی شان بعد از رسیدن به مقام دوم جام جهانی به کودکان بی سرپرست و بی بضاعت کشور کرواسی داده شد.
کیلیان امباپه بهترین بازیکن جام جهانی و ستاره فوتبال جهان و تیم ملی فرانسه، ۵۰۰ هزاردلار پاداش خودش از جام جهانی را به یک بنگاه خیریه کودکان معلول بخشید. کریستیانو رونالدو نیز بعد از قهرمانی در رقابت‌های لیگ قهرمانان اروپا با رئال مادرید پاداش قهرمانی اش را به کمپانی‌های خیریه داد. تیم ملی والیبال برزیل نیز بعد از قهرمانی در رقابت‌های المپیک ریودوژانیرو مبلغ یک میلیون و ششصدهزار یورویی را به خیریه دادند.
متاسفانه تا به حال خیلی کم چنین اخباری درباره اینکه بازیکنان یا کادرفنی تیم ملی پاداش‌ها یا حقوقشان را صرف خیریه می‌کنند شنیده ایم. اتفاقی که می‌تواند باعث شود تا رابطه عمیق و قلبی میان جامعه و بازیکنان تیم ملی به وجود بیاید.
نکته قابل بحث دیگر این است که خوشبختانه اکثر بازیکنان تیم ملی ایران در این فصل قرارداد‌های خیلی خوبی با باشگاه‌ها بسته اند و خداراشکر شرایط مالی شان خیلی خوب است و مثل خیلی از ما نیاز مالی ندارند. پس پرداخت نشدن پاداش‌ها نمی‌تواند نقش و تاثیری بر روی زندگی این بازیکنان داشته باشد.