جنگ بزرگی در سالهای اخیر در کشور یمن صورت گرفته و فجایع فراوانی در این کشور به بار آمده است. علیرغم همه این مشکلان تیم ملی یمن اخیرا در جام ملت های کشورهای عربی شرکت کرده و گرچه با 2 شکست برابر قطر و عراق عملکرد فوق العاده ای ارائه نداد اما همین حضور آنها در رقابت ها یک موفقیت محسوب می شود.

با توجه به وضعیت فعلی بازیکنان و باشگاه های یمن، لیگ داخلی این کشور به حالت تعلیق درآمده است و بیشتر باشگاه ها در بحران مالی قرار دارند. بسیاری از تیم ها قادر به دادن حقوق سرمربی و بازیکنان خود نیستند و برخی از بازیکنان در صورت امکان به سوی لیگ های دیگر سرازیر شده اند که در این میان لیگ ستارگان قطر یک مقصد محبوب است.

حسین قاضی بازیکن یمنی که در حال حاضر ساکن مصر و سابقه بازی در لیگ عراق را در کارنامه دارد در این رابطه گفت: "جنگ بر روی حرفه من در تمام جنبه ها، از لحاظ فنی، اخلاقی و ذهنی موثر بوده است. بازیکنان باید روی فوتبال بازی کردن تمرکز کنند زیرا آینده آنها در ورزش رقم می خورد و آنها باید دیگر جنبه ها را نادیده بگیرند. شرایط یمن تاثیر بدی روی فوتبال ما داشته و با توجه به این که لیگ یمن در 3 فصل گذشته تعطیل شده است، فوتبال بازیکنان تحت تاثیر قرار گرفته است."

تقریبا تمام بازیکنان سابق یمن مجبور به انجام سایر مشاغل برای گذران زندگی خود و خانواده هایشان هستند و به مشاغلی چون رانندگی اتوبوس، تاکسی و موتور سیکلت و یا کار در سوپر مارکت ها و فروشگاه های مواد غذایی روی آوزده اند.

برخی بازیکنان مانند یوسف شکری یا محمد آیسا نیز گرچه مشاغل دولتی دارند اما دستمزد آنها به قدری کم است که مجبورند شغل دومی نیز برای خود انتخاب کنند.

ابراهیم اقلان که در تیم ال یارموک بازی می کند حدود یک سال به عنوان یک معلم در یک مدرسه خصوصی کار می کند. او صبح به طور منظم کار کرده و بعد از ظهر برای تمرین به باشگاه می رود. اقلان در مورد شرایط گفت: "وضعیت مالی در همه باشگاه ها ضعیف است و حقوقی پرداخت نمی شود اما ما با وجود تعلیق لیگ، هنوز تمرین می کنیم."

در این میان برخی بازیکنان در این جنگ کشته شده اند. علی قرابا و عبدالله عارف عضو ارتش یمن در سال 2015 توسط نیروهای حوثی کشته شدند وعبدالله العزیز با 3 گلوله در مقابل خانه اش از دنیا رفت.

همانند عراق و سوریه که در این باشگاه ها و استادیوم ها توسط بمب ها هدف قرار گرفته اند این اتفاق در یمن هم رخ داده است. استادیوم 30 هزار نفری در عدن در تاریخ 22 اردیبهشت ماه سال جاری که میزبان برگزاری جام خلیج 2010 در یمن هم بود، توسط نیروهای ائتلاف بمباران شد. در این بمباران 70 درصد از این ورزشگاه به طور کامل نابود شده و فقط تعداد کمی از ستون ها و بلوک های بتنی باقی مانده است.

باشگاه الیارموک در صنعا توسط یک طرف در اواخر سال 2014 بسته شد و استادیوم این تیم که توسط نیروهای ارتش به عنوان پایگاه نظامی مورد استفاده قرار گرفت و بعدها بمباران شد. تیم هایی چون ال تیلال و القصر نیز مدتی بسته بودند اما ال تیلال دوباره فعالیت دوباره شروع کرده است. المحبوبی مدیر باشگاه گفت: "با این وضعیت، فعالیت های باشگاه به حالت تعلیق درآمده است. این باشگاه به واسطه تلاش بیداری برخی نیروها در ماه های اخیر را دوباره شروعی جدید تجربه کرده است اما می دانیم هنوز یک راه طولانی برای رفتن وجود دارد."

عبدالرحمان اکیل که در گذشته در اتحادیه فوتبال یمن فعالیت می کرده و حالا به عنوان روزنامه نگار ورزشی کار می کند، از زمان آغاز جنگ 3 بار از جلوی درب خانه اش دستگیر شده است. آکیل در مورد شرایط خود گفت: "من 3 روز پس از آغاز جنگ از پایتخت یمن صنعا به حومه گریخته و تا پایان سال 2015 آنجا بودم، اما نیروهای نظامی من از از در خانه ام در صنعا ربوده و همه چیز را از بین برده اند. "

روزنامه نگاران ورزشی مانند عباد ال جراحی و قاسم البیسی در حال حاضر تحت فشار نیروهای نظامی قرار دارند. یکی دیگر از آنها بازل الویهاشی به تازگی پس از بیش از یک سال زندانی بودن آزاد شد.

اما فوتبال هنوز در یمن زنده بوده و آنها به دنبال آماده سازی برای شرکت در جام ملت های 2019 هستند. بازیکنان یمنی با بازی در لیگ های خارجی خصوصا لیگ ستارگان قطر، یکی از بهترین های این مسابقات بوده اند. قطر همچنین به عنوان میزبان موقت برنامه ی بین المللی یمن عمل کرده و به آنها اجازه می دهد اردوهای تمرینی خود را در این کشور برگزار کنند. فدراسیون فوتبال قطر اخیرا تصمیم گرفته است که بازیکنان یمنی را به عنوان ساکنان بازی و ثبت کند.

انتظار نمی رود یمن به هیچ وجه شگفتی  ساز جام ملت ها باشد و همین حضور آنها نیز دستاورد بسیار بزرگی است. وضعیت اردو و بازیکنان آنها مشخص نیست اما در میان مرگ و میر، تخریب، تجزیه و مشکلات سالهای اخیر، همین حضور آنها نیز اتفاق مهمی خواهد بود.

یمن در گروه چهارم رقابت های جام ملت در شرایطی با ایران، عراق و ویتنام همگروه است که همه این کشورها در یک قرن اخیر تجربه جنگ های طولانی مدت و دشواری را داشته اند.