قانون منع به کارگیری بازنشستگان برای مدتی این توهم را ایجاد کرد که اگر در فدراسیون فوتبال شاهد تغییر و تحولاتی باشیم، بر اساس فرامین واضح فیفا، فوتبال ایران دچار تعلیق خواهد شد.
ما یک بار طعم تلخ تعلیق را پس از جام جهانی 2006 آلمان چشیده ایم؛  چند ماهی فدراسیون فوتبال ایران بی سر و سامان شد و با حضور کمیته انتقالی، شرایط به گونه ای پیش رفت که تیم ملی با یک سرمربی کم تجربه در عرصه فوتبال ملی، در جام ملت های آسیا نتیجه نگرفت...
برکناری محمد دادکان از سوی رئیس وقت سازمان تربیت بدنی باعث شد تا این بار کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش که در یک خط فکری و سیاسی هستند جانب احتیاط را رعایت کنند و با یک تصمیم کدخدامنشانه به مهدی تاج امتیاز بدهند؛
رئیس فعلی فدراسیون فوتبال در سمت خود ماندنی شد، بلکه سایر عوامل فدراسیون فوتبال که بازنشسته هستند به ترتیب از سمت هایشان کنار بروند.
با این همه فوتبال ایران یک بار از تعلیق فرار کرد. ماجرایی که متاسفانه به آن پرداخته نمی شود. مصطفی هاشمی طبا و سعید فائقی رئیس و معاون فنی وقت سازمان تربیت بدنی در دهه 70، تصمیم می گیرند تا بر اساس توصیه هایی قبل از آغاز رقابت های جام جهانی 1998 فرانسه، داریوش مصطفوی را از فدراسیون فوتبال برکنار کنند.
در آن زمان اعلام شد که به خاطر بیماری قلبی، مصطفوی از ریاست فدراسیون فوتبال استعفا داده اما نزدیکان او می دانستند که قلب مصطفوی مثل ساعت کار می کند. با این همه هرگز در آن روزها فیفا، برکناری رئیس فدراسیون فوتبال ایران را به دستور مقامات دولتی، مورد پیگیرد قرار نداد.
این دقیقا همان رازی است که بر خلاف تمام اسرار عجیب و غریب صعود پر ماجرای ایران به جام جهانی 98 فرانسه از سوی داریوش مصطفوی افشا نشده است. راستی چرا فیفا، فوتبال ایران را در آن زمان به دلیل دخالت صریح مسولان دولتی، تعلیق و محروم نکرد؟