کاظم اولیایی، مدیرعامل سال‌های ۱۳۶۸ تا ۱۳۷۵ باشگاه استقلال، درباره موضوع واگذاری این باشگاه به بخش خصوصی و عدم وجود شرکتی مشابه با پیشکسوتان کهن پرسپولیس در استقلال با خبرورزشی حرف زد.
اوضاع باشگاه استقلال از نظر مدیریتی در دوران امیرحسین فتحی را چطور ارزیابی می‌کنید؟
مبنای ارزش‌گذاری به هر مدیری دو موضوع متفاوت است. سبک مدیریتی برخی مدیران را با برنامه‌ای که ارائه می‌کنند می‌سنجند که البته فتحی فرصتی برای ارائه برنامه نداشت و خیلی سریع درگیر امور باشگاه شد. نوع دوم بررسی عملکرد میان‌مدت مدیران است. در این زمینه هم با توجه به نموداری که از نتایج استقلال در انتهای فصل باقی می‌ماند، می‌توان درباره عملکرد فتحی نظر داد که البته با توجه به وضعیت پرتلاطم استقلال در نیم‌فصل اول باید تا آخر فصل صبوری به خرج داد و بعد در این باره اظهار نظر کرد.
موضوع واگذاری باشگاه‌های سرخابی را چطور ارزیابی می‌کنید؟
در این زمینه دو بحث وجود دارد. در اینکه سال‌هاست شعارهایی سر داده می‌شود که شکی نیست ولی همین مسیری که پیش‌روی خودشان قرار داده‌اند هم غلط است. اینکه این دو باشگاه دولتی را به لحاظ تملیکی بفروشند، امکان‌پذیر است ولی آیا می‌توان برای احساس هواداران میلیونی این دو باشگاه ارزش و قدری در نظر گرفت؟ قطعاً احساس هواداران این دو تیم قابل ارزش‌گذاری نیست.
بیشتر توضیح می‌دهید؟
وقتی بحث واگذاری مطرح می‌شود باید ارزش هواداری این دو تیم را هم در نظر گرفت. ما درباره دو تیمی حرف می‌زنیم که در سطح اجتماع از پایگاه چند ده میلیونی برخوردار هستند. آیا می‌توان برای چنین جایگاهی ارزش‌گذاری کرد؟ مگر احساس و عشق طرفداران این دو تیم با ترازو و متر قابل اندازه‌گیری است؟ مسئولان برای نحوه واگذاری این دو باشگاه باید به خرد دنیا نگاه کنند.
یعنی از کشورهای توسعه‌یافته تأسی شود؟
دقیقاً! الان در دنیا مجمع بهترین باشگاه‌های دنیا در دست هواداران تیم‌هاست. ما هم باید در ایران این روش را به کار ببریم. اینکه بگویند قیمت پایه این دو باشگاه ۵۰۰میلیارد است که نشد ارزش‌گذاری! ممکن است یک نفر هم پیدا شود این دو تیم را بخرد ولی ما می‌دانیم هر دوی این باشگاه‌ها تراز مالی مثبت ندارند. هر دو از رانت دولتی برای اسپانسر استفاده می‌کنند وگرنه کدام دو تیم معتبر در یک لیگ، حامی مالی مشترک دارند؟ حامی مالی وقتی از تیمی حمایت می‌کند که بتواند در رقابت بین تیم‌ها از منافع مالی برخوردار شود. اینکه یک شرکت مخابراتی فقط پول به این دو تیم تزریق کند و بهره‌ای نبرد که نشد استفاده مالی. پس با این روش‌ها نمی‌توان این دو مجموعه را واگذار کرد.
چرا استقلال مانند پرسپولیس شرکت پیشکسوتان کهن ندارد تا اعضایش در این قبیل مواقع برای خرید سهام اقدام کنند؟
علی‌رغم شعارهایی که در ایران در حمایت از نهادهای مدنی سر می‌دهیم هیچ یک از این نهادها را برنمی‌تابیم. نمونه‌اش همین موضوعی که به آن اشاره کردید. وزارت ورزش به استقلال نامه زده که استقلالی‌ها برای ثبت شرکت اقدام کنند. اتفاقاً اقدامات این کار انجام داده شد تا به اسم یک مؤسسه فرهنگی شرکت پیشکسوتان استقلال را ثبت کنند، اما مشخص شد وزارت ورزش نامه‌ای به وزارت کشور زده که هیچ شرکتی تحت عنوان پرسپولیس یا استقلال ثبت نشود! این همان تناقضی است که در کار دیده می‌شود و در بحث واگذاری به بخش خصوصی هم عین این اتفاقات رخ داده که تا امروز هیچ اقدامی در این باره صورت نگرفته است.