هیچ‌کس جلودار انتخاب‌های غلط مربیان استقلال نیست؟
استقلال در تاریخ حیات خود ۴۱ بازیکن خارجی داشته است که تعداد اندکی از این بازیکنان توانسته‌اند خود را با معیارهای بازی در این تیم وفق دهند و به بازیکنان تاثیرگذاری بدل شوند.
کد خبر: ۲۲۴۲۵۴
تاریخ: ۲۹ آذر ۱۳۹۷ - ۰۳:۲۰
استقلال در تاریخ حیات خود ۴۱ بازیکن خارجی داشته است که تعداد اندکی از این بازیکنان توانسته‌اند خود را با معیارهای بازی در این تیم وفق دهند و به بازیکنان تاثیرگذاری بدل شوند. شاید بسیاری از این بازیکنان بالفطره نیز بازیکنان بی‌کیفیتی نبودند، اما به‌جهت هماهنگی با بازی در استقلال و برآورده کردن خواسته‌های مربیان وقت با مشکل مواجه شدند. اگر نگاهی به فهرست اسامی بازیکنان خارجی تاریخ باشگاه استقلال بیندازیم می‌بینیم تعداد کمی از آن‌ها توانستند در این تیم به بازیکنانی موثر و به‌اصطلاح ستاره تبدیل شوند. به‌جز بازیکنانی همچون جانواریو، جی لوید ساموئل، مامه تیام و جباروف، دیگر نمی‌توان از میان ۴۱ بازیکن خارجی تاریخ باشگاه استقلال ستاره‌ای را یافت. گرچه بازیکنانی همچون گیلائوری، یرکوویچ، رابسون و کرارجاسم نیز عملکرد نسبتا مطلوبی در استقلال داشتند، اما هیچ‌یک از این بازیکنان نیز در استقلال ستاره نشدند.
اگر بخواهیم خوشبینانه نگاه کنیم، تعداد خارجی‌های موثر در باشگاه استقلال به عدد ۱۰ هم نمی‌رسد، در عین حال تعداد ستاره‌هایی که در این سال‌ها از طیف بازیکنان خارجی در ترکیب استقلال ظهور کرده‌اند نیز از عدد چهار تجاوز نمی‌کند. از پیرکارلو که نامش به‌عنوان نخستین بازیکن خارجی تاریخ باشگاه استقلال که لهستانی هم بود، ثبت شده و رافت قلی‌اف که بعد از سال‌ها تک‌چهره خارجی سال‌های دور آبی‌ها به زمان مربیگری منصور پورحیدری بود تا بازیکنانی همچون شیحی، پروپژیچ، مگویان، کاروالیو و بسیاری دیگر در استقلال بازیکنان اثرگذاری نبودند، اما بار مالی سنگینی روی دوش باشگاه گذاشتند و خیلی زود استقلال را ترک کردند. به‌تازگی نیز الحاجی گرو و نویمایر به‌دلیل کیفیت نازل بازی، از استقلال کنار گذاشته شدند، اما شگفتا که مربیان استقلال چه آن زمان که ایرانی‌ها در راس کادر فنی بودند، چه حالا که وینفرد شفر آلمانی سکان هدایت استقلال را در دست گرفته، همچنان به جذب بازیکنان خارجی تاکید دارند.
وینفرد شفر در تازه‌ترین نشست خود با امیرحسین فتحی تاکید کرده به‌جای گرو و نویمایر باید دو بازیکن خارجی جدید به خدمت گرفته شوند، اما باز هم بیم آن می‌رود که بازیکنان بی‌کیفیتی به استقلال ملحق شوند و در نتیجه هم تیم لطمه فنی ببیند و هم به‌لحاظ اقتصادی بار مالی سنگینی روی دوش باشگاه بیفتد. این همه اصرار از سوی مربیان باشگاه استقلال و تحت فشار قرار دادن مدیران این باشگاه در همه ادوار برای جذب بازیکنان خارجی که نمونه‌های آن در فوتبال ایران به‌وفور یافت می‌شوند برای چیست؟ استقلال گرو و نویمایر را جذب کرد تا چه سودی ببرد؟ شیحی و پروپژیچ با چه اهدافی در فهرست استقلال قرار گرفتند و به آن‌ها مزد داده شد؟
آلبرتو داسیلوا، بوبکر کبه، گوران لاوره، ویسنته آرزه، لیام ردی، الونگ الونگ، ولید علی و توزی برای کدام اهداف فنی با استقلال قرارداد بستند؟ رینالدو، آندره لوئیز، فیلیپ آلوز دسوزا، سان جان و کوئیکه چطور؟ این بازیکنان چه کار مهمی در استقلال انجام داده‌اند؟ نام‌های بدتری هم در تاریخ باشگاه استقلال بودند. فابریتسیو، رافائل گومز و آخالیا را هم در یاد داریم. این بازیکنان هم فقط بار مالی برای استقلال داشتند، بدون کمترین کارآیی و بی‌آنکه ثمره‌ای برای باشگاه استقلال داشته باشند.
آیا بهترین تیم‌های بوندس‌لیگا، لالیگا و لیگ جزیره نیز اینگونه بازیکن می‌خرند که یکی از مفاخر باشگاهی در فوتبال ایران اینگونه در طول تاریخ چوب حراج به دارایی‌های خود زده است؟ معادل ریالی هزینه‌هایی که برای ۴۱ بازیکن تاریخ باشگاه استقلال شده چقدر است؟ آمار دقیقی از پرداختی‌ها به این بازیکنان نیست، اما با قیمت دلار امروز هم هزینه‌های پرداخت‌شده به این بازیکنان سر به فلک می‌زند و شاید بودجه‌ای که تاکنون صرف خرید این بازیکنان شده اکنون در حساب باشگاه استقلال بود، برای ساخت یک مجموعه ورزشی جمع‌و‌جور کفایت می‌کرد.
تاریخ برای ما مانند یک آینه است تا از اشتباهاتی که در گذشته شده درس بگیریم، اما انگار در استقلال قرار است بر همان مدار حرکت کنند و هیچ توجهی به ناکامی‌های سریالی در جذب بازیکنان خارجی نمی‌شود. بدون شک اگر بازیکنان خارجی جذب‌شده در حد و اندازه ستاره‌هایی همچون ساموئل، جانواریو، تیام و جباروف باشند هیچ انتقادی به آن وارد نیست، اما تاریخ به ما می‌گوید که مربیان استقلال در انتخاب بازیکنان خارجی عملکرد درخشانی نداشته‌اند و معدود خرید‌های آن‌ها توانسته مطابق با انتظار‌ها پیش برود.
استقلال برای مدیریت هزینه‌های خود می‌تواند نگاه دقیق‌تری به لیگ داشته باشد. چرا راه دور برویم؛ همین تیم امید ایران که تشکیل شده را بررسی کنید. بسیاری از بازیکنان این تیم اگر به‌لحاظ فنی بیشتر از گرو و نویمایر نباشند، کمتر از آن‌ها هم نیستند.
تکمله: استقلال ۶ سال است قهرمانی لیگ را به دست نیاورده و از این منظر هواداران این باشگاه احساس عقب‌ماندگی و ضعف می‌کنند. قهرمانی‌های پی‌درپی جبهه مقابل نیز به‌شدت بر دایره شکواییه‌های هواداران استقلال افزوده و آنچه استقلال را دوباره در مسیر قهرمانی لیگ قرار می‌دهد همین انتخاب‌های درست است؛ انتخاب خارجی‌هایی که حقیقتا به‌لحاظ فنی یک سر و گردن از فوتبال ایران بالاتر باشند.
اگر بخواهیم خوشبینانه نگاه کنیم، تعداد خارجی‌های موثر در باشگاه استقلال به عدد ۱۰ هم نمی‌رسد، در عین حال تعداد ستاره‌هایی که در این سال‌ها از طیف بازیکنان خارجی در ترکیب استقلال ظهور کرده‌اند نیز از عدد چهار تجاوز نمی‌کند. از پیرکارلو که نامش به‌عنوان نخستین بازیکن خارجی تاریخ باشگاه استقلال که لهستانی هم بود، ثبت شده و رافت قلی‌اف که بعد از سال‌ها تک‌چهره خارجی سال‌های دور آبی‌ها به زمان مربیگری منصور پورحیدری بود تا بازیکنانی همچون شیحی، پروپژیچ، مگویان، کاروالیو و بسیاری دیگر در استقلال بازیکنان اثرگذاری نبودند، اما بار مالی سنگینی روی دوش باشگاه گذاشتند و خیلی زود استقلال را ترک کردند. به‌تازگی نیز الحاجی گرو و نویمایر به‌دلیل کیفیت نازل بازی، از استقلال کنار گذاشته شدند، اما شگفتا که مربیان استقلال چه آن زمان که ایرانی‌ها در راس کادر فنی بودند، چه حالا که وینفرد شفر آلمانی سکان هدایت استقلال را در دست گرفته، همچنان به جذب بازیکنان خارجی تاکید دارند.
وینفرد شفر در تازه‌ترین نشست خود با امیرحسین فتحی تاکید کرده به‌جای گرو و نویمایر باید دو بازیکن خارجی جدید به خدمت گرفته شوند، اما باز هم بیم آن می‌رود که بازیکنان بی‌کیفیتی به استقلال ملحق شوند و در نتیجه هم تیم لطمه فنی ببیند و هم به‌لحاظ اقتصادی بار مالی سنگینی روی دوش باشگاه بیفتد. این همه اصرار از سوی مربیان باشگاه استقلال و تحت فشار قرار دادن مدیران این باشگاه در همه ادوار برای جذب بازیکنان خارجی که نمونه‌های آن در فوتبال ایران به‌وفور یافت می‌شوند برای چیست؟ استقلال گرو و نویمایر را جذب کرد تا چه سودی ببرد؟ شیحی و پروپژیچ با چه اهدافی در فهرست استقلال قرار گرفتند و به آن‌ها مزد داده شد؟
آلبرتو داسیلوا، بوبکر کبه، گوران لاوره، ویسنته آرزه، لیام ردی، الونگ الونگ، ولید علی و توزی برای کدام اهداف فنی با استقلال قرارداد بستند؟ رینالدو، آندره لوئیز، فیلیپ آلوز دسوزا، سان جان و کوئیکه چطور؟ این بازیکنان چه کار مهمی در استقلال انجام داده‌اند؟ نام‌های بدتری هم در تاریخ باشگاه استقلال بودند. فابریتسیو، رافائل گومز و آخالیا را هم در یاد داریم. این بازیکنان هم فقط بار مالی برای استقلال داشتند، بدون کمترین کارآیی و بی‌آنکه ثمره‌ای برای باشگاه استقلال داشته باشند.
آیا بهترین تیم‌های بوندس‌لیگا، لالیگا و لیگ جزیره نیز اینگونه بازیکن می‌خرند که یکی از مفاخر باشگاهی در فوتبال ایران اینگونه در طول تاریخ چوب حراج به دارایی‌های خود زده است؟ معادل ریالی هزینه‌هایی که برای ۴۱ بازیکن تاریخ باشگاه استقلال شده چقدر است؟ آمار دقیقی از پرداختی‌ها به این بازیکنان نیست، اما با قیمت دلار امروز هم هزینه‌های پرداخت‌شده به این بازیکنان سر به فلک می‌زند و شاید بودجه‌ای که تاکنون صرف خرید این بازیکنان شده اکنون در حساب باشگاه استقلال بود، برای ساخت یک مجموعه ورزشی جمع‌و‌جور کفایت می‌کرد.
تاریخ برای ما مانند یک آینه است تا از اشتباهاتی که در گذشته شده درس بگیریم، اما انگار در استقلال قرار است بر همان مدار حرکت کنند و هیچ توجهی به ناکامی‌های سریالی در جذب بازیکنان خارجی نمی‌شود. بدون شک اگر بازیکنان خارجی جذب‌شده در حد و اندازه ستاره‌هایی همچون ساموئل، جانواریو، تیام و جباروف باشند هیچ انتقادی به آن وارد نیست، اما تاریخ به ما می‌گوید که مربیان استقلال در انتخاب بازیکنان خارجی عملکرد درخشانی نداشته‌اند و معدود خرید‌های آن‌ها توانسته مطابق با انتظار‌ها پیش برود.
استقلال برای مدیریت هزینه‌های خود می‌تواند نگاه دقیق‌تری به لیگ داشته باشد. چرا راه دور برویم؛ همین تیم امید ایران که تشکیل شده را بررسی کنید. بسیاری از بازیکنان این تیم اگر به‌لحاظ فنی بیشتر از گرو و نویمایر نباشند، کمتر از آن‌ها هم نیستند.
تکمله: استقلال ۶ سال است قهرمانی لیگ را به دست نیاورده و از این منظر هواداران این باشگاه احساس عقب‌ماندگی و ضعف می‌کنند. قهرمانی‌های پی‌درپی جبهه مقابل نیز به‌شدت بر دایره شکواییه‌های هواداران استقلال افزوده و آنچه استقلال را دوباره در مسیر قهرمانی لیگ قرار می‌دهد همین انتخاب‌های درست است؛ انتخاب خارجی‌هایی که حقیقتا به‌لحاظ فنی یک سر و گردن از فوتبال ایران بالاتر باشند.