بازیگر نقش اول سریال «بانوی عمارت» در سریال پربیننده ای که طبق نظرسنجی «حالا خورشید» با استقبال 93 درصدی مردم مواجه شد، روز گذشته و در پاسخ به سوال مجری درباره مهم ترین آرزویش در زندگی گفت: «اگر می شود، نگویم.» او در پاسخ به سوالی درباره تنها حسرت زندگی اش به ویژه در این روزها که تا حد زیادی هم مشهور شده، جواب جالبی داد. «مومن» در پاسخی کوتاه به سوال رشیدپور گفت: «بزرگ ترین حسرت من، داشتن یک خواهر یا برادر است.» به همین بهانه، لازم می دانم که چند نکته را خطاب به والدین عزیز یادآوری کنم.

   امروزه آسیب های تک فرزندی را همه می دانند

زمانی که یک پدر و مادر طعم شیرین فرزند اول را می چشند، پس از مدتی به داشتن فرزند بعدی فکر می کنند اما در این میان برخی از پدر و مادرها دچار تعارض می شوند که اصلا آوردن فرزند دوم چه اهمیتی دارد؟ گاهی این افراد در توجیه تک فرزندی خود این طور دلیل می آورند که آدم یک فرزند داشته باشد و همان را خوب تربیت کند، کار بزرگی کرده است. غافل از این که امروزه، آسیب های تک فرزندی تقریبا برای همه پدر و مادرها روشن شده است.

     2 نکته مهم خطاب به والدین تک فرزند

اگرچه تا قبل از دهه 90 شمسی، تبلیغات شدید و البته بدون پشتوانه علمی و تحقیقی کافی برای داشتن فرزند کمتر انجام شد اما پس از مدتی با آگاهی از آثار سوء و زیان بار شعار «فرزند کمتر، زندگی بهتر»، مجدد تمهیدات و آموزش های لازم برای فرزندآوری فراهم شد. در این میان باز هم والدینی هستند که درباره آوردن فرزند بیشتر دچار نگرانی هایی هستند که در ادامه دو نکته مهم خطاب به والدین مطرح می شود.

1- تک فرزندی سلامت روان خودتان را هم تهدید می کند:

مطالعات نشان داده که هزینه، وقت و انرژی لازم برای تربیت یک فرزند از دو فرزند بیشتر است به دلیل این که پدر و مادر تک فرزندها تنها همبازی و جایگزین خواهر و برادر برای او هستند. بنابراین مجبورند تمام وقت و انرژی خود را صرف سرگرم کردن یا پرکردن وقت او قرار دهند. همچنین برای اثبات علاقه و توجه، مدام نیازهای مالی او را برآورده می کنند و هزینه بیشتری روی دست شان، گذاشته خواهد شد. در نهایت والدین تک فرزند زودتر از بقیه به «سندروم آشیانه خالی» گرفتار خواهند شد و مشکلات روان شناختی که با ازدواج یا تحصیل یا ترک منزل پدری توسط تک فرزند برای والدین ایجاد می شود با علایم افسردگی، احساس تنهایی، پوچی، بی هدفی، غمگینی و ... همراه است.

2- فرزند دوم باعث موفقیت خودش و فرزند اول می شود:

  فرزند دوم سازگاری و روابط اجتماعی بالاتری از طریق تعاملات خود برای فرزند اول فراهم می آورد در حالی که غالبا تک فرزندها، سازگاری پایین و روابط اجتماعی ضعیفی دارند. همچنین میزان همدلی و نوع دوستی در خانواده های تک فرزند کم و محدود است اما تولد فرزند دوم به افزایش همدلی و نوع دوستی فرزند اول کمک می کند چراکه تک فرزندها به دلیل تمرکز توجه پدر و مادر روی آن ها، معمولا ویژگی های افراد خودشیفته و خود محور را بروز می دهند که همه چیز در اختیار و در خدمت آن ها بوده است. فرزند دوم به سلامت روان فرزند اول کمک فراوانی می کند در حالی که اگر فرزند اول تک فرزند باقی بماند با اضطراب های متعدد و نشانه های بیماری معمولا جزو بیشترین مراجعه کنندگان به مشاوران کودک هستند. در واقع در این خانواده ها برای نبود فرزند دیگر، تمام توقعات، انتظارات و حتی آرزوهای والدین روی یک فرزند متمرکز می شود که اضطراب یا کاهش اعتماد به نفس فرزند را در پی دارد. همچنین باعث وابستگی افراطی بین پدر و مادر و تک فرزند می شود که تولد فرزند دوم و حتی بیشتر به حل این مشکلات کمک می کند.