بعد از پایان بازی‌های سنگین لیگ قهرمانان که این اواخر با سفرهای دور و دراز و متوالی همراه شده بود حتی اگر نمی‌توانستید نشانه‌های خستگی را در صورت و کلام بازیکنان پرسپولیس پیدا کنید در جای جای بدن‌شان قابل رویت بود. چسب‌های رنگی ضد درد به گردن و زانو و کشاله ران خیلی از بازیکنان چسبیده بود و آن قسمت از پاها که توسط جوراب پوشانده می‌شد هم بعضا از دردهایی حکایت داشت که بازیکنان تلاش داشتند صدای ناله‌شان را کسی نشنود و همینطور جوراب‌ها را بالا می‌کشیدند. آنها هرگز نمی‌خواستند ناله پاهای رنجورشان روی روان‌شان تاثیر منفی بگذارد و همینطور شد که تا روز آخر مثل یک مدعی جلو آمدند و مدعی ماندند تا یک شگفتی در تاریخ باشگاه پرسپولیس رقم بخورد.
این یک شگفتی بود که تیمی با پنجره بسته و داشتن 13-12 بازیکن شناخته شده ضمن پیشروی تا فینال لیگ قهرمانان آسیا و به چالش کشیدن حریف ژاپنی‌اش در لیگ برتر یک مدعی بماند و از شمایل دو فصل گذشته‌اش دور نشود. این شگفتی را بازیکنانی خلق کردند که حالا و در شروع نیم‌فصل دوم از حضور نفرات جدید و نیروهای تازه وارد به جهت پر کردن جاهای خالی خوشحالند و از تقویت تیم‌شان استقبال می‌کنند. سوال اما اینجاست که این خوشحالی و خشنودی تا کجا ادامه خواهد داشت؟ آیا حس رقابت بین بازیکنان و نیمکت‌نشینی ناگزیر برخی از نفرات تازه‌وارد یا بازیکنان قدیمی همچنان قطار پرسپولیس را پر شتاب به سوی قهرمانی خواهد کشاند یا دست‌اندازهایی در این مسیر برایش ایجاد می‌کند؟
اگر وجه منفی قضیه را کنار بگذاریم یکی از جذابیت‌های پرسپولیس در نیم‌فصل دوم لیگ هجدهم رقابتی است که در برخی پست‌ها بین بازیکنان ایجاد خواهد شد و می‌تواند شرایط فنی تیم برانکو را دستخوش تغییر کند.
1. مصلح - نادری:
چنانچه تصور کنیم جای سیدجلال و شجاع دست نمی‌خورد یا کمتر دست می‌خورد، محمد نادری برای بازی کردن باید امیدوار باشد که شایان مصلح در ادامه راه کم بیاورد و تعلل کند. مصلح بعد از مصدومیت انصاری اینقدر خوب بود که دیگر برانکو و هواداران نگرانش نباشند. او حتما در نیم‌فصل دوم دست خواهد جنباند و بعید نیست کیفیت بالاتری هم ارائه کند چون حالا احساس خطر می‌کند. از سوی دیگر محمد نادری بعد از یک نیم‌فصل سکونشینی در بلژیک، عطش فراوانی برای بازی دارد و با نیروی جوانی‌اش عرصه را برای مصلح تنگ خواهد کرد. شاید نیمکت‌نشینی‌های او چندان طولانی نشود.
2. نوراللهی - کامیابی نیا:
این یک دوئل غیر مستقیم کلاسیک خواهد شد هر چند هنوز نمی‌توان با قاطعیت گفت که چنین رقابتی اصلا به وجود خواهد آمد یا خیر. فرض ما این است که با تعدد هافبک‌های کناری در زمین برانکو از این به بعد روی نوراللهی به‌عنوان هافبک دفاعی تیمش حساب باز کند و اگر این‌طور باشد، با توجه به سیستم مورد استفاده او که تنها یک هافبک دفاعی در زمین بازی خواهد کرد دوئل سختی بین ملی‌پوش سابق (کمال) و ملی‌پوش فعلی (احمد) شکل خواهد گرفت . آنها البته محسن ربیع‌خواه را هم پشت سرشان می‌بینند که ثابت کرده زیاد با نیمکت‌نشینی جور در نمی‌آید و همواره خیلی زود به ترکیب می‌رسد.
3. عالیشاه - نوراللهی:
چنانچه تصور کنیم نوراللهی همچنان رل یک هافبک کناری را در خط میانی سرخ‌ها بازی کند، دوئل بزرگی با امید عالیشاه برای ثابت بازی کردن خواهد داشت و احتمالا یکی از این دو نفر باید بیرون بنشیند. در واقع از آنجا که گذشتن از مهدی ترابی تکنیکی برای پست هافبک راست غیر ممکن به نظر می‌رسد، احتمالا او خیلی زود به ترکیب اصلی تیم جدیدش می‌رسد. به همین خاطر رقابت سختی بین نوراللهی و عالیشاه برای بازی در جناح مقابل ایجاد خواهد شد. عالیشاه قبل از تعطیلات نیم‌فصل، در سه چهار بازی آخر فرم خوبی پیدا کرده بود. نوراللهی هم نیم‌فصل خوبی را پشت سر گذاشت و به تیم ملی هم رسید. ظاهرا همین حالا گذشتن از یکی از این دو نام و چشم بستن بر توانایی‌های‌شان کار فوق‌العاده دشواری به نظر می‌رسد و به احتمال زیاد برانکو برای انتخاب بهترین هافبک چپ تیمش دچار سرگیجه می‌شود.
4- سروش - بشار:
درست مثل آن روزهایی که بشار، محسن مسلمان را نیمکت‌نشین کرده یا قبل‌تر وقتی رقابتی پنهان بین مسلمان و سروش در گرفته بود، حالا می‌توان منتظر دوئلی بین دو هافبک تکنیکی و پاسور بود که احتمالا فقط یکی‌شان در ترکیب اصلی بازی خواهد کرد. پرسپولیس برانکو با سیستم 2-4-4 لوزی بازی می‌کند. در راس لوزی باید یک هافبک بازیساز، گلزن و پاسور به میدان برود که سروش و بشار کاندیداهای حضور در این پست خواهند بود. برانکو شیفته بازی رفیعی است اما بشار هم برای او نیروی فوق‌العاده کارآمدی بوده که گذشتن از او چندان راحت نیست. بخصوص وقتی پای تمدید قرارداد این هافبک عراقی در میان باشد. از حالا می‌توان رقابت این دو بازیکن برای حضور در ترکیب اصلی را داغ‌ترین رقابت نیم فصل دوم سرخ‌ها نامید.
5- بودیمیر- شریفی:
مهاجم کروات بلندقدی که جانشین منشا شده و البته حتما هزینه جذبش حداقل دو برابر مهاجم تازه وارد ایرانی خواهد بود، روی کاغذ به ترکیب اصلی نزدیکتر است. با این حال اما فراموش نکنید شریفی تا روز شروع نیم‌فصل دوم چندین ماه است که با پرسپولیس تمرین کرده و برای نشان دادن توانایی‌هایش و اینکه بی‌دلیل سراغ شماره 10 نرفته انگیزه‌های بسیاری دارد. شریفی نیم‌فصل اول در تیمی بازی نکرد و در تمام این ماه‌ها در تمرین پرسپولیس حضور داشته و شاید از فرم مسابقه دور باشد اما بعید است برانکو مزد سختکوشی‌های او را ندهد. از طرفی اگر قرار باشد پرسپولیس از همین شروع نیم‌فصل دوم لیگ، اسبش را برای قهرمانی زین کند نیاز به خط حمله کوبنده‌ای دارد و اصلا به همین خاطر است که بودیمیر با هزار سر و صدا جای گادوین منشا را در ترکیب گرفته تا این خط آتش عملکرد بهتری داشته باشد.