سه سال گذشت. سه سال از پرواز ابدی سرطلایی. مهاجمی که کافی بود توپ را برایش سانتر کنی تا با یک ضربه سر آن را وارد دروازه کند. حالا سه سال است سرطلایی پرواز کرده و دیگر خبری از گل نیست. مهاجم خوشتیپ و گلزن شاهین و پرسپولیس که به هر رکوردی که خواست رسید. بهزادی از آن بازیکنانی بود که برایش فرقی نمی کرد تیم مقابلش استقلال باشد یا بایرن مونیخ. او فقط کارش را می کرد. گلزنی.
 سال 1347 او مرد کلیدی دیدار نهایی جام آسیا شد. با قهرمانی مقابل اسرائیل در نبرد نهایی. جایی که با زانویی عمل شده و دردناک به میدان رفت و در حالی که تیم با یک گل عقب بود گل تساوی را به ثمر رساند.پس از آن بود که پرویز قلیچ خانی هم گل دوم را زد و در تاریخ ورزش ایران ماندگار شد.اما قصه برای همایون بد تمام شد.چرا که پس از این بازی فصل نهایی زندگی ملی اش هم رنگ باخت.رایکوف سکان تیم ملی را در دست گرفت و او را انتخاب نکرد و پس از آن حسین کلانی، صفر ایرانپاک و غلامحسین مظلومی مردان اصلی نوک حمله تیم ملی می شدند.

اوج هنرنمایی سرطلایی در دربی دوازدهم بود. جایی که او در 32 سالگی موفق شد سه بار دروازه استقلال(تاج) را باز کند. در آن بازی معروف او یک بار دروازه رشیدی و دو بار هم موفق شد به ناصر حجازی گل بزند.  کمی بعدتر در اردیبهشت 1353با برکناری راجرز روی نیمکت رهبری تیم هم نشست و یک سال بعد  کناره گیری کرد و عنوان سرپرست پرسپولیس را کنار رضا وطنخواه به عنوان مربی گرفت. 

سرطلایی سه سال است که دیگر بین ما نیست. مرد بی حاشیه و کم توقعی که ادعای مصرف مواد مخدر توسط بازیکنان استقلال، او را از نیمکت پرسپولیس دور کرد و خانه نشین شد.

در روزهایی که تیم ملی در کوران مسابقات جام ملتها حضور دارد، ظهور یک سرطلایی دیگر می تواند فوتبال ما را برای سالیان سال بیمه کند.