دکتر گلبن سهراب  ادامه داد: با این حال، از آنجایکه میزان ذخیره این ویتامین در بدن زیاد است، بروز  کمبود ویتامین B۱۲ در گیاهخواران مطلق که مکمل ویتامین B۱۲ دریافت نمی‌کنند، چندین سال طول می‌کشد.

وی در ادامه گفت: بیماری کم خونی پرنیشز یک اختلال خونی ناشی از کمبود ویتامین B۱۲ است که با عدم توانایی بدن برای مصرف و استفاده مناسب از ویتامین B۱۲  که برای تولید گلبول‌های قرمز ضروری است، مشخص می‌شود.  بیماری پرنیشز یک اختلال خودایمنی است و برخی از افراد به شکل ژنتیکی، مستعد ابتلا به این اختلال هستند.

وی سایر علل ایجاد این نوع کم خونی را شامل اختلالات روده کوچک مانند سلیاک، استئاتوره (اسهال چرب)، سرطان‌های درگیر کننده روده کوچک، داروها (پارا آمینوسالیسیلیک اسید، کلشی سین، نئومایسین، متفورمین) و دریافت طولانی مدت الکل دانست و افزود: کم خونی پرنیشز نه تنها خون بلکه مجرای گوارشی و سیستم عصبی محیطی و مرکزی را هم تحت تأثیر قرار می دهد که این کم خونی را از کم خونی ناشی از کمبود اسید فولیک متمایز می‌کند. علائم این بیماری شامل خارش پوست و مورمور شدن بویژه در دست‌ها و پاها، حافظه ضعیف، عدم هماهنگی عضلانی و توهم است. اگر این کم خونی طولانی شود، آسیب سیستم عصبی ممکن است حتی با شروع درمان با ویتامین B۱۲ هم غیر ممکن شود.

این عضو هیئت علمی با اشاره به تاثیر کمبود این ویتامین در پوکی استخوان گفت: کمبود ویتامین B۱۲ یکی از عوامل خطر استئوپروز در مردان و زنان است. بالغین با سطوح B۱۲ پایین، بطور میانگین تراکم توده استخوانی کمتر و ریسک بالاتری برای ابتلا به استئوپروز یا پوکی استخوان دارند.

سهراب در خاتمه با اشاره به راه‌های درمان این کم خونی گفت: در صورتیکه کم خونی شدید است، بهتر است در ابتدا B۱۲ از طریق مکمل تزریقی تامین شود و سپس برای جلوگیری از کمبود مجدد از منابع غذایی غنی B۱۲ استفاده شود. همچنین در این بیماری، رعایت یک رژیم غذایی پرپروتئین  توصیه می‌شود و به دلیل غنی بودن سبزیجات با برگ سبز از اسید فولیک، رژیم غذایی باید غنی از این مواد باشد. البته گوشت‌ها به ویژه گوشت گاو، تخم مرغ، شیر و فرآورده‌های کم چرب آن، غنی از ویتامین B۱۲ هستند.  

انتهای پیام