طبق اعلام سازمان جهانی بهداشت (WHO) شیوع چاقی در سطح جهان از سال ۱۹۸۰ میلادی تاکنون افزایش تقریبا دو برابری داشته است.
چاقی در عین حال خطر ابتلا به بیماری‌های دیگری از جمله دیابت و سایر بیماری‌های متابولیک را افزایش می‌دهد. به همین دلیل یافتن روشی برای به حداقل رساندن اثرات منفی آن از اهمیت بالایی برخوردار است.
اخیرا گروهی از متخصصان دانشگاه ایالتی اوهایو واقع در "کلمبوس" آمریکا آزمایش‌هایی را در مورد چگونگی فعل و انفعالات ترکیبات چای سبز بر باکتری‌های روده و تاثیرات آن بر چاقی و بیماری‌های مرتبط با آن صورت داده‌اند.
تحقیقات گذشته نشان داده است که چای سبز می‌تواند با چاقی و التهاب مبارزه کند، هرچند نتایج آن نیز متناقض بوده است.
پروفسور "ریچارد برونو" نویسنده اصلی این مطالعه می‌گوید: نتایج مطالعاتی که تاکنون در مورد تاثیرات چای سبز بر چاقی منتشر شده، بسیار متناقض بوده‌اند. برخی از مطالعات حاکی از تاثیر چای سبز بر کاهش وزن بوده و بسیاری دیگر نشان داده که نوشیدن این چای هیچ تاثیری بر کاهش وزن ندارد. این تناقض‌ها احتمالا به دلیل پیچیدگی ارتباط رژیم غذایی با تعدادی از عوامل سبک زندگی است.
در مطالعه اخیر متخصصان موش‌های نر را مورد مطالعه قرار دادند. به مدت هشت هفته نیمی از موش‌ها با رژیم غذایی عادی و نیمی دیگر با رژیم غذایی سرشار از چربی که به چاقی منجر می‌شود، تغذیه شدند. آنها هم‌چنین عصاره چای سبز را به رژیم غذایی نیمی از موش‌های هر گروه اضافه کردند.
از آن جایی که موش‌های ماده نسبت به چاقی ناشی از رژیم غذایی و سایر تغییرات متابولیکی مرتبط با آن مقاوم هستند، متخصصان آنها را وارد مطالعه نکردند.
پس از گذشت این هشت هفته محققان طیفی از عوامل از جمله نفوذپذیری روده یا نشتی روده را در این موش‌ها اندازه‌گیری کردند. متخصصان نشتی روده را در التهاب و سایر مشکلات سلامتی مرتبط می‌دانند.
آنها هم‌چنین التهابات داخل روده و بافت چربی و ترکیب میکروبیوم یا گونه‌های باکتری موجود در روده را اندازه گیری و سطح اندوتوکسین‌ها را در جریان خون موش‌ها بررسی کردند. درون‌زهرابه یا اندوتوکسین سمی را گویند که در باکتری وجود دارد و تنها پس از تجزیه یا مردن یا متلاشی شدن یاخته باکتریایی آزاد می‌شود.
باکتری‌های روده این مواد شیمیایی را تولید می‌کنند که در صورت ورود به خون می‌توانند در سراسر بدن حرکت کرده و منجر به ایجاد التهاب و مقاومت نسبت به انسولین شوند که از پیش‌سازهای ابتلا به دیابت هستند.
همان‌طور که محققان امیدوار بودند، عصاره چای سبز تاثیراتی مثبت داشت. به خصوص موش‌هایی که رژیم غذایی سرشار از چربی را به همراه عصاره چای سبز مصرف می‌کردند، ۲۰ درصد کمتر از موش‌هایی که رژیم غذایی سرشار از چربی را بدون عصاره چای سبز مصرف کرده بودند، دچار اضافه وزن شدند. میزان مقاومت به انسولین نیز در این دسته از موش‌ها پایین‌تر بود.
این مطالعه شواهدی را ارائه می‌دهد مبنی بر این که چای سبز باعث رشد باکتری‌های مفید روده شده و منجر به مجموعه‌ای از مزایایی می‌شود که خطر ابتلا به چاقی را به طور قابل توجهی کاهش می‌دهد.
نتایج مطالعه فوق هم‌چنین نشان داد موش‌هایی که رژیم غذایی سرشار از چربی را به همراه عصاره چای سبز مصرف می‌کردند، التهابات کمتری داشته و سطوح اندوتوکسین در خونشان کاهش می یابد. طبق انتظار محققان نشتی روده نیز در این دسته از موش‌ها کمتر برآورد شده بود.
متخصصان در این آزمایش‌ها نشان دادند آن دسته از موش‌هایی که مکمل چای سبز مصرف کرده‌اند از مجموعه میکروبی سالم‌تری برخوردارند.
نکته جالب توجه این است که مزایای مذکور در آن دسته از موش‌هایی که یک رژیم غذایی عادی همراه با مصرف مکمل چای سبز داشتند نیز مشاهده شد. هر چند میزان آن نسبت به آن دسته از موش‌هایی که رژیم غذایی سرشار از چربی را به همراه عصاره چای سبز مصرف می‌کردند، کمتر بود اما با این حال قابل توجه محسوب می‌شد.
اما باید توجه داشت طبق این مطالعه میزانی که یک انسان باید برای برخورداری از مزایای چای سبز مصرف کند، معادل روزانه حدود ۱۰ فنجان چای سبز است.
بنا بر گزارش سایت تخصصی مدیکال نیوز تودی، متخصصان تاکید دارند برای اثبات این که این مزایا در انسان‌ها نیز به همین صورت است انجام تحقیقات بیشتری نیاز است.
انتهای پیام