میلاد خسروی -محقق گونه‌های غیربومی آبزی- نکاتی را درباره ماهی‌های قرمز مطرح کرده است:

*ماهی قرمز (Goldfish– نام علمی: Carassius  auratus) از خانواده کپور ماهیان است که در واقع بومی کشور چین است و جزو معروف­ترین حیوانات خانگی محسوب می‌شود که از سالیان پیش در کشور چین به‌صورت اهلی در آمده است.

*ماهی قرمز قادر به تحمل طیف وسیع دما، PH و شوری آب و در برابر غلظت پایین اکسیژن و آلودگی آب مقاوم است. همین خصوصیات باعث شده که شرایط متفاوت محیط جدیدی که وارد آن می­‌شود را تحمل و خود را با آن سازگار کند.

*ماهی قرمز گونه‌ای غیر بومی برای کشور ما است چرا که به صورت عمدی یا تصادفی به دلیل فعالیت‌های انسانی به خارج از محدوده پراکندگی طبیعی خود وارد شده همچنین با توجه به داشتن پتانسیل زینتی به نوعی وارد فرهنگ ما شده است.

*در صورتی‌که این گونه غیر بومی بتواند خود را با شرایط جدید محیطی که به آن وارد شده سازگار کند، تولید مثل می‌کند و جمعیت­‌های پایداری را تشکیل می‌دهد.

*یکی از خصوصیات مورد توجه در مورد تولید مثل ماهی‌های قرمز، وقوع پدیده ماده‌زایی است. در این پدیده ماهی ماده می‌تواند بدون حضور ماهی نر و با استفاده از اسپرم ماهیان نر از «کپورماهیان» دیگر تخمک­‌های خود را بارور و ماهی ماده تولید کند. همین موضوع در کنار سن بلوغ پایین، سبب شده که این گونه به سرعت در محیط­‌های وارد شده جمعیت­‌های پایدار تشکیل دهد و تبدیل به گونه مهاجم شود.

*از جمله آثار سوء زیست‌محیطی رها کردن ماهی‌های قرمز در آب‌های طبیعی می‌توان به افزایش آلودگی و تیرگی آب به دلیل تغذیه از گیاهان و مواد آلی موجود در بستر آب و از بین بردن گیاهان آبزی اشاره کرد همچنین رقابت تغذیه‌ای و رقابت برای فضا با سایر گونه­‌های بومی، کمک به رشد بی‌رویه جلبک، هدر دادن اسپرم کپورماهیان بومی، کاهش رفتار تولید مثلی برخی دوزیستان بومی در حضور این گونه و انتقال بیماری به ماهیان دیگر از جمله دیگر آثار مخرب زیست محیطی ماهیان قرمز است.

*ماهیان قرمز به هیچ‌وجه نباید وارد اکوسیستم‌های طبیعی کشور شوند و انجام این کار مشکلات فراوانی برای محیط زیست کشور به وجود می‌آورد بنابراین رها نکردن آن‌ها در طبیعت یکی از نکات کلیدی برای مدیریت این گونه غیر بومی و کاهش حجم آثار منفی آن بر محیط زیست است.

انتهای پیام