در روزهای ابتدایی مطرح شدن اسم مارک ویلموتس بلژیکی به عنوان سرمربی جدید تیم ملی فوتبال مقایسه این مربی با سایر مربی های خارجی شروع شد. چه مربیانی که پیش از این هدایت تیم ملی را بر عهده داشتند و چه مربیانی که نام شان برای نشستن روی نیمکت تیم ملی مطرح شده بود. خیلی ها هم از این می گفتند که ویلموتس خودش کارنامه قابل قبولی دارد. البته که در سمت مقابل منتقدین معتقد هستند او با نسل طلایی بلژیک به افتخار خاصی نرسید. با این حال اما ویلموتس بلژیکی یک نکته مثبت در کارنامه خودش دارد و آن هم دوم جهان تحویل دادن شیاطین سرخ اروپاست. بلژیک در سال حضور ویلموتس در رده 48 رنکینگ فیفا قرار داشت و در روز خداحافظی این مربی دوم دنیا بود. همین آمار باعث شد کارنامه سه مربی خارجی تیم ملی را پیش از حضورشان در ایران بررسی کنیم تا بین آنها و ویلموتس مقایسه دقیق تری صورت بگیرد.

کارلوس کی روش آخرین مربی خارجی تیم ملی ایران پیش از ویلموتس که هنوز هم قراردادش رسمی بسته نشده، با سابقه دستیاری فرگوسن در منچستریونایتد و هدایت رئال مادرید و تیم ملی پرتغال پا به ایران گذاشت. کی روش که هشت سال هدایت تیم ملی فوتبال ما را تجربه کرد در منچستریونایتد به عنوان دستیار همراه با فرگی بزرگ به افتخارات زیادی رسید اما به عنوان نفر اول در تیم هایی که حضور داشت هیچوقت به قهرمانی های زیاد و بزرگ نرسید. او یک بار با نسل طلایی رئال مادرید از رسیدن به قهرمانی لالیگا بازماند و یک بار هم در جام جهانی 2010 آفریقای جنوبی همراه با پرتغال با شکست مقابل اسپانیا از دور اول مرحله حذفی کنار رفت. البته که او ایران را دو بار متوالی به جام جهانی رساند و سال ها در رنک یک آسیا نگه داشت و همین شاید باعث شد مسئولان فوتبال کلمبیا از رزومه کی روش در ایران استفاده و او را به عنوان سرمربی تیم ملی کشورشان انتخاب کنند.

پیش از کی روش هم برانکو ایوانکوویچ مربی خارجی روی نیمکت تیم ملی بود. کسی که همه شاید افتخارات سال های اخیرش با پرسپولیس را بیشتر به یاد داشته باشند. برانکو قبل از نشستن روی نیمکت تیم ملی بزرگسالان، همراه با تیم زیر 23 ساله ایران به مقام قهرمانی بازی های آسیایی بوسان رسیده بود. البته که نباید فراموش کرد او در جریان رقابت های جام جهانی 1998 که برای تیم ملی کشورش با ایستادن روی سکوی چهارم به پایان رسید، دستیار بلاژویچ بود. برانکو همچنین بین سال های 1999 تا 2000 برای 38 بازی هدایت هانوفر در بوندسلیگا2 آلمان را بر عهده داشت.

قبل از حضور برانکو هم که همه به خاطر دارند میروسلاو بلاژویچ دیگر کرواتی که تجربه حضور در فوتبال ایران را دارد روی نیمکت تیم ملی ایران نشسته بود. بلاژ با کارنامه ای فوق العاده نسبت به همه خارجی های قبلی تیم ملی هدایت ایران را بر عهده گرفت. او در یورو 96 تیم ملی کرواسی را به مرحله یک چهارم نهایی و در جام جهانی 98 این تیم را به نیمه نهایی رساند و چهارم دنیا تحویل داد. در ایران اما بلاژویچ خیلی دور از انتظار ظاهر شد. با اینکه هنوز هم شایعات مربوط به عدم موفقیت او و رفتنش از ایران داغ هستند، بلاژوچ در رساندن تیم ما به جام جهانی 2002 ناکام ماند. با مرور آمار مربوط به این سه مربی خارجی می توان نتیجه گرفت که حداقل کارلوس کی روش نسبت به دو نفر دیگر کمی موفق تر بود. البته که او مدت زمان بیشتری هم فرصت داشت. دو بار متوالی رساندن ایران بدون دردسر به جام جهانی و اتفاقات مثبت دیگر حاصل کار مرد پرتغالی بودند. مردی که بدون شک از نظر نفر اول بودن کارنامه اش از بلاژویچ که با کرواسی چهارم دنیا شد رنگ و بوی کمتری داشت و به همه نشان می دهد قضاوت از روی کارنامه در خصوص کار ویلموتس هم شاید تصمیمی عجولانه باشد.