تغییرات روی نیمکت تیم‌های لیگ برتری ترکیبی خاص به فوتبال ایران داده است. تغییراتی که از نیم فصل قبل آغاز شدند. منصوریان به ذوب آهن رفت و حالا تقریبا مشخص است که کسی جایش را نمی‌تواند بگیرد.
او قرار است این فصل مثل دوره حضورش در نفت مدعی قهرمانی باشد. یحیی گل‌محمدی تا حوالی تیم امید رفت اما باز به مشهد برگشت و تصمیم گرفت سرمربی پدیده بماند. می‌گویند او برای این ماندن رقمی ۱.۵ میلیاردی گرفته است. دو برابر قرارداد سال قبلش. البته این فقط یک ادعاست. او در تیم امید ، سالانه به سختی صاحب ۵۰۰ میلیون سالانه می شد.
جواد نکونام راهی اهواز شد و اولین چالش بزرگ مربیگری اش را در تیمی مدعی قهرمانی تجربه خواهد کرد. او جای افشین قطبی را گرفته که قرارداد دلاری سنگینی در نیم فصل قبل با فولاد داشت و این تیم را از بحران خارج کرد.

گفته شده او پیشنهاد سپاهان را که از قهرمانی بازمانده و تراکتورسازی را دارد. البته افشین مدام رویایش پرسپولیس بعد برانکو هم می تواند باشد. او کسی بوده که قرمزها را قهرمان لیگ کرده است. موفقترین مربی یک دهه اخیرشان بعد برانکو!
قلعه نویی احتمالا بهترین گزینه برای سپاهان است که بماند، البته اگر رفقای قدیمی اش نتوانند باز او را به استقلال ببرند.او پیشنهاد تیم امید را هم دارد اما خیلی برایش هیجان انگیز نیست.

فرهاد مجیدی روی نیمکت استقلال است. او اگرچه تهدید قلعه‌نویی و مربی خارجی را پیش رو دارد اما این قدر محبوبیت و سیاست دارد که نیمکتی را که سخت بدست آورده، ساده از دست ندهد.
برانکو رویای قرمزهاست. می خواهند او بماند ولی او این بار برای ماندن قطعا شروط سخت تری دارد. تاج تیم ملی را به برانکو نداده. 
او کلی پیشنهاد خارجی دارد و حالا دو دوتایش نشان می دهد بودن در پرسپولیس خواسته اش است یا رفتن!
علی دایی گزینه بعدی‌ست. او چه می‌شود؟ خیلی نزدیک به تراکتورسازی بود اما دور شد. می‌گویند برای حرف‌هایش درباره مدیر سایپا توصیه شده که نباشد. او هنوز آپشن تراکتور را دارد اما یک پیشنهاد جسورانه برای دایی می تواند تیم ملی امید باشد. این تیم نیاز به یک قهرمان دارد تا حصار ۴۰ ساله را با جسارتش بشکند. چه کسی اما بهتر از او؟