نقل و انتقالات نوزدهمین دوره لیگ برتر از ۱۶ خرداد آغار و تا ۶ شهریور ماه ادامه دارد.

البته این بازه زمانی برای بازیکنانی است که تحت قرارداد باشگاهی هستند، ولی قصد انتقال به تیم دیگری دارند. مثلا مرتضی تبریزی که فصل گذشته از ذوب‌آهن به استقلال آمد. در مدت مشخص شده توسط فدراسیون فوتبال، مذاکره بین دو باشگاه استقلال و ذوب‌آهن انجام شد تا پس از صدور رضایت‌نامه، این بازیکن با استقلال قرارداد امضا کند و آن را در هیات فوتبال به ثبت برساند.

این یک نمونه از انتقال درست در فصل نقل و انتقالات تابستانی است که دو باشگاه با مذاکره رسمی و رعایت قوانین حرفه‌ای، بازیکن جابجا کردند. اما پاتوسی نمونه انتقال از لیگ یک کشور دیگر به کشور دیگری است؛ او که نیم‌فصل از کیپ‌تاون آفریقای جنوبی به استقلال آمد، باید در بازه نقل و انتقالات زمستانی از باشگاه مبدا رضایت نامه می‌گرفت و در همان زمان، قراردادش با استقلال را امضا می‌کرد؛ چون پس از تاریخ اعلام شده از سوی فدراسیون فوتبال ایران به عنوان مدت نقل و انتقالات لیگ برتر، سامانه تی‌ام‌اس فیفا برای تیم‌های ایرانی بسته می‌شد. یکی از شرط‌های دیگر انتقال بازیکن دارای قرارداد این است که زمان نقل و انتقالات هر دو کشور باز باشد تا باشگاه‌های دو کشور انتقال مورد نظر خود را در سامانه تی‌ام‌اس فیفا ثبت کنند. اصطلاحا پنجره نقل و انتقالات دو کشور در فیفا باز باشد.

اگر مهلت نقل و انتقالات یک کشور به پایان برسد، فیفا پنجره آن کشور را می‌بندد و به‌رغم باز بودن پنجره دیگر کشورها، امکان انتقال بازیکن وجود ندارد. ذکر این نکته ضروری است که تمام کشور‌ها باید تاریخ باز و بسته شدن نقل و انتقالات تابستانی و زمستانی خود را به فیفا اعلام کنند.

پس از برگزاری هفته آخر لیگ برتر، بازیکنانی که قراردادشان به اتمام رسیده، از همان شب می‌توانستد با تیم جدید وارد مذاکره شده و حتی قرارداد خود را امضا کنند. این بازیکنان در اصطلاح آزاد نامیده می‌شوند. بازیکنان آزاد حتی بعد از مدت نقل و انتقالات وشروع لیگ- به شرطی که تیم‌ها لیست خود را پر نکرده باشند- می‌توانند قرارداد ببندند و تیم خود را انتخاب کنند.

با این مقدمه بهتر می‌توانیم جابجایی بازیکنان در لیگ برتر را تحلیل کنیم؛ به فرض باشگاه پرسپولیس خواهان مهدی طارمی است. از آنجا که قرارداد طارمی با الغرافه به پایان رسیده، از لحظه‌ای که سوت پایان لیگ قطر به صدا درآمد می‌توانست با پرسپولیس قرارداد ببند و رسما بازیکن این تیم شود.

اما موضوع نادری کمی پیچیده است؛ او قرضی در نقل و انتقالات زمستانی از لیگ بلژیک به پرسپولیس آمد و نیم‌فصل برای تیم برانکو بازی کرد. با اتمام لیگ ایران، نادری بازیکن باشگاه بلژیکی محسوب می‌شود و برای ماندن در پرسپولیس، باید تا ۶ خردادماه رضایت‌نامه خود را بگیرد و پس از ثبت روی سامانه تی‌ام‌اس فیفا، به صورت دائم یا مجددا قرضی به پرسپولیس برگردد. اگر پرسپولیس تا ۶ خردادماه نتواند رضایت این بازیکن را از تیم بلژیکی بگیرد و در سامانه فیفا ثبت کند، دیگر امکان انتقال این بازیکن نه به پرسپولیس که به هیچکدام از تیم‌های ایرانی میسر نیست.

باتوجه به قرارداد‌های کوتاه مدت و یکساله که درلیگ ایران از قدیم مرسوم است، اغلب ستاره‌ها به صورت آزاد به تیم جدید می‌روند و سوای زمان بیشتری که برای توافق دارند، پولی هم به باشگاه قبلی تحت عنوان رضایت نامه نمی‌پردازند.

اگر خاطرمان باشد مهدی طارمی دوسال پیش در قالب بازیکن آزاد از پرسپولیس جدا شد و به ریزه‌اسپور ترکیه پیوست و با این تیم قرارداد بست. از همان لحظه امضای قرارداد، طارمی بازیکن ریزه اسپور‌شد و بازگشتش به پرسپولیس تخلف بود. باشگاه پرسپولیس به دلیل عدم اشراف به قوانین نقل و انتقالات، طارمی را برگرداند و به نامه‌های باشگاه ترکیه‌ای مبنی بر غیرقانونی بودن این بازگشت بی‌اعتنایی کرد. سرانجام ریزه‌اسپور با شکایت به فیفا هم طارمی را ۶ ماه محروم کرد و هم مبلغی تحت عنوان غرامت از پرسپولیس طلب کرد که سرانجام مشکل غرامت با رایزنی وزارت ورزش در ملاقات روسای جمهوری دو کشور ایران و ترکیه حل شد، اما حکم محرومیت طارمی و بسته شدن دو پنجره نقل وانتقالات سرخ‌ها حتی پس از شکایت به دادگاه حکمیت ورزش، به رغم رضایت تیم ترکیه‌ای پابرجا ماند.

در شرایطی که کمتر از یک هفته تا شروع رسمی فصل نقل و انتقالات باقی مانده، باشگاه‌های ایرانی باید مراقب قرارداد‌های جدید و جذب بازیکنانی که تحت قرارداد تیم دیگری هستند باشند، چرا که یک اشتباه سرنوشت یک تیم را تغییر می‌دهد. تجربیات گذشته نشان می‌دهد که باشگاه‌های ما با قوانین نقل و انتقالات بیگانه‌اند و برای آنکه مبادا دچار اشتباه بزرگی شوند، باید در واحد حقوقی خود از افرادی استفاده کنند که به قوانین بین‌المللی فوتبال اشراف کامل داشته و در این امر خبره و کارکشته باشند.


انتهای پیام/